Για να καταλάβεις τι εννοώ όταν λέω ότι το περιβάλλον τροποποιείται, θα πάμε μία μικρή βόλτα στο πεδίο της μάχης σε δύο γνωστά μέρη που πατάνε τα παιδιά καθημερινά / συχνά έτσι ώστε να καταλάβουμε την δύναμη της τροποποίησης περιβάλλοντος.
1ο πεδίο μάχης : το σαλόνι (η ex σαλόνι)
Read MoreΦοβερο νέο για όλους τους γονείς που έχουν έναν έφηβο 12-18 ετών στο σπίτι!
Βγήκε στα ελληνικά το βιβλίο της Ιζαμπέλ Φιλιοζά για την εφηβεία! (ξέρετε πόσο αγαπάω την Φιλιοζά...)
Είναι γραμμένο με πρακτικό τρόπο και αρκετά σκίτσα... όπως ¨Τα δοκίμασα όλᨨ που είναι για 1-5 ετών και ¨Και δεν έχουν χαθεί όλα¨ που είναι για 6-11 ετών.
Απαραίτητο βιβλίο; ΄Δεν το συζητάμε... (το έχω εδώ και καιρό στα γαλλικά και ανυπομονούσα να εκδοθεί και στα ελληνικά!)
Βρες το π.χ. εδώ: https://mikk.ro/DC2G ή εδώ: https://mikk.ro/DC2J
''Είναι απερίσκεπτος, ρισκάρει, δεν έχει φίλους, είναι εθισμένος στα βιντεοπαιχνίδια, πίνει, καπνίζει, η κάμαρά του είναι σωστό «γιουσουρούμ». Θέλει να προκαλεί. Του λείπει το κίνητρο... Αγόρια, κορίτσια, όλα δυσκολεύονται να ελέγξουν τις συναισθηματικές αντιδράσεις τους στην εφηβεία. Και, για να πούμε την αλήθεια, κι εμείς οι γονείς χάνουμε συχνά τον έλεγχο! Θα τους κατηγορούσαμε πρόθυμα ότι το κάνουν επίτηδες για να μας σπάνε τα νεύρα. Έχουν το ταλέντο στο να μας διαλύουν... Αλλά η εφηβεία είναι περίοδος των μεγάλων διεργασιών που γίνονται μέσα στον εγκέφαλο. Η σκέψη, οι ικανότητες απομνημόνευσης, η καλλιτεχνική δημιουργία κάνουν άλματα μπροστά, ενώ άλλες ζώνες όπως της ενσυναίσθησης, της προσδοκίας, της οργάνωσης, του υπολογισμού των κινδύνων, είναι ακόμα... αχταρμάς. Ο έφηβος είναι ένα μοτέρ που γυρίζει με ιλλιγιώδη ταχύτητα, ένας υπερευαίσθητος επιταχυντής με ανύπαρκτα φρένα!
Με το "Δεν Καταλαβαινόμαστε Πια!" ανακαλύπτουμε τι γίνεται στο κεφάλι και στο σώμα των εφήβων μας και εξερευνούμε τις γονικές δυνατότητές μας για να αντιδράσουμε με ευαισθησία, αγάπη και ενσυναίσθηση.
Η Ιζαμπέλ Φιλιοζά, ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας, και η Ανούκ Ντιμπουά, εικονογράφος, είναι οι δημιουργοί των μπεστ-σέλερ "Τα Δοκίμασα Όλα!" και "Δεν Έχουν Χαθεί Όλα!"
To σημειωματάριο για την Αυτoπεποίθηση
«Έλα πήγαινε παίξε με το κοριτσάκι.
Δεν θα πας να παίξεις με την φίλη σου;
Κοιτά, στενοχωριέται, άντε πήγαινε.
Γιατί δεν πας;»
Έχουμε τόσο άγχος να γίνει κοινωνικό το παιδί μας που κάποιες φορές, όταν είναι μικρό, δεν το αφήνουμε καν να προλάβει να καταλάβει τι σημαίνει φίλος.
Το κάθε συνομήλικο του παιδιού δεν είναι φίλος του. Εμείς όταν πάμε σινεμά, γινόμαστε φίλοι με τον διπλανό μας;
Όπως λέει η Φιλιοζά, « Η επιθυμία μας να διασκεδάσει το παιδί μας μας τυφλώνει. Γιατί να περιμένουμε από το παιδί μας να πιάνει φιλίες με όλα τα παιδιά που βρίσκονται κοντά του; Αν θέλουμε να κάνει αληθινούς φίλους, ας μην το μπερδέψουμε σχετικά με το τι σημαίνει φίλος;»
Η φιλία μαθαίνεται. Και στα 6-7 αποκτά μεγάλη σημασία στην ζωή του παιδιού.
«Η φιλια είναι πηγή ευτυχίας και αυτοπεποίθησης. Αλλα δεν είναι αυτόματη. Καλλιεργείται και προστατεύεται» συνοψίζει η Φιλιοζα.
Εικόνες από το πολυ χρήσιμο workbook- σημειωματάριο για την φιλία της Ιζαμπέλ Φιλιοζά, αναγράφει από 5 έως 12 ετών, θα έλεγα από 6,5 ετών γιατί βοηθάει να διαβάζει λίγο το παιδί.
Αυτό το βιβλίο έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα.
Γιατί μου γνώρισε τον θετικό γονέα που κρυβόταν μέσα μου πολύ καλά.
Δεν θυμάμαι πως μπήκε στην ζωή μου το βιβλίο αλλά αφού μπήκε, έμεινε.
Με αυτό το βιβλίο, ξεκίνησα την διαδρομή μου ως μαθητευόμενος θετικός γονέας. Ήταν το πρώτο βιβλίο θετικής διαπαιδαγώγησης που διάβασα και… νομίζω ότι είναι το μοναδικό βιβλίο στην ζωή μου που διάβασα τόσες φορές.
Ήταν σαν τις οδηγίες χρήσης που δεν μου είