‘‘Επικοινωνώντας αποτελεσματικά με τα παιδιά μας’’: συζήτηση με την Χριστίνα Μαυρομάτη στο Podcast ‘‘Το βλέμμα μέσα μας’’

/

Πριν από λίγες εβδομαδες είχα την τιμή και την χαρά να κουβεντιάσω με την Χριστίνα Μαυρομάτη στο υπέροχο της podcast ψυχολογίας «Tο βλέμμα μέσα μας».

Ανακαλύψτε το podcast Το Βλέμμα μέσα μας : πραγματικά αξιζει παρά πολύ!

—————————————————————-

Η Ελένη Βασιλειάδη, Πιστοποιημένη Σύμβουλος στην θετική και δημιουργική γονεϊκότητα , Εκπαιδεύτρια γονέων από την Attachment Parenting International και την APCOMM Γαλλίας & πιστοποιημένη από το Training Institute of Psychology and Health στο Parental burnout, Δικηγόρος & Συγγραφέας του βιβλίου ‘’Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε; και του παιδικού παραμυθιού⁠ ‘’Οταν η καρδιά μου γεμίζει’’ ⁠μας μιλάει για την αποτελεσματική επικοινωνία με τα παιδιά.

Μεταξύ άλλων, στο επεισόδιο θα ακούσεις:

✨ Η ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου -  πώς η εξέλιξη του εγκεφάλου στα παιδιά επηρεάζει τη συμπεριφορά τους και τις αντιδράσεις τους.

🛠️ Πώς να θέτεις όρια με σεβασμό - πώς να βάζεις όρια που να βοηθούν και να καθοδηγούν το παιδί σου χωρίς τιμωρία και συγκρούσεις.

📱 Η χρήση της τεχνολογίας - Τι να προσέξεις

🧘 Διαχείριση της ματαίωσης και της απογοήτευσης - Πώς μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου να αντιμετωπίζει την απογοήτευση και να διαχειρίζεται τα έντονα συναισθήματα.

☕ Οραματισμός της σχέσης με το παιδί στο μέλλον - Μια άσκηση που μας βοηθά να σκεφτούμε πώς θέλουμε να είναι η σχέση μας με το παιδί μας σε 20 χρόνια και τι μπορούμε να κάνουμε από σήμερα γι' αυτό.

Άκου το επεισόδιο για να πάρεις ιδέες και έμπνευση για να ενισχύσεις τη σχέση με το παιδί σου!

🔛 ΥΓ : Αν θέλεις να ταξιδέψεις για να συναντήσεις το παιδί που κρύβεται μέσα σου προκειμένου να κατανοήσεις χωρίς ενοχές, από που προέρχονται οι δικές σου αντιδράσεις ως γονέας, και να δεις νέους δημιουργικούς τρόπους για να επικοινωνείς και να συνεργάζεσαι καλύτερα με το παιδί σου μπορείς να διαβάσεις το βιβλίο της ⁠’’Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε; ⁠και να ακολουθήσεις τη σελίδα ⁠Positive Parents ⁠! Μπορείτε να ακούσετε το επεισόδιο στο Spotify εδώ (link στα σχόλια)

🔛 ✔️Διαθέσιμο, επίσης , στις πλατφόρμες Podcast: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts , Stitcher, Player FM , Radio Public, Amazon, Castbox, Overcast και Breaker κ.α. Καλή ακρόαση Χ.Μ.

Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα

Παρουσίαση στην Γάνδη Βελγίου στις 7 Νοεμβρίου!

/

Γεννήθηκα στην Γαλλία και όταν ήμουν 18 μηνών, μετακομίσαμε στις Βρυξέλλες. Μεγάλωσα στο Βέλγιο λοιπόν μέχρι τα 18 μου. Τότε ως παιδί και έφηβη δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι μια μέρα θα ζούσα στην Ελλάδα.

Όποτε το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα περίμενα ποτέ να ξανάρθω στο Βέλγιο για να παρουσιάσω βιβλία μου και μάλιστα βιβλία που έγραψα στα Ελληνικά.

Γι’αυτό διασκεδάζω πολύ με την ιδέα ότι σε λίγες μέρες θα είμαι στην Γάνδη στο Βέλγιο και θα μοιραστώ γονεϊκές στιγμές με τους Έλληνες που ζουν εκεί!

Ραντεβού στις 7 Νοεμβρίου στις 17:00 στην Γάνδη !!

Πώς να απαντήσω όταν δέχομαι κριτική ως γονέας;

/

“Όλο ανακατεύονται! Τι να απαντήσω όταν κάποιος μου κάνει παρατηρήσεις και σχολιάζει αρνητικά τον τροπο που μεγαλώνω το παιδί μου;”

… με ρωτάνε συχνά οι γονείς στις ομάδες γονέων που συντονίζω…

Είναι ένα ευαίσθητο θέμα καθώς δεν θέλουμε να τσακωθούμε, ούτε να αμυνθούμε, ούτε όμως και να αφήσουμε το άλλο άτομο να επεμβαίνει χωρίς ενσυναίσθηση…

Πώς βάζουμε ευγενικά τα όριά μας;

Σκέφτηκα λοιπόν να φτιάξω αυτό το ποστ με βάση αυτό που προτείνει η Ψυχοθεραπεύτρια και Συγγραφέας Ιζαμπελ Φιλιοζα σε ένα πολύ πρακτικό μικρό βιβλίο της (το βιβλίο δεν υπάρχει στα ελληνικά. Είναι το «parents sans s’énerver » 2002)

Διάβασε το ποστ, σχολίασε και μοιράσου το με γονείς που το έχουν ανάγκη.

Εσύ τι απαντάς όταν κάποιος παρεμβαίνει και σχολιάζει αρνητικά τον τροπο διαπαιδαγώγησης που ακολουθείς με το παιδί σου;

Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα

Time out & πειθαρχία: τι λειτουργεί πραγματικά με τα παιδιά (podcast)

/

Σε αυτό το επεισόδιο του ‘‘The KidNest Podcast’’ 🎙️ του Παιδοψυχολόγου Ιωάννη Γλωσσόπουλου, είχα την τιμή να συζητήσω μαζί του ένα θέμα που απασχολεί πολλούς από εμάς στην καθημερινότητά μας με τα παιδιά μας: το περίφημο "time-out" ως μέσο πειθαρχίας.

Όλοι έχουμε ακούσει ή ίσως και δοκιμάσει τη φράση «Πήγαινε στο δωμάτιό σου και έλα όταν ηρεμήσεις» 🛏️, αλλά πόσο αποτελεσματική είναι πραγματικά αυτή η προσέγγιση; 🤔

Στην κουβέντα μας, εξετάζουμε πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά την έννοια του time-out και τις επιπτώσεις του στον ψυχισμό τους 💭💔. Αντί για απομόνωση, προτείνουμε εναλλακτικές προσεγγίσεις που εστιάζουν στην ενσυναίσθηση και την κατανόηση των συναισθημάτων 🧡. Μιλάμε για το πώς μπορούμε να δείξουμε στα παιδιά ότι κατανοούμε τις δυσκολίες τους, ενώ παράλληλα τα καθοδηγούμε με σεβασμό 🫂✨.

Ακούστε το επεισόδιο παρακάτω ή δες το βίντεο στο You Tube 🎧 και θα χαρώ πολύ να ακούσω τις σκέψεις και τις εμπειρίες σας στα σχόλια! 📝💬

12 ΑΡXEΣ για την αποφυγή της εκπαιδευτικής βίας (+εκτυπώσιμο)

/

Θέλω να μοιραστώ μαζί σου 12 αρχές για την αποφυγή της εκπαιδευτικής βίας του Olivier Maurel, γάλλος καθηγητής, ιδρυτής του Παρατηρητηρίου της συνήθους εκπαιδευτικής βίας (Observatory of Ordinary Disciplinary Violence) στην Γαλλία, (OVEO-Observatoire de la violence éducative ordinaire) και συγγραφέα πολλών βιβλίων.

Εξωφυλλο του βιβλιου του Olivier maurel

Η ‘‘συνήθης εκπαιδευτική βία’’ περιλαμβάνει τη σωματική, λεκτική και ψυχολογική βία που περιγράφεται ως εκπαιδευτική επειδή αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της εκπαίδευσης στο σπίτι και στους χώρους όπου ζουν τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένων των σχολείων.

Ο Maurel υποστηρίζει ότι η βία, σε οποιαδήποτε μορφή της, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως μέθοδος εκπαίδευσης και ότι υπάρχουν πάντα θετικοί τρόποι για να διαχειριστούν οι γονείς τις συμπεριφορές των παιδιών τους. Δίνει έμφαση στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, της κατανόησης και της επικοινωνίας μεταξύ γονέων και παιδιών.

Έχει γράψει τις 12 αρχές για την αποφυγή της εκπαιδευτικής βίας στο βιβλίο του ‘‘Το χαστούκι’’ - “La fessée’’ https://www.nospank.net/sp-qadv.htm .

Το βιβλίο προλογίζεται από την Ψυχαναλήτρια και Φιλόσοφο Alice Miller.

Κατέβασε τις 12 αρχές σε pdf και εκτύπωσε το αρχείο ΕΔΩ

 

  1. Παίρνω την απόφαση να μην χτυπάω.

  2. Έχω επίγνωση των επιπτώσεων της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά.

  3. Διαμορφώνω τον ζωτικό χώρο του παιδιού με τέτοιο τρόπο ώστε να μην χρειάζεται να επιβάλλω συνεχώς απαγορεύσεις.

  4. Εφαρμόζω τον χρυσό κανόνα: φέρομαι στο παιδί μου όπως θα ήθελα να μου φέρονται υπό τις ίδιες συνθήκες.

  5. Καλωσορίζω όλα τα συναισθήματα του παιδιού, ακόμη και αν φαίνονται αρνητικά, όπως η ζήλια. Δεν έχει δικαίωμα να χτυπήσει τον μικρό του αδελφό, αλλά αυτά είναι τα συναισθήματά του και έχει το δικαίωμα να μην τον αγαπάει.

  6. Σε καταστάσεις σύγκρουσης, προσπαθώ στο μέτρο του δυνατού να βρω λύσεις που να είναι win-win και όχι win-lose, οι οποίες να ικανοποιούν τις ανάγκες όλων (όχι απαραίτητα τις επιθυμίες τους!).

  7. Αποκτώ τη συνήθεια να εντοπίζω την αιτία των συγκρούσεων, ώστε να προσπαθώ να τις προλαμβάνω αντί να πρέπει να τις ‘‘θεραπεύσω’’.

  8. Προτείνω αντιπερισπασμούς: μια ζωγραφιά, μια ιστορία, ένα παιχνίδι στο μπάνιο, έναν περίπατο για να ξεφύγουμε από καταστάσεις που έχουν γίνει πολύ δύσκολες.

  9. Ρωτάω τον εαυτό μου: «Θα μπορέσω να γελάσω με αυτή την κατάσταση αργότερα; Αν ναι, γιατί να μην γελάσω με αυτήν τώρα; Το χιούμορ μπορεί να μεταμορφώσει πολλές δύσκολες καταστάσεις.

  10. Γνωρίζω τα όριά μου και μένω σταθερός/η όταν παραβιάζονται

  11. Ξέρω να δίνω τη σκυτάλη στον σύντροφο όταν χρειάζεται

  12. Ζητάω βοήθεια, ακόμη και αν πρόκειται απλώς να εκφράσω την αγωνία μου σε έναν φίλο στο τηλέφωνο, στη μητέρα μου, ή σε ανθρώπους σε ομάδες στο διαδίκτυο όπου ξέρω ότι θα βρω άτομα καλοπροαίρετα που θα με ακούσουν με ενσυναίσθηση και που ίσως θα μπορούν να μου προτείνουν λύσεις.

(ελεύθερη μετάφραση από τα γαλλικά δική μου)

Ποιες αρχές εφαρμόζεις ήδη; Ποιες σε δυσκολεύουν ακόμα;


 

Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ανακάλυψης και ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα για να σε καλέσω για 5-10 λεπτά!

Και οι γονείς έχουν το δικαίωμα να θυμώνουν!

/

LISE DESPORTES

Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα όπως όλα τα άλλα. Είναι χρήσιμος. Δηλώνει τη μη ικανοποίηση μιας ανάγκης . Η καταπίεσή του βλάπτει την ψυχική και σωματική μας υγεία.

 Είναι λοιπόν απαραίτητο να αποδεχτούμε το θυμό μας... και να τον εκφράσουμε με μια μη βίαιη διαδικασία που επιτρέπει την ανάδειξη σαφών αιτημάτων. Έτσι απελευθερωνόμαστε και προχωράμε.

Επιπλέον, αν το κάνουμε αυτό, τα παιδιά μας θα μας μιμηθούν και θα μάθουν να διαχειρίζονται καλύτερα τη δική τους «συναισθηματική καταιγίδα». 🙂

 ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ: 3 ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ

Ο Haim Ginott (στο βιβλίο «Between parent and child») παραθέτει 3 στάδια για την αντιμετώπιση του θυμού. 

1.      Χρειάζεται να αποδεχτούμε το γεγονός ότι μερικές φορές θα θυμώσουμε στις σχέσεις μας με τα παιδιά.

2.      Έχουμε το δικαίωμα να θυμώνουμε χωρίς να νιώθουμε ενοχές ή ντροπή.

3.      Έχουμε το δικαίωμα να εκφράσουμε το πώς νιώθουμε. Υπάρχει μόνο ένας περιορισμός: μπορούμε να εκφράσουμε το θυμό μας εφόσον δεν επιτιθόμαστε στην προσωπικότητα του παιδιού.

Η διαδικασία αυτή έχει ως εξής (σύμφωνα με την μέθοδο μη βίαιης επικοινωνίας του Marshall B. Rosenberg):

  •  Περιγράφω αυτό που βλέπω /ακούω/... χωρίς να κρίνω

«Όταν βλέπω τα παιχνίδια απλωμένα στο πάτωμα/ όταν χτυπάς τον αδελφό σου/...». «Όταν ακούω... «Όταν σου λέω ότι είναι η ώρα του φαγητού...».

Αυτό το βήμα είναι απαραίτητο γιατί ενημερώνει το παιδί για τα συναισθήματά μας (και αυτό είναι μερικές φορές αρκετό) και μειώνει την ένταση του συναισθήματος (ηρεμεί η αμυγδαλή στον εγκέφαλο).

  • Εκφράζω τα συναισθήματά μου χωρίς να κατηγορώ το παιδί:

«Είμαι θυμωμένος!

«Είμαι έξαλλος!

«Αισθάνομαι εξοργισμένος».

Μπορούμε να εκφράσουμε τον θυμό μας και μεταφορικά: (ο εγκέφαλος λατρεύει τις εικόνες)

«Είμαι έξω από τα νερά μου».

«Νιώθω μια καταιγίδα μέσα μου».

«Βράζω!

Προσοχή: χρησιμοποιούμε το «εγώ» αντί του «εσύ».

  • Προσδιορίζω την ανικανοποίητη μου ανάγκη

«Χρειάζομαι ένα τακτοποιημένο σπίτι» «Χρειάζομαι λίγη αναγνώριση» «Χρειάζομαι να ξεκουραστώ».

Η πρόταση που αρχίζει με το «χρειάζομαι...» περιγράφει την ανάγκη μας.

  • Ζητάω στο παιδί με σαφήνεια τι χρειάζομαι

«Θα ήθελα να συμμαζέψεις» «Θα ήθελα να κάνεις ησυχία για 10 λεπτά’’ ...

 

Τι χρειάζεται να αποφύγω:

Ορισμένες εκφράσεις προκαλούν θυμό (και άλλα δυσάρεστα συναισθήματα) τόσο από την πλευρά του γονέα όσο και από την πλευρά του παιδιού, αυξάνοντας την απογοήτευση χωρίς να προσφέρουν κάποια διέξοδο:

«Έχω βαρεθεί...».

Πόσες φορές θα πρέπει να το πω...».

«Περίμενε μέχρι να έρθει ο πατέρας/η μητέρα σου σπίτι...»

«Σε προειδοποιώ...»

«Είσαι πραγματικά ανυπόφορη»

 Επίσης μερικές συμπεριφορές μας τροφοδοτούν / μεταδίδουν τον θυμό (όταν κοιτάω προς τα πάνω, δείχνω με το δάχτυλο, σταυρώνω τα χέρια μου, σφίγγω τις γροθιές μου κτλ…)

Θα μου πεις τώρα… αν το παιδί θυμώνει και εσύ θυμώνεις την ίδια ώρα, δεν είναι πάρα πολύ δύσκολο…. Είναι… Διάβασε τι κάνω εγώ τότε…… ΕΔΩ

12 ερωτήσεις που αναπτύσσουν τη σκέψη του παιδιού (εκτυπώσιμο)

/
Κατέβασε τώρα το εκτυπώσιμο με τις 12 ερωτήσεις που βοηθούν το παιδί να σκέφτεται
Τo email σου μένει μεταξύ μας!

Έχεις παρατηρήσει ότι ρωτάμε εμείς οι γονείς πολλές φορές το παιδί μας ξεκινώντας από την λέξη ''γιατί;''.
​
Ξέρεις για ποιους λόγους δεν είναι μία αποτελεσματική πρακτική; 
​
Το ''γιατί'' απευθύνεται κυρίως στο μυαλό και όχι στο συναίσθημα... ​
​​
Επίσης, το ''γιατί'' συχνά ακούγεται κατηγορηματικό στα αυτιά του παιδιού. Έτσι, όταν έρχονται αντιμέτωπα με την ερώτηση ‘γιατί’, τα παιδιά τείνουν να δίνουν στους γονείς τους την εξήγηση που νομίζουν ότι ο γονέας θέλει να ακούσει... 
​
Και το σημαντικότερο: τις περισσότερες φορές τα παιδιά δεν γνωρίζουν το ''γιατί''...

Ποιες ερωτήσεις βοηθάνε το παιδί να σκέφτεται και να πάει παρακάτω;

Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ανακάλυψης και ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα για να σε καλέσω για 5-10 λεπτά!

ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ…

 Η συμμετοχή μου στον κύκλο θετικής γονεϊκότητας με βοήθησε να έχω μία πιο ήρεμη σχέση με το παιδί μου, να συνδεόμαστε περισσότερο, πιο εύκολα, πιο συχνά και πιο βαθιά. Η καθημερινότητά μας έγινε πιο ήρεμη, πιο χαρούμενη και πιο ξένοιαστη άρα και πιο απολαυστική! Στον κύκλο, όλη η γνώση με κάποιο τρόπο χωνευόταν μαγικά και απλά έμπαινε στην καθημερινότητα με το παιδί με απρόσμενα υπέροχα αποτελέσματα. Οι συζητήσεις μας ήταν ανακουφιστικές, διαφωτιστικές, ανθρώπινες και φυσικά θετικές! Ελένη, σε ευχαριστώ πολύ! Είσαι πρότυπο μαμάς και έμπνευση! Συνέχισε αυτό που κάνεις όσο υπέροχα το κάνεις!

Κάτια Κ, Μαμά και εκπαιδευτικός, Κέρκυρα (ομάδα Ιούνιος- Ιούλιος 2023)

Οι περισσότεροι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Γι' αυτό και γω δήλωσα συμμετοχή στο σεμινάριο της "Θετικής γονεϊκοτητας"! Στην αρχή, απλά συμφωνούσα με τις απόψεις της Ελένης και τον τρόπο διαπαιδαγώγησης. Δεν ήξερα αν ο χρόνος που θα αφιέρωνα και το κόστος, θα άξιζαν τον κόπο. Σήμερα, μετά την ολοκλήρωση του σεμιναρίου είμαι σε θέση να επιβεβαιώσω όποιον αμφιβάλλει ότι αξίζει και ο χρόνος και το κόστος. Γιατί η σχέση γονέα παιδιού είναι πιο πάνω απ' όλα! 

Ηλιάνα Ο, Μαμά (ομάδα Nοέμβριος 2023-Ιανουάριος 2024)

"Η ανησυχία μου για τον τρόπο που προσεγγίζουμε την γονεϊκότητα οι νέοι γονείς σήμερα, σε συνδυασμό με την συγκινητική ιστορία της Ελένης "Αν σου πήραν το χρώμα σου ως παιδί, βρες το ως ενήλικας", στην ιστοσελίδα της positive parents, με οδήγησε να παρακολουθήσω το βιωματικό αυτό σεμινάριο. 

Μέσα από το μοίρασμα και την αλληλεπίδραση με τα μέλη της ομάδας, με κοινό γνώμονα την αγάπη για τα παιδιά μας και οδηγό μας την Ελένη με τις πολύτιμες συμβουλές, ιστορίες και εύστοχες παρουσιάσεις της, άνοιξε για μένα ένας νέος κόσμος διαφορετικής προσέγγισης και κατανόησης της παιδικής συμπεριφοράς και ψυχολογίας.

 Ήρθα αντιμέτωπη με τις δικές μου στρεβλώσεις και μυήθηκα σε ένα ξεχωριστό μονοπάτι με προορισμό την ιδανική σχέση με το παιδί σου. Σε αυτό οι αντιδράσεις, οι πράξεις και οι λέξεις ξεκινούν και τελειώνουν πάντα με αγάπη και εμπιστοσύνη.

 Είναι το μονοπάτι της ενσυναίσθησης. Ελένη σε ευχαριστώ ."

Βιολέττα, Μαμά, Κτηνίατρος, Κόρινθος (ομάδα Μάιος- Ιούνιος 2023)

Τι πραγματικά συμβαίνει όταν χάνεις την ψυχραιμία σου…

/

Είναι μεσημέρι. Παίρνεις το παιδί σου από το σχολείο, όλα καλά, όλα ωραία… και λίγα λεπτά μετά φωνάζει και χτυπιέται γιατί δεν του παίρνεις κάτι από το περίπτερο…

Τι σκέφτεσαι εκείνη την ώρα;

Αυτό που θα σκεφτείς εκείνη την κρίσιμη στιγμή που είναι στο πάτωμα, θα καθορίσει τα συναισθήματα που θα νιώσεις και στην συνέχεια την αντίδρασή σου.

  • Αν σκεφτείς : ‘‘Τι κακομαθημένο, όλο κάτι θέλει, δεν μπορώ να βγω μια βόλτα μαζί του χωρίς να κάνει μια κρίση μπροστά σε όλους. Το κάνει επίτηδες!’’ (αυτές οι σκέψεις ονομάζονται ‘σκέψεις - παγίδες’. Είναι σκέψεις που μας έρχονται από τη δική μας διαπαιδαγώγηση και μεγεθύνουν το πρόβλημα. )

Τότε το συναίσθημα που θα γεννηθεί θα είναι (μάλλον) ο θυμός.

Και αφού θυμώσεις, πολύ πιθανό να φωνάξεις και να πάρεις απότομα το χέρι του παιδιού και να το τραβήξεις να πάτε σπίτι και οι δύο μέσα στα νεύρα.

Το αποτέλεσμα θα είναι ότι το παιδί θα φωνάζει περισσότερο και εσύ θα νιώσεις ακόμα πιο θυμωμένη. Σύνδεση 0. Νεύρα full. Και μετά νιώθουμε ενοχές που φωνάξαμε…

Τώρα, ας πάρουμε πάλι το ίδιο αρχικό γεγονός (το παιδί χτυπιέται μπροστά στο περίπτερο μετά το σχολείο).

  • Αν σκεφτείς: ‘‘H κρίση του παιδιού μου τώρα είναι το πάνω μέρος του παγόβουνου. Κάτι έχει. Ίσως η σοκολάτα είναι μια αφορμή να εκτονώσει τα συναισθήματα του, ίσως πιέστηκε σήμερα στο σχολείο, ίσως χρειάζεται να συνδεθεί πάλι μαζί μου, ίσως πεινάει πολύ…’’

Τότε μάλλον δεν θα θυμώσεις το ίδιο, μπορεί και καθόλου. Γιατί στην ουσία, δεν κάνει κάτι εναντίον σου το παιδί εκείνη την ώρα, ίσα ίσα, σου ζητάει (με ακατάλληλο τρόπο σίγουρα) την προσοχή σου.

Αφού δεν θα είσαι τόσο θυμωμένος/η, θα μπορείς πιο εύκολα να εξηγήσεις, να ακούσεις, να συνδεθείς. Θα καταφέρεις να το στηρίξεις και να εξετάσεις τι κρύβει το παγόβουνο.

“Το μόνο, το αληθινό, το μοναδικό ταξίδι είναι να αλλάξει κανείς τη ματιά του.”
— Marcel Proust, Γάλλος Συγγραφέας

Μια σημαντική στιγμή στο γονεϊκό μου μονοπάτι ήταν λοιπόν όταν έμαθα ότι, ενώ δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα συναισθήματα μας, μπορούμε και γίνεται να δουλέψουμε τις σκέψεις μας (που γεννάνε τα συναισθήματά μας).

Έτσι, ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα αλλάζει τον τρόπο που αντιδράμε σε αυτά.

Οι σκέψεις μας κατευθύνουν τα συναισθήματά μας και τις αντιδράσεις μας με το παιδί…

Δες στο σχήμα τι εννοώ (είναι μία προσαρμογή στη γονεϊκότητα του μοντέλου της Life coach Brooke Castillo)

Χρειάζεται λοιπόν να αλλάξουμε μάτια, οπτική γωνία, να πάρουμε μία απόσταση, να σκεφτούμε, να βγούμε από τους αυτόματους μηχανισμούς μας, να απελευθερωθούμε από τις σκέψεις-παγίδες. Να πάρουμε πίσω τον έλεγχο των αντιδράσεών μας.

Και έτσι να νιώσουμε πιο ήρεμοι, πιο σίγουροι και πιο συνηδειτοποιημένοι ως γονείς… και ας μην τα καταφέρνουμε κάθε φορά!

Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις αυτό το εργαλείο ενσυνείδητης γονεϊκότητας (και άλλα πολλά) στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ανακάλυψης και ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία βιωματικά να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλεις, συμπλήρωσε την παρακάτω φόρμα για να σε καλέσω για 5-10 λεπτά στο τηλέφωνο!

“Οι περισσότεροι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Γι’ αυτό και γω δήλωσα συμμετοχή στο σεμινάριο της “Θετικής γονεϊκοτητας”! Στην αρχή, απλά συμφωνούσα με τις απόψεις της Ελένης και τον τρόπο διαπαιδαγώγησης. Δεν ήξερα αν ο χρόνος που θα αφιέρωνα και το κόστος, θα άξιζαν τον κόπο. Σήμερα, μετά την ολοκλήρωση του σεμιναρίου είμαι σε θέση να επιβεβαιώσω όποιον αμφιβάλλει ότι αξίζει και ο χρόνος και το κόστος. Γιατί η σχέση γονέα παιδιού είναι πιο πάνω απ’ όλα! ”
— Ηλιάνα, Μαμά 2 παιδιών, ομάδα Νοεμβρίου 2023




3 εικόνες για τις δύσκολες στιγμές του γονέα...

/

Όταν δεν ξέρω πια τι να κάνω, πώς να μιλήσω, να αντιδράσω, να οριοθετήσω, όταν είναι όλα δύσκολα, και ετοιμάζομαι να εκραγώ… παίρνω μία μικρή ανάσα και σκέφτομαι… αυτές τις 3 κρίσιμες εικόνες…

Το ραντεβού με το παιδί μου σε 30 χρόνια…

Σε 30 χρόνια, θα έχω ραντεβού με το παιδί μου κάπου κάτω από μία μπουκαμβίλια… Πώς θέλω να είναι αυτό το ραντεβού; Θα είμαστε 2 ενήλικες τότε. Τι θα έχει σημασία; Ποιες αξίες θα ήθελα να έχω μεταφέρει στο παιδί μου; Θα έχει αυτοπεποίθηση; Και πώς θα είναι η σχέση μας; Θα κοιταζόμαστε στα μάτια με αγάπη; Θα νιώθουμε άνετα; Τι λόγια θα ανταλλάξουμε;

Αυτό το μακρινό ραντεβού με οδηγεί στο τώρα. Με βοηθάει να πάρω λίγο χρόνο και μια απόσταση και να σκεφτώ: αξίζει η μάχη που ετοιμάζεται;

 Το εργοτάξιου του εγκεφάλου…

Κυκλοφορούν νταλίκες και εκσκαφείς μέσα στον εγκέφαλο του παιδιού!  Το παιδί δεν έχει ολοκληρωμένο εγκέφαλο! Μάλιστα, έχει έναν εγκέφαλο πολύ ευάλωτο στο στρες. Στα 25 έως 30 έτη, ο εγκέφαλος είναι ανεπτυγμένος 100% (*και αν).

Το παιδί ΔΕΝ μπορεί να διαχειριστεί και να ρυθμίσει μόνο του τα δύσκολα του συναισθήματα. Χρειάζεται κάποιον ενήλικα  δίπλα του, να το ακούει, να βάλει λόγια στο χάος του, να το αγκαλιάσει και με αυτόν τον τρόπο, να προκαλεί στο σώμα του παιδιού την έκκριση ωκυτοκίνης για να μπορεί να ηρεμήσει… (και στη συνέχεια να σκεφτεί…)

Με βοηθάει να σκέφτομαι τον εγκέφαλο του παιδιού υπό κατασκευή κάθε φορά που πάω να μπω στη μάχη εξουσίας… Θυμάμαι ότι το παιδί  δεν επεξεργάζεται τον κόσμο και τις καταστάσεις με τα ίδια μάτια και με τον ίδιο εγκέφαλο με εμένα… Με χρειάζεται ως ΕΝΗΛΙΚΑ λοιπόν να του δείξω τον τρόπο να μεγαλώσει…

 Το παγόβουνο…

Η ακατάλληλη συμπεριφορά του παιδιού είναι το πάνω μέρος του παγόβουνου... δεν είναι το πρόβλημα αλλά μία αντίδραση σε ένα πρόβλημα του. Κάτι άλλο επικοινωνεί. Πριν πέσω πάνω στο παγόβουνο, βουτάω από κάτω για να δω το κάτω μέρος του…

Μπορεί πχ το μεσημέρι να μην έφαγε το φαγητό του και τώρα να πεινάει, μπορεί το δοχείο αγάπης του να έχει αδειάσει, μπορεί να μην ήμουν αρκετά παρούσα όλη μέρα και να χρειάζεται σύνδεση, μπορεί να νιώθει στρες επειδή θα φύγω ταξίδι την επόμενη βδομάδα, μπορεί να έχει πονόλαιμο, μπορεί να του λείπει ο Μπαμπάς που δουλεύει μέχρι αργά...  Όλα αυτά τα ‘‘μπορεί να’’ μου θυμίζουν ότι η συμπεριφορά δεν είναι εναντίον μου … άλλα ότι κάτι επικοινωνεί… οπότε αντί να θυμώσω ή να φωνάξω…μπαίνω στον ρόλο του βοηθού… μας δίνω λίγο χρόνο… και ΣΥΝΔΕΟΜΑΙ.

Ποιες εικόνες σε βοηθάνε εσένα; Τι σκέφτεσαι την ώρα της κρίσης;

—————————————-

Αν θέλεις να μάθεις πώς μπορείς να εφαρμόσεις αυτά τα εργαλεία (και άλλα πολλά) στην καθημερινή σου γονεϊκή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ανακάλυψης και ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία βιωματικά να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλεις, συμπλήρωσε την παρακάτω φόρμα για να σε καλέσω για 5-10 λεπτά στο τηλέφωνο!

Συμπλήρωσε εδώ τα στοιχεία σου και θα επικοινωνήσω μαζί σου:
Ομάδα πρωινή / αογευματινή

Ανακάλυψε τις πέντε γλώσσες της αγάπης του παιδιού σου

/

Σήμερα Μαμά/ Μπαμπά, θα σου πω για τις 5 γλώσσες της αγάπης και πώς θα καταλάβεις ποια είναι η αγαπημένη μου:

  1. Λόγια Επιβεβαίωσης:

    Οι λέξεις έχουν μεγάλη δύναμη. Νιώθω ότι με αγαπάς όταν ακούω από σένα λόγια ενθάρρυνσης. Όταν μου λες πόσο με αγαπάς, αυτό με κάνει να νιώθω πολύ ειδικός/η, δυνατός/η και σημαντικός/η.

    Ταυτόχρονα, όταν ακούω αρνητικά σχόλια ή κριτική, αυτά μένουν μέσα μου για πολύ καιρό. Οι λέξεις μπορούν να πληγώσουν, και δεν τις ξεχνάω εύκολα. Έτσι, όταν μιλάς μαζί μου, θυμήσου πόσο σημαντικό είναι αυτό που λες και πώς το λες.

  2. Ποιοτικός Χρόνος:

    Νιώθω είμαι σημαντικός/η για σένα, όταν βρίσκεις χρόνο μόνο για εμάς. Όταν περνάμε χρόνο μαζί, είτε παίζουμε, είτε μιλάμε, είτε κάνουμε κάποια δραστηριότητα, αυτό για μένα είναι πολύτιμο.

    Χρειάζομαι να αισθάνομαι ότι θέλεις να είσαι μαζί μου. Με κάνει να νιώθω ασφάλεια και κατανόηση. Και δεν είναι τόσο το τι κάνουμε μαζί, αλλά το γεγονός ότι το κάνουμε μαζί. Η παρουσία σου και η αφοσίωσή σου στις στιγμές που περνάμε μαζί με κάνουν να νιώθω πραγματικά αγαπημένος/η.

  3.  Δώρα:

    Τα δώρα δεν σημαίνουν μόνο ότι παίρνω κάτι που μου αρέσει. Σημαίνουν ότι με σκέφτηκες, ότι με εκτιμάς και ότι είμαι σημαντικός/ή για σένα. Όταν αφιερώνεις χρόνο για να βρεις κάτι που ξέρεις ότι θα μου αρέσει, αυτό με κάνει να νιώθω πολύ ξεχωριστός/ή. Όταν μου φέρνεις ένα δώρο, δεν είναι η χρηματική αξία λοιπόν που μετράει, αλλά η σκέψη και το νόημα.

  4. Πράξεις φροντίδας:

    Όταν σου ζητάω να κάνεις κάτι για μένα, όπως να μου φέρεις νερό ή να με βοηθήσεις να ετοιμάσω την τσάντα μου, δεν είναι επειδή δεν μπορώ να το κάνω μόνος/η μου. Για μένα, όταν κάνεις αυτά τα μικρά πράγματα, είναι σαν να μου λες ότι με αγαπάς. Όταν με βοηθάς σε κάτι, αισθάνομαι ότι πραγματικά νοιάζεσαι. Είναι σαν να μου λες ότι θέλεις να με κάνεις τη ζωή πιο εύκολη και ευχάριστη.

  5.  Σωματική Επαφή:

    Όταν αισθάνομαι την αγκαλιά σου, τα φιλιά σου, τα γαργαλητά μας, όταν παίζουμε "άγρια", ή ακόμη και όταν κρατάς το χέρι μου όταν περπατάμε, όλα αυτά για μένα είναι πολύ σημαντικά. Αυτές οι στιγμές της σωματικής επαφής μου υπενθυμίζουν πόσο με αγαπάς. Κάθε φορά που με αγκαλιάζεις ή με χαϊδεύεις, αισθάνομαι ασφαλής και αγαπημένος/η.  

Πώς θα καταλάβεις ποια είναι η αγαπημένη μου γλώσσα ;

Μερικές ιδέες (και ένα τεστ που μπορούμε να κάνουμε παρέα)

  • Παρατήρησε τις αντιδράσεις μου: Όταν κάνεις κάτι για μένα ή μου δείχνεις αγάπη, παρατήρησε πώς αντιδρώ. Αν φαίνομαι πραγματικά ευτυχισμένος/η και ικανοποιημένος/η, αυτό μπορεί να είναι ένδειξη ότι αυτή η γλώσσα της αγάπης με εκφράζει περισσότερο.

  •  Άκουσε τι ζητάω περισσότερο: Αν συχνά σου ζητάω να περνάμε χρόνο μαζί ή αν θέλω συνέχεια αγκαλιές, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η συγκεκριμένη γλώσσα είναι σημαντική για μένα.

  • Δες τι κάνω εγώ για να δείξω αγάπη: Εκφράζω συχνά την αγάπη με τον τρόπο που θέλω να την λάβω. Αν σου φτιάχνω συχνά δωράκια ή σε βοηθάω στο σπίτι, αυτό μπορεί να είναι ένδειξη της γλώσσας της αγάπης που προτιμώ.

  • Ρώτησέ με! "Πώς σε κάνω να αισθάνεσαι πιο αγαπημένος/η;" ή "Τι σημαίνει για σένα η αγάπη;"

  • Μπορούμε να κάνουμε μαζί το ΤΕΣΤ αυτό: https://5lovelanguages.com/quizzes/love-language [θα χρειαστεί μετάφραση από τα αγγλικά]

———————————————————————-

Έμπνευση: Οι 5 γλώσσες της αγάπης που καταλαβαίνουν τα παιδιά Συγγραφείς: Gary Chapman – Ross Campbell
Εκδότης: Μίνωας

Instagram live με τον Στέφανο Ξενάκη και την Αναστασία Κουσοβίστα

/

Την Πέμπτη 23 Νοεμβρίου στις 21:30 στο instagram στο προφίλ του Στέφανου Ξενάκη @steph_squash θα συζητήσουμε για τις προκλήσεις μας ως γονείς!

Αν έχεις Instagram μπορείς να με «ακολουθήσεις» στο _positive_parents_

Eνσυναίσθηση: πηγαίνοντας στο βουνό του άλλου...

/

Τι είναι η ενσυναίσθηση τελικά;

Για μένα είναι μία εικόνα… Είναι να πας στο βουνό του άλλου.

Δες προσεκτικά την ζωγραφιά που απεικονίζει την ενσυναίσθηση στο βιβλίο μου ΄’’Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’

Η ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να δούμε τα πράγματα από την οπ΄τική γωνία του άλλου, να καταλάβουμε τα συναισθήματα του, να ‘’μπούμε στα παπούτσια’’ του και έτσι να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στα συναισθήματά του.

Και δηλαδή; Πώς γίνεται ΠΡΑΚΤΙΚΑ αυτό με το παιδί μας;

Ένα παράδειγμα όταν το παιδί μας είναι θυμωμένο…

3 βήματα.

Βήμα 1: Η απαραίτητη προετοιμασία μας

Αλλάζουμε τρόπο σκέψης και ανταποκρινόμαστε με ένα πιο ζεν τρόπο στο θυμό του παιδιού:

  • Αναπνέουμε και παίρνουμε μία απόσταση (δύσκολο το ξέρω όταν μας χτυπάει ένα θυμωμένο παιδί)

  • Έχουμε στην άκρη του μυαλού μας ότι το μικρό μας παιδί δεν μπορεί να διαχειριστεί ακόμα ‘’σωστά’’ τα συναισθήματα του επειδή το μυαλό του είναι ανώριμο και μη ολοκληρωμένο ακόμα.

  • Δεχόμαστε ότι το παιδί δεν αντιδράει με θυμό για ''να μας σπάσει τα νεύρα’’, ότι έχει δικαίωμα να εκφράσει θυμό και ότι είναι υγιής αντίδραση στην απογοήτευσή του. Εμένα μου άλλαξε τη ζωή το να ξέρω ότι ο θυμός είναι όπως το λέει η Isabelle Filiozat ''στην υπηρεσία της ταυτότητας'', δηλαδή ότι με το θυμό, το παιδί οριοθετεί τις αξίες του και την ακεραιότητά του.

  • Κατανοούμε ότι το παιδί έχει ανάγκη να ξέρει ότι μπορεί να εκφράσει ελεύθερα στους γονείς του όλα του τα συναισθήματα γιατί δεν μπορεί να το κάνει με άλλα άτομα τόσο εύκολα (ίσως σε κάποιο/α παππού/ γιαγιά ή πολύ κοντινό άτομο αλλιώς).

Βήμα 2: Καθρεφτίζουμε τα συναισθήματα 

Μπαίνουμε στη θέση του παιδιού.

Βοηθάμε το παιδί να ''ξεφουσκώσει'' δείχνοντας ότι καταλαβαίνουμε τον θυμό του ‘’Είσαι πολύ θυμωμένος μαζί μου, ήθελες πάρα πολύ να αγοράσουμε καραμέλες και σου φαίνεται άδικο που δεν θέλω να σου πάρω’’.

Απλώς του καθρεφτίζουμε τα συναισθήματα του, δεν κάνουμε κριτική, ούτε σχολιάζουμε ή επεμβαίνουμε.

Τότε νιώθει ότι το αναγνωρίζουμε.

Προσοχή εδώ να μη πούμε ''…αλλά''. Πχ: ‘’Είσαι πολύ θυμωμένος μαζί μου, ήθελες πάρα πολύ να αγοράσουμε καραμέλες και σου φαίνεται άδικο που δεν θέλω να σου πάρω ΑΛΛΑ δεν είναι σωστό να φας τόσες καραμέλες.''

Το ΑΛΛΑ ακυρώνει την προσπάθεια μας! 

Βήμα 3: Περιμένουμε

Είμαστε δίπλα του, περιμένουμε και δεν κρίνουμε την αντίδραση του. Το αφήνουμε να κλαίει αν θέλει. Ίσως του προτείνουμε μία άλλη δραστηριότητα.

Πολλές φορές το παιδί θα καταφέρει να ξεπεράσει το θυμό του αν το έχουμε πραγματικά ακούσει, θα μειωθεί η έντασή του. Κανονικά ένας θυμός που έχει ακουστεί διαρκεί μόνο λίγα λεπτά.

Ακόμα κι αν το παιδί συνεχίζει να κλαίει, να ουρλιάζει κτλ, είναι σημαντικό που το ακούσαμε και ότι συνδεθήκαμε.

Μπορούμε όμως πάντα κι εμείς να δείχνουμε ενσυναίσθηση; Διαπίστωσα στην πράξη ότι…. όχι! Και τι κάνουμε τότε;

Δες εδώ!

Τον Οκτώβριο, ξεκινάνε δύο νέες ενδυναμωτικές ομάδες γονέων! Αν είσαι έτοιμος/η να μοιραστείς τους προβληματισμούς σου ως γονέας σε ένα ασφαλές χώρο εμπιστοσύνης και φροντίδας… & να μάθεις βήμα βήμα νέες αποτελεσματικές εναλλακτικές για να ακούς και να επικοινωνείς με το παιδί σου με ενσυναίσθηση και αποδοχή (και έτσι να βγεις από τη μάχη εξουσίας…) τότε ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ 😄

Παρακάτω δες ένα ωραίο βίντεο για την ενσυναίσθηση με εκατομμύρια Views στο YouTube από την Brene Brown, συγγραφέας, ''vulnerability researcher'' & καθηγήτρια στο University of Houston (εδώ με ελληνικούς υπότιτλους):

Προσοχή: στο σημείο 1:34, έχει ένα λάθος, το ''πάντοτε'' είναι ''ποτέ'' δηλαδή η σωστή πρόταση είναι: ''Σχεδόν ΠΟΤΕ η ανταπόκριση ενσυναίσθησης ξεκινά με τη φράση ΄τουλάχιστον'.

 

Τι θέλω να κάνεις όταν επιστρέφεις στο σπίτι από τη δουλειά Μπαμπά (ή Μαμά!)...

/

Μια επιστολή προς όλους τους γονείς εκεί έξω που αισθάνονται απόρριψη από το παιδί τους όταν επιστρέφουν από τη δουλειά.

"Αγαπητέ μπαμπά, σ 'αγαπώ τόσο πολύ.

Σ 'αγαπώ τόσο πολύ που όταν φεύγεις για δουλειά είμαι λυπημένος/η και μου λείπεις.

Είναι επίπονο.

Όταν επιστρέφεις στο σπίτι μετά τη δουλειά, ένα μέρος μου θέλει να τρέχει στην αγκαλιά σου ... αλλά ένα άλλο μέρος είναι φοβισμένο.

Φοβάμαι ότι αν ξανασυνδεθώ μαζί σου και περάσω υπέροχα μαζί σου, θα νιώσω πάλι πόνο όταν φύγεις ξανά.

Κρύβομαι στην αγκαλιά της Μαμάς, γιατί όταν σε ξαναβρίσκω ξαναζωντανεύει όλο τον πόνο που ένιωσα ενώ έλειπες.

... Επειδή σε αγαπώ τόσο πολύ.

Ουρλιάζω "Φύγε, μπαμπά!" γιατί φοβάμαι να ξανασυνδεθώ μαζί σου, σε περίπτωση που με αφήσεις ξανά.

... Επειδή σε αγαπώ τόσο πολύ.

Αρνούμαι να κάνω ό, τι μου λες να κάνω, γιατί θυμώνω που με άφησες.

... Επειδή σε αγαπώ τόσο πολύ.

Δεν είναι ότι σε απορρίπτω σκόπιμα.

Δεν είναι ότι δεν σε αγαπώ.

Δεν προτιμώ τη Μαμά.

Δεν είναι ότι είσαι κακός μπαμπάς.

Θέλω με όλο μου το είναι να επανασυνδεθώ μαζί σου, αλλά είναι επίσης λίγο τρομακτικό,

... γιατί Σ 'αγαπώ βαθιά.

Μένω μακριά, προσπαθώ να προστατεύσω τον εαυτό μου από τον πόνο που θα νιώσω όταν θα σε βλέπω να φύγεις ξανά.

Ωστόσο, Θέλω τόσο πολύ να συνδεθώ ξανά μαζί σου και να παίξω μαζί σου.

Είναι ένα ‘’σε θέλω’ και ‘’δεν σε θέλω΄’’.

Είναι μπερδεμένο μέσα μου.

Και δεν είμαι σίγουρος πώς να το διαχειριστώ, μπαμπά.

Εδώ μπορείς να με βοηθήσεις, Μπαμπά:

ΜΗΝ το πάρεις προσωπικά.

Εάν το πάρεις προσωπικά, θα νιώθεις απόρριψη και θα φύγεις από μένα!

Αυτό θα επιβεβαιώσει τους φόβους μου: Φεύγεις ξανά!

Θα κάνει τα πράγματα χειρότερα ...

Όταν επιστρέψεις στο σπίτι, δώσε μου χρόνο για να επανασυνδεθώ μαζί σου.

Πρέπει να επανασυνδεθώ μαζί σου σταδιακά, να μείνω σε απόσταση ή στην αγκαλιά της Μαμάς στην αρχή.

Το μόνο που χρειάζομαι είναι να επανασυνδεθώ μαζί σου στο δικό μου ΧΡΟΝΟ, χωρίς να βιαστώ.

Μην με αναγκάζεις να έρθω σε σένα ή να σου μιλήσω αμέσως.

Αντ’ αυτού, πώς θα σου φαινόταν να με ενημερώσεις ότι είσαι έτοιμος να παίξεις μαζί μου;

Όταν επιστρέφεις στο σπίτι, τι λες να κρυβόσουν πίσω από τον καναπέ και να με άφηνες να σε βρω με την Μαμά;

... μόλις είμαι έτοιμος/η;

Όταν επιστρέφεις στο σπίτι, τι λες να καθόσουν και να άρχιζες να χτίζεις ένα πύργο με τουβλάκια και να με άφηνες να έρθω κοντά σου;

... μόλις είμαι έτοιμος/η;

Όταν επιστρέφεις στο σπίτι, τι λες να έπαιρνες ένα από τα βιβλία μου και να άρχιζες να το διαβάζεις δυνατά, αφήνοντάς με να έρθω να κάτσω αγκαλιά σου…

... μόλις είμαι έτοιμος/η;

Μην με πιέζεις να επανασυνδεθώ πολύ γρήγορα,

Χρειάζομαι χρόνο για να επεξεργαστώ όλα αυτά τα αντιφατικά συναισθήματα μέσα μου.

Δείξε μου ότι είσαι διαθέσιμος και παιχνιδιάρικος και επέτρεψέ μου να συμμετάσχω στο παιχνίδι στον δικό μου χρόνο ...

Και σε παρακαλώ θυμήσου,

Μην το πάρεις προσωπικά.

Στο κάτω κάτω, αν αντιδρώ έτσι, είναι επειδή σε αγαπώ βαθιά, Μπαμπά.»

Από την σελίδα της MamaManon, trauma informed parenting support (μετάφραση προς βελτίωση από μένα)

Φώτισε για μένα κάτι που συμβαίνει τόσο συχνά και καθημερινά και δεν καταλαβαίνουμε.

Το παιδί την ώρα που «απορρίπτει» τον γονέα που επιστρέφει, χρειάζεται ακριβώς εκείνη την ώρα να συνδεθεί, απλά θέλει λίγο χρόνο : τον χρόνο του.

Μοίρασε το με έναν Μπαμπά που χρειάζεται να πάρει δύναμη!

Είμαι το πρότυπό σου

/

Δεν έχουν τόση σημασία αυτά που σου λέω…

Ξέρω ότι με παρατηρείς. Συνεχώς… Και αυτό σε επηρεάζει πολύ περισσότερο.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ στο σπίτι, ανάμεσα σε όλα, στα παιχνίδια, στα συναισθήματα, στα ψίχουλα.

ΒΛΈΠΕΙΣ ότι είμαι εκεί αλλά και λίγο αλλού.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ και όταν δεν θέλω να με βλέπεις, όταν δεν αντέχω άλλο τις φωνές ή την γκρίνια ή την υπερένταση ή την αφάνταστη κούραση, όταν φωνάζω… και δεν ανταποκρίνομαι όπως θα ήθελα ή θα ήθελες.

Ε ΒΛΈΠΕΙΣ στο laptop να δουλεύω, να συγκεντρώνομαι, να έχω πάθος και επιμονή, και ας μην τα καταλαβαίνεις όλα ακόμη…

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να παίρνω αναπνοές και να είμαι πολύ πιεσμένη όταν με διακόπτεις για τριακοστή έκτη φορά.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να διαβάζω, να κάνω λάθη, να νευριάζω, αλλά και να ξαναπροσπαθώ.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να μην ξέρω από πού να ξεκινήσω κάποιες φορές και τελικά να χάνω χρόνο…

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να παρατάω το μάζεμα για να παίζω μαζί σου, να γελάω σαν παιδί κι εγώ.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ με τον μπαμπά, πώς επικοινωνούμε, πώς διαφωνούμε, πώς τα βρίσκουμε. ΜΕ

ΒΛΈΠΕΙΣ να οργανώνω με μεγάλη χαρά, ενέργεια και λεπτομέρεια το οικογενειακό μας τριήμερο.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να κλαίω και να μην ντρέπομαι που κλαίω όταν το έχω ανάγκη.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να προβληματίζομαι, να ζορίζομαι, να προχωράω.

ΒΛΈΠΕΙΣ τη δύναμή μου αλλά και την ευαλωτότητά μου ταυτόχρονα, κάθε μέρα.

————————————————————————————————-

Απόσπασμα από το βιβλίο ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;, Ελένη Βασιλειάδη

5 ιδέες για να μη βάζουμε ταμπέλες... ή για να τις αφαιρέσουμε!

/

Mικρή, ήμουν η ‘’ντροπαλή’’ δεν ξέρω ποιος μου έβαλε αυτήν την ετικέτα. Αλλά πέρασαν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι δεν ήμουν ντροπαλή. Νόμιζα ότι ήμουν επειδή έτσι με έλεγαν…

Και νομίζοντας ότι ήμουν ντροπαλή, δεν ένιωθα τόση αυτοπεποίθηση και τελικά δεν ήμουν πράγματι τόσο κοινωνική... Κρίμα ε;

Οι ταμπέλες μας επηρεάζουν για μία ζωή…

Έχουν μεγάλη δύναμη…

Έφτιαξα το παραπάνω σκίτσο για να δείξω τι κάνουν οι ταμπέλες και τι πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας για να τις αποφύγουμε.

Η Ιζαμπελ Φιλιοζά στο βιβλίο της ‘‘Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς’’ γράφει : Ο εγκέφαλος [του παιδιού] ερμηνεύει τα σχόλια και τις κρίσεις μας ως διαταγές’’.

Αν λέμε λοιπόν στο παιδί μας τακτικά (ή του περνάμε το μήνυμα με μη λεκτική επικοινωνία επίσης) ότι είναι άτακτος, τότε ακούει υποσυνείδητα ‘‘Πρέπει να είμαι άτακτος αφού έτσι με λένε και με βλέπουν’’.

5 ιδέες για να μη βάζουμε ταμπέλες... ή για να τις αφαιρέσουμε!

1. Να έχουμε στο μυαλό μας την πρόταση του Ηaim Ginott ‘’Να συμπεριφέρεσαι σε ένα παιδί σαν να είναι ήδη ο άνθρωπος που είναι ικανό να γίνει».

Δηλαδή να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε μέχρι τώρα το παιδί λέγοντας π.χ. στο ‘’αδέξιο’’ παιδί ‘’ Θωμά, σου αναθέτω να τακτοποιήσεις τα ποτήρια στο ντουλάπι'’.

2. Να τονίσουμε τις επιτυχίες και τις θετικές συμπεριφορές του παιδιού.

Είναι σημαντικό να του δείξουμε ότι βλέπουμε πρόοδο περιγράφοντας τη συμπεριφορά. Δεν πρέπει απλώς να λέμε ‘’Μπράβο’’ αλλά π.χ. σε ένα παιδί που γκρινιάζει συχνά να του λέμε: ‘’ Βλέπω ένα παιδάκι πολύ χαμογελαστό σήμερα!’’. Το παιδί έτσι θα αλλάξει την εικόνα που έχει για τον εαυτό του.

3. Να είμαστε το παράδειγμα.

Να του δείξουμε τις θετικές συμπεριφορές στην πράξη, π.χ. : ‘‘Για να μη λερώνω τα ρούχα μου όταν τρώω, κάθομαι μπροστά στο πιάτο και σκύβω λιγάκι.’’

4. Να μας ακούει να λέμε καλά λόγια για αυτόν.

Εδώ θα αναφέρω πάλι τον Haim Ginott ‘’Αν θέλετε τα παιδιά σας να βελτιωθούν, αφήστε τα να ακούσουν «κατά λάθος» τα καλά πράγματα που λέτε σε άλλους για αυτά.’’.

Για παράδειγμα, όταν γυρίσει η μαμά στο σπίτι, ο μπαμπάς λέει: ‘’ Σήμερα η Κοραλία συνεργάστηκε πολύ καλά με τον αδελφό της’’. Και να μην αναφέρει ο μπαμπάς τις λίγες φορές που χρειάστηκε να επέμβει…

5. Να πούμε στο παιδί ξεκάθαρα τι περιμένουμε από αυτό.

Π.χ. στο παιδί ‘’εγωιστή’’ , ‘’Αντρέα, περιμένω από εσένα να μοιραστείς τα μπισκότα με τα αδέλφια σου’’. Προσοχή εδώ μόνο να μην έχουμε υπερβολικές προσδοκίες.

Και πάνω απ’ όλα θέλει υπομονή. Και αυτό είναι ίσως το δυσκολότερο κομμάτι. Και σίγουρα που και που θα μας ξεφύγουν ταμπέλες και κρίσεις.

Αξίζει όμως η προσπάθεια γιατί, μόνο μειώνοντας τις ταμπέλες και τις κρίσεις, θα αλλάξουμε την πραγματικότητα!

Βιωματική παρουσίαση στο Νηπιαγωγείο EMEDOF 18/5/2023

/

00:00: Εισαγωγή από την Διευθύντρια του Νηπιαγωγείου EMEDOF Bάσια Γαρταγάνη και ανάγνωση μίας ιστορίας από το βιβλίο ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’.

6:47: Το ‘‘παγόβουνο’’ και το ‘‘ρεζερβουάρ αγάπης’’ από την Ελένη Βασιλειάδη και την Σοφία Λάζου

23:35: Το ‘‘συναισθηματικόμετρο’’ από τον Γιώργο Λάζο και την Ελαία Λάζου

43:20: Ανάγνωση της ιστορίας ‘’Το ρεζερβουάρ αγάπης’’ από το βιβλίο.

54:47: ‘‘Η αυτοφροντίδα του γονιού’’ από την Ψυχολόγο και Ψυχοθεραπευτρια Ελίνα Κεπενού

1:20:15: Ανάγνωση μίας νέας ιστορίας ‘’Ταξιδεύοντας 9 χρόνια ως Μαμά’’ από την Ελένη Βασιλειάδη

 

3 Θετικά εργαλεία επικοινωνίας για να ενισχύσεις τον δεσμό με το παιδί σου

/

‘‘Πήρες 16, οι άλλοι τι βαθμούς πήραν;’’

‘’Μίλησέ μου! Ma, τι έχεις πια; Κατάπιες τη γλώσσα σου; ‘’

‘’Σταμάτα να κλαψουρίζεις επιτέλους, είσαι μεγάλο παιδί!’’

‘’Μα δεν είναι τίποτα αυτό, σταμάτα να φωνάζεις σε παρακαλώ!!’’

‘’Εγώ στην ηλικία σου κατάφερνα να ….‘’ (βάλε το δικό σου ρήμα…)

‘’Μα, το κάνεις επίτηδες; Σου είπα όχι!’’

---------------------------------------------------

Έχεις ξαναπεί ή ξανακούσει τέτοιες φράσεις;

Eίναι φράσεις που λέμε στο παιδί μας πολλές φορές αυτόματα, χωρίς ενσυναίσθηση, επειδή τις έχουμε ακούσει από τους γονείς μας ή δασκάλους ως παιδιά.... Οι γονείς μας προσπαθούσαν να μας ενθαρρύνουν και να μας ενδυναμώσουν αλλά με μία αρνητική γλώσσα και διάθεση...

Οι φράσεις αυτές μας πόνεσαν... ή/και μας θύμωσαν...  Το κακό είναι ότι κάτα κάποιο τρόπο, έχουν γίνει κομμάτι μας... σαν μία κληρονομιά που μεταφέρεται άθελά μας και ύπουλα από από γενιά σε γενιά...

 Είναι πολύ ισχυρές φράσεις επειδή έχουν μεγάλη επιρροή πάνω σε ένα παιδί. Διαμορφώνουν την αυτοεικόνα και την αυτοεκτίμηση του, ειδικά όταν επαναλαμβάνονται καθημερινά.

Επίσης είναι φράσεις που βλάπτουν τον δεσμό με το παιδί μας… γιατί μας απομακρύνουν…

Πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε με έναν θετικό τρόπο που να σέβεται το παιδί και τα συναισθήματά του και που θα μας φέρει πιο κοντά του;

1 ) Όταν το παιδί σου επικοινωνεί ένα πρόβλημα, άκουσε το.

Άκουσε το προσεκτικά, προσπάθησε να μπεις στην θέση του, αναγνώρισε τα συναισθήματά του. Βοήθησε το να βάλει λέξεις πάνω σε αυτό που νιώθει.  Χρησιμοποίησε την ενεργητική ακρόαση. Δεν υπάρχουν μικρά προβλήματα. Το παιδί μας έχει τα προβλήματα της ηλικίας του.

-   Σήμερα ο Νίκος με είπε χοντρό.

-   Τι λες;;; Δεν είσαι καθόλου χοντρός! Και τι του απάντησες εσύ;

- ...

(το παιδί κλείνεται γιατί ντρέπεται και δεν μπορεί να το εκφράσει (ο γονέας του δεν αντέχει το συναίσθημά του)

Το παιδί δεν πρόλαβε να πει το συναίσθημα του, ο γονέας δεν το άκουσε και ήθελε αμέσως να το ρωτήσει και να του δώσει μία λύση.

Πάμε πάλι:

-   Σήμερα ο Νίκος με είπε χοντρό!  

- Ωχ... και ένιωσες πολύ άσχημα ε...

- Ναι! Το είπε μπροστά στους φίλους μου! Τον μισώ!

- ... μμμ... σε καταλαβαίνω... ντράπηκες πολύ…

- Δεν θα τον καλέσω στα γεννέθλιά μου!

- .... (συνεχίζεται η κουβέντα)

 2 ) Ενθάρρυνε το παιδί (και μη το συγκρίνεις με τα άλλα παιδιά)

Γιατί να συγκρίνουμε διαφορετικά παιδιά;

Θα έλεγες ποτέ σε ένα καρότο ότι είναι πιο κοντό από ένα καλαμπόκι; Όχι, γιατί δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους…

Κάθε παιδί είναι μοναδικό και ακολουθεί το δικό του ρυθμό.

Όταν συγκρίνουμε το παιδί μας, χωρίς να το θέλουμε, τελικά το αποκαρδιώνουμε. Σκέφτεται: ‘‘Ό, τι και αν κάνω, δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ η Μαμά’

Εχουμε κατά νου ότι η διαδρομή έχει σημασία και όχι τόσο το αποτέλεσμα.

Έτσι, ενθάρρυνουμε το παιδί μας για την πρόοδό του και αναδεικνύουμε την προσπάθειά του. Βοηθώντας το να ανακαλύψει τα δυνατά του σημεία, θα νιώθει περισσότερη αυτοπεποίθηση.

“ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ, ΑΠΛΩΣ ΟΧΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ.”
— George Evans, ζωγράφος

 3) Μίλα την θετική γλώσσα.

Τα παιδιά συχνά δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα αρνητικά μηνύματα, επειδή ο εγκέφαλός τους αναπτύσσεται ακόμη και χρειάζονται σαφείς, θετικές κατευθύνσεις για να επεξεργαστούν τις πληροφορίες. Τα αρνητικά μηνύματα, όπως "Μην το κάνεις αυτό" δεν παρέχουν πληροφορίες σχετικά με το τι πρέπει να κάνει το παιδί.

Επιπλέον, τα αρνητικά μηνύματα τείνουν να προκαλούν αρνητικά συναισθήματα στα παιδιά, όπως απογοήτευση, θυμό ή θλίψη, τα οποία μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητά τους να κατανοούν και να επεξεργάζονται πληροφορίες.

Οπότε, μιλάμε θετικά στο παιδί. Εξηγούμε τι επιτρέπεται να κάνει και για ποιο λόγο αντί να του λέμε 66 ‘‘όχι’’ και ‘‘μη’’ την ημέρα.

“ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥΣ.
ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΤΣΙ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΌΠΟΥ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥΣ.
ΌΤΑΝ ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ ΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ, Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥΣ ΕΣΤΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΗΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ. ΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΕΣΤΙΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ.”
— Ιζαμπέλ Φιλιοζά, ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας

Δεν θέλουμε να τρέξει στο δρόμο; Αντί για: ‘’Μην τρέχεις!!!’’

Του λέμε: ‘‘ Κοίτα πόσο κόσμο έχει γύρω μας… φοβάμαι μη σε χάσω. Περπάτα σιγά σιγά και δίπλα μου στον δρόμο.’’

Φωνάζει στην αίθουσα αναμονής του γιατρού; Αντί για  ‘’Μη φωνάζεις, σταμάτα!!!’’

Του λέμε ‘‘ Κοίτα το μωρό δίπλα που κοιμάται... Αν το ξυπνήσουμε, η Μαμά του θα στενοχωρηθεί. Μίλα σιγά.’’

Το παιδί θα εστιάσει την προσοχή του στην επιθυμητή συμπεριφορά και υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να συνεργαστεί. Έτσι, θα μειωθούν οι συγκρούσεις.

Αυτός ο τρόπος επικοινωνίας σέβεται το παιδί, το βοηθάει να σκέφτεται και ενισχύει την εμπιστοσύνη και τον δεσμό μεταξύ μας!

Αν θέλεις να μεγαλώσεις το παιδί σου ‘‘θετικά’’ και χωρίς βία αλλά δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις ΄ή έχεις διαβάσει πολλά και έχεις λίγο μπερδευτεί… Αν θέλεις να μάθεις βήμα βήμα νέους τρόπους και αποτελεσματικές εναλλακτικές για να ακούς και να επικοινωνείς με το παιδί σου με ενσυναίσθηση και έτσι να χτίσεις μία μακροχρόνια σχέση αποδοχής και εμπιστοσύνης, ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ για να μάθεις περισσότερα για τον βιωματικό κύκλο εργαστηρίων Θετικής γονεϊκότητας.


Όταν κατάλαβα ότι δεν ακούω κανέναν...

/

 18/01/2017  

Είναι η πρώτη μας μέρα σπουδών ως γονείς. Πάμε παρέα με τον Γιώργο. Η Σοφία (τότε 13 μηνών) ξυπνάει όλη νύχτα για να θηλάσει και έχω 400 μέρες να κοιμηθώ.  Νιώθω μόνιμα ένα κουδούνι με δύο πόδια που παραπατάνε. Είμαι όμως πολύ χαρούμενη που θα μάθω νέα πράγματα ως γονέας... και ας μη ξέρω τότε ότι θα μάθω νέα πράγματα πρώτα απ’ όλα για μένα... και ότι θα αλλάξει η ζωή μου...  

Μπαίνω στην αίθουσα του εργαστηρίου.  Κάθομαι ακριβώς απέναντι από ένα πανό. Αναγράφει:  ‘’Τα 12 εμπόδια επικοινωνίας’’. Εμπόδια επικοινωνίας;  Επ, τι είναι αυτό; Γράφει από κάτω: ‘’Εντολή’’, ‘‘απειλή’’, ‘‘συμβουλή’’, ‘‘κριτική’’, ‘‘ηθικολογία’’ κτλ. Το διαβάζω μία. Το διαβάζω δύο. Το διαβάζω τρεις και δεκατρεις. Και κολλάω.

Δεν υπάρχει ούτε ένα εμπόδιο επικοινωνίας που δεν λέω καθημερινά ως άνθρωπος και Μαμά. Συνειδητοποιώ ότι δεν ακούω όταν μου μιλάνε. Και ότι δεν ακούω το παιδί μου.  Και...

Δεν υπάρχει ούτε ένα εμπόδιο που δεν έχω ακούσει καθημερινά ως παιδί. Ούτε ένα.

Ωπα... Πλάκα μου κάνετε βρε παιδιά; ;;; Έχει μείνει κάτι όρθιο; Το πανό μου πέφτει στο κεφάλι. Αουτς!!!! Πονάει αυτό!

Βγαίνω από κάτω από το πανό. Δεν βλέπει κανείς ότι πόνεσα, όλοι ακούνε τον δάσκαλο.

Εμφανίζεται το παιδί μέσα μου μπροστά μου. Αυτό πόνεσε τελικά περισσότερο. Μου χαϊδεύει το κεφάλι. Του λέω και μου λέει: ‘’Εγώ σε ακούω.’’

Μου χτυπάει την πλάτη και μου λέει:  ‘’Μπορείς.’’

Και μία ερώτηση με Ε κεφαλαίο έρχεται αμέσως μετά στο κεφάλι μου: ΠΩΣ;

---------------

Πώς γίνεται να επικοινωνούμε στ’ αλήθεια με κάποιον;

Πώς μαθαίνει κανείς να ακούει; Πώς θα μάθω να ακούω πραγματικά το παιδί μου και να επικοινωνώ μαζί του με ενσυναισθηση και χωρίς εμπόδια;

Δεν έχω πρόβλημα ακοής. Τα ντεσιμπέλ φτάνουν στ’ αυτιά μου, κάτι άλλο τρέχει. Πρέπει να το ψάξω. Πρέπει να με παρατηρώ... Τι κάνω αντί να ΑΚΟΥΩ όταν το παιδί μου επικοινωνεί κάτι, οτιδήποτε. 

Πρώτα λοιπόν, αποφασίζω να ακούω ΕΜΕΝΑ να μιλάω με όλα τα εμπόδια. Τα συνειδητοποιώ, τα αναγνωρίζω και τα χαιρετάω. Καλά τα πάω. Είμαι πολύ καλή στην αναγνώριση. Τα κάνω σχεδόν όλα τσεκ. Εναλλακτικά και ανάλογα την περίσταση...

Καθησυχάζω. Για να νιώσω εγώ πρώτα καλύτερα ‘’Μη στεναχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά’’

Αλλάζω θέμα. Για να ξεμπερδεύω. ‘’Μήπως πεινάς;’’

Προβάλλω. Αυτό που θα έπρεπε να κάνει το παιδί σύμφωνα με αυτό που εγώ νομίζω. ‘’Εγώ στην θέση σου, θα πήγαινα να το πω στην δασκάλα’’

Αναλύω. Αυτό που νομίζω ότι του έχει συμβεί.  ‘’Μήπως δεν είχες κάνει τα μαθήματά σου;’’

Κουνάω το δάχτυλο. Της δείχνω ότι έκανε λάθος. ‘’Αυτό που έκανες πλήγωσε την Μαρία’’

Προειδοποιώ. Της λέω τι μπορεί να πάθει

Δίνω οδηγίες. Της λέω τι πρέπει να κάνει.

Δίνω συμβουλές. Για να νιώσω σημαντική και βοηθητική.

Προτείνω αμέσως λύσεις. Μπας και σώσω το παιδί μου.

Και άλλα πολλά.

Αναγνωρίζω τα εμπόδια και τι συνειδητοποιώ;  Όλα αυτά που λέω, όλα αυτά που εκφράζω,  φωνάζουν ΕΓΩ.

Η στάση μου, τα λόγια μου, τα μάτια μου ουρλιάζουν ΕΓΩ.

ΕΓΩ ξέρω! ΕΓΩ θα σε σώσω. ΕΓΩ μπορώ! ΕΓΩ  είμαι σπουδαία! ΕΓΩ υπάρχω! ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ.

Όλα γυρνάνε γύρω από μένα. Από το βίωμα μου. Δεν ακούω. Δεν συνδέομαι.

Χάνω τι νιώθει το παιδί, Χάνω τι σκέφτεται, χάνω το συναίσθημά του.

Δεν την αφήνω να σκέφτεται. Δεν την αφήνω να νιώθει. Δεν την αφήνω να υπάρχει. Δεν την αφήνω να νιώσει δυνατή, σεβαστή, σημαντική, άξια, να αναπτύξει απόψεις, ιδέες, αυτοπεποίθηση.

Και το χειρότερο: χάνω ποιος είναι η κόρη μου. Την κρατάω σε απόσταση από μένα.

Δεν με αφήνω να την δω, να την γνωρίσω. Ποιος είναι. Πώς είναι αυτό το απίθανο και μοναδικό πλάσμα στον κόσμο, τι δυνατότητες έχει.

Αφού με έχω παρατηρήσει να μιλάω (και να μην ακούω), αποφασίζω να προσπαθώ να λέω λιγότερα εμπόδια! 

Οπότε βάζω σελοτέιπ στο στόμα μου. Όταν μιλάει το παιδί, μένω σιωπηλή.  

Περιμένω. Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που δεν μιλάω, εμποδίζω τις αυτοματοποιημένες απαντήσεις μου να βγουν προς τα έξω. Και μου αφήνουν ένα κρίσιμο χρόνο για να διαλέξω την απόκριση μου.

Πολλές φορές, μόνο που είμαι εκεί και ακούω προσεκτικά, χωρίς να μιλάω, αρκεί. Το παιδί ηρεμεί που είπε το πρόβλημα του και πάει να παίξει. Καταλαβαίνω ότι δεν περιμένει πάντα μία λύση. Ότι το πρόβλημα μπορεί να λύνεται με το που σε ακούει κάποιος.

Παίρνω θάρρος. Σιγά σιγά,  ρισκάρω να ανοίγω το στόμα μου και λέω μονολεκτικές φράσεις όπως:‘’καταλαβαίνω...’’, ‘’ώ’’, ‘’μμμ’’. ‘’για πες’’

Βήμα βήμα, εμπλουτίζω τις αποκρίσεις μου και καθρεφτίζω το συναίσθημα του παιδιού. ‘’Σε καταλαβαίνω. Νιώθεις πολύ αδικία τώρα που σου πήρε το παιχνίδι ενώ έπαιζες ωραία!’’.

Τις μισές φορές τα λέω τελείως τεχνητά και γελάω με τον εαυτό μου.

Κι όμως συμβαίνει... Μου λέει: ‘’Ναι Μαμά! Αυτό είναι! Δεν είναι δίκιο!’’

Άκουσα δηλαδή τώρα; ΑΚΟΥΣΑ!!!

Παίρνω δυνάμεις. Λέω λιγότερες πατάτες, και όταν παρ’όλες τις προσπάθειες τα κάνω πατατοσαλάτα, πάλι με παρατηρώ, δεν με κρίνω. Το παιδί μέσα μου μου δίνει ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Τι;  Μαθαίνεις μια ξένη γλώσσα παιδί μου λέει, θέλει χρόνια! Πάμε πάλι’’

Πατάτα πατάτα λοιπόν. Βήμα βήμα. Σιγά σιγά η ξένη γλώσσα γίνεται και δική μας.  Όπως συμβαίνει και με τα ελληνικά. Που δεν θα είναι ποτέ η μητρική μου γλώσσα αλλά που γίνονται παρόλα αυτά, πατάτα πατάτα, δικά μου.

Μαθαίνουμε να ακούμε και κάνουμε ως γονείς μία σπουδαία προσπάθεια. Ένα δώρο στα παιδιά μας. Ίσως να ακούνε πιο εύκολα το συνάνθρωπο τους από σήμερα και τα δικά τους παιδιά αύριο.  

Μπορείς να με ακούσεις να λέω την ιστορία αυτή στο παρακάτω βίντεο!

Τι συμβαίνει όταν ακούς πραγματικά

/

Κούνιες με τις ξαδέλφες χτες.

Η Σοφία (7) έρχεται, με διακόπτει από την συζήτηση που έκανα με την αδελφή μου, και με παίρνει από το χέρι προς ένα παγκάκι. Έχει θυμωμένο ύφος. Κάθομαι δίπλα της.

- Όλο με αντιγράφει η Α. (η ξαδέλφη της). Δεν μου αρέσει!!

- μμμ

- Και πάλι δεν με παιζει! Είδες;

- Το είδα.

- Μόνο με την Ε. παίζει και ασχολείται!

- Ναι...

- Ούτε γεια δεν μου είπε όταν με είδε… το παρατήρησες;

- To είδα ναι.

- Δεν θέλω να παίξω άλλο μαζί της!

- … Σε καταλαβαίνω, στεναχωριέσαι και θυμώνεις που η Α. δεν σου δίνει σημασία ενώ θέλεις τόσο πολύ να παίξεις με την ξαδέλφη σου. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος που αγαπάς πολύ να μη σου δίνει σημασία…

- (ανακουφίζεται) Ναι!

Λίγο αργότερα:

- Ξέρω όμως γιατί. Όταν ήταν μωρό η Α, μόνο η Ε. την φρόντιζε κι εγώ μόνο έπαιζα. Δεν ασχολιόμουν μαζί της.

- εεεε, λες να…

Τι είναι αυτό στο πάτωμα Μαμά; (Μου δείχνει ένα πράγμα κάτω.)

Και φεύγει με χαρά τρέχοντας να βρει την Α. και την Ε και να παίξουν.

Αυτό το ασήμαντο πράγμα που είδε κάτω ειναι το σημάδι ότι ακούστηκε.

Αυτή η ανακούφιση όταν κάποιος απλά…

Σε ακούει…

Σε χωράει…

Σε αποδέχεσαι…

Χωρίς «ναι, αλλά», «όμως εσύ» και « δεν πειράζει»

Χωρίς κρίση, συμβουλή, καθησυχασμό, λύσεις, ερωτήσεις κτλ.

ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!

—————

Πίσω από τις σκηνές: η ενεργητική ακρόαση!

Είναι 6 χρόνια που προσπαθώ να κάνω ενεργητική ακρόαση. Δεν είναι εύκολο. Δεν τα καταφέρνω πάντα, εννοείται.

Είναι μία τέχνη, όπως το λέει ο Goethe:

“«Να μιλάμε είναι μια ανάγκη. Να ακούμε είναι μια τέχνη.» ”
— Goethe

Όταν το παιδί μας έχει ένα πρόβλημα, τότε μπορούμε να προσπαθήσουμε να του κάνουμε ενεργητική ακρόαση.

Και πώς γίνεται;

  1. Ακούμε προσεκτικά τι λέει το παιδί (και ξεκινάει η σύνδεση…)

  2. Καθρεφτίζουμε τα συναισθήματά του (πχ: του λέμε ‘‘στεναχωριέσαι τώρα που….’’)

  3. Ανατροφοδοτούμε τι μας λέει

Δεν κρίνουμε, δεν δίνουμε συμβουλές, απλά του καθρεφτίζουμε το συναίσθημά του.

Το παιδί (αν θέλει να μιλήσει, γιατί μπορεί και να μη θέλει) τότε συνεχίζει και εμείς πάλι του καθρεφτίζουμε το συναίσθημά του και του λέμε τι μας είπε.

Με αυτόν το τρόπο (που στην αρχή μας φαίνεται, η αλήθεια είναι, λίγο τεχνητό), πολλές φορές ανακαλύπτουμε ότι το αρχικό πρόβλημα που μας έλεγε το παιδί δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό του πρόβλημα.

Γιατί βοηθάει η ενεργητική ακρόαση; 

  • Όταν το παιδί έχει πρόβλημα, τα συναισθήματα του είναι πολύ έντονα και του είναι πολύ δύσκολο να σκέφτεται. Με την ενεργητική ακρόαση, ανακουφίζεται συναισθηματικά και μπορεί πάλι να λειτουργεί ο νους. 

  • Όπως είπαμε πριν, το παιδί δεν μας μιλάει αρχικά για το πραγματικό του πρόβλημα. Αν του κάνουμε ερωτήσεις για αυτό που μας λέει πρώτα, δεν θα φτάσει να ανακαλύψει τα άλλα στρώματα του προβλήματος του. Με την ενεργητική ακρόαση, το βοηθάμε να αναγνωρίσει το κεντρικό του ζήτημα.

  • Όταν φτάνει το παιδί να αναγνωρίσει το πρόβλημα του, μπορεί μετά να βρει την καλύτερη λύση για τον εαυτό του μόνο του. Έτσι αυξάνεται η αυτοπεποίθηση του...


Αν θέλεις να εμβαθύνεις, μπορείς να διαβάσεις το νέο μου βιβλίο: ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’. Ανακάλυψε το εδώ!

Πλήγωσα το παιδί μου… τι να κάνω;

/

Ο δεσμος με το παιδι μασ ειναι αυτο το σχοινι. Ο ΓΟΝΕΑΣ εχει την ευθυνη του δεσμου. ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΗ ΒΕΛΟΝΑ ΚΑΙ ΡΑΒΕΙ / επανορθωνει οΤΑΝ Ο ΔΕΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΕΙ

Έχει συμβεί σε όλους τους (αληθινούς) γονείς: φωνάξαμε στο παιδί μας και έχουμε πει λόγια που δεν ήταν βοηθητικά και πλήγωσαν τον δεσμό, τη σχέση μας. (πχ: ‘’ Με απογοητεύεις τώρα να ξέρεις.’’ ή ‘‘Δεν ντρέπεσαι να κάνεις σαν μωρό;’’ ή ‘‘Φύγε από μπροστά μου, σε βαρέθηκα, πήγαινε στο δωμάτιό σου τώρα!’’.)

Όταν συνειδητοποιούμε ότι έχουμε πληγώσει το παιδί μας, συχνά, νιώθουμε ενοχές…

Τι τις κάνουμε τις ενοχές ;

Στο βιβλίο ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ ακούτε’’ γράφω σε μία ιστορία:

Όταν νιώθω ότι δεν ανταποκρίθηκα σωστά και με πνίγουν οι ενοχές, έχω δύο επιλογές.

Να θεωρήσω ότι είμαι θύμα και να μην κάνω τίποτα ή, χειρότερα, να πω ότι τελικά φταις εσύ.

Ή να γιατρέψω τον δεσμό μας που πληγώθηκε. Για να επανασυνδεθούμε.

Ο δεσμός με το παιδί μας είναι αυτό το σχοινί που ζωγράφισα στην εικόνα.

Έχουμε ως γονείς την ευθύνη της σύνδεσης, του δεσμού. Κάποιες φορές θα χρειαστεί να ράψουμε κάποιες κλωστές στο σχοινί / δεσμό... για να γίνει πάλι ανθεκτικό, ευέλικτο, πλούσιο.

Ο γονέας είναι αυτός που πρέπει να κρατάει τη βελόνα και να πάει να συναντήσει το παιδί του (όχι το αντίθετο!).

Πρακτικά, τι μπορούμε να κάνουμε για να γιατρέψουμε τον δεσμό;

Ή πρώτη σκέψη μας τις περισσότερες φορές είναι να ζητήσουμε συγνώμη από το παιδί. Είναι ήδη ένα μεγάλο βήμα…

Δεν αρκεί το ‘‘συγνώμη’’…

Το να ζητάμε συγνώμη δεν θα φτάσει να αποκαταστήσει τη σχέση μας λέει η Ψυχοθεραπεύτρια και Συγγραφέας Ιζαμπέλ Φιλιοζά. Γιατί; Μας εξηγεί ότι το ‘’συγνώμη’’ που θα πούμε στο παιδί είναι επικεντρωμένο στον εαυτό μας και εχει ως σκοπό να μας απαλλάξει εμάς... και όχι να γιατρέψουμε τον δεσμό που έχει πληγωθεί.

Για να γιατρέψουμε έναν τραυματισμό, ασχολούμαστε με τον τραύμα, όχι με αυτόν που τον προκάλεσε...

Το παιδί έχει ανάγκη να ακούσουμε τι βίωσε (όχι μόνο να ακούσει τη δική μας συγνώμη…)

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν;

Μερικά βήματα που μπορούμε να ακολουθήσουμε με ένα παράδειγμα. [*Τα βήματα παρακάτω είναι ενδεικτικά, δεν τα ακολουθούμε πάντα όλα και κατά γράμμα γιατί αυτό που θα πούμε στο παιδί πρέπει να έρχεται από μέσα μας και να είναι ειλικρινές για να έχει αποτέλεσμα! Επίσης, κάθε παιδί και κάθε γονέας είναι μοναδικός και κάθε οικογένεια πρέπει να βρει τις δικές της λύσεις.]

  • Περιγράφουμε τα γεγονότα

‘’Πριν, φώναξα και σου είπα ότι δεν υποφέρεσαι. Έτρεξες στο δωμάτιό σου. Πόνεσες μέσα σου και ίσως σκέφτηκες ότι δεν σε αγαπάω…’’.

  • Ρωτάμε το παιδί (αν δεν μιλάει από μόνο του)

‘‘Πώς ένιωσες όταν σου φώναξα, θέλεις να μου πεις;’’

‘’ Φοβήθηκες πολύ όταν φώναξα. Ένιωσες και ντροπή που σου είπα ότι δεν υποφέρεσαι…’’

  • Εξηγηγούμε τι συνέβη σε μας:

‘‘Δεν ήθελα να φοβηθείς, ούτε να σκέφτεσαι ότι δεν είσαι ένα καλό παιδί. Δεν είναι καθόλου αλήθεια ότι δεν υποφέρεσαι. Σ’ αγαπάω. Φώναξα γιατί είμαι κουρασμένη και ένιωσα ανύμπορη. Όταν ήμουν μικρή η Μαμά μου μου έλεγε συνέχεια ότι δεν υποφέρομαι και όταν μαλώσαμε πριν επειδή δεν ήθελες να ετοιμαστείς να φύγουμε, φώναξα όπως φώναζε και η Μαμά μου. Δεν θέλω να το κάνω αυτό… κι όμως το έκανα…πόνεσες και αυτό χαλάει τη σχέση μας... Δεν το θέλω καθόλου’’.

  • Αποκατάσταση

‘‘Τι θα ήθελες να κάνουμε για να νιώσεις πόσο σε αγαπώ; Μία μεγάλη αγκαλιά; Ένα παιχνίδι μαζί; Κάτι άλλο; Πώς νιώθεις τώρα; Τι λες από μέσα σου; ‘‘

  •  Ψάχνουμε μία λύση μαζί με το παιδί

‘‘Δεν θέλω να σου φωνάζω και να σου λέω πράγματα που σε πονάνε. Αλλά μπορεί να μου ξανασυμβεί, ακόμα και να μη το θέλω... Τι θα μπορούσαμε να βρούμε ως σημάδι που θα μπορούσες να κάνεις έτσι ώστε όταν νευριάζω να το κάνεις και να μη φωνάζω;’’

- Να σου πω την λέξη ‘’αρκουδάκι χνουδωτό’’ ΄και να σε παίρνω μια αγκαλιά!

- Τι ωραία ιδέα! Θέλεις να δοκιμάσουμε;

 Λίγες μέρες μετά:

Συζητάμε με το παιδί για το αν λειτουργεί ή όχι η λύση με το σημάδι.

- Πέρασε μια εβδομάδα που είπαμε να έχουμε το σημάδι μας! Όταν νευρίαζα και έλεγες ‘’αρκουδάκι χνουδωτό’’, μιλούσα πιο ήρεμα και βρίσκαμε μία λύση μαζί! Τι ωραία ομάδα κάνουμε όταν ακούμε η μία την άλλη και σκεφτόμαστε λύσεις!

Και αν δεν δούλεψε;

Τότε συζητάμε με το παιδί τους λόγους και διαλέγουμε μία άλλη οδό!

Πάμε πάλι!

Αν σε βοήθησε αυτό το κείμενο, τότε σίγουρα θα σε ενδιέφερε η ιστορία ‘‘Γιατρεύοντας τον δεσμό΄’’ στο βιβλίο μου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε΄’’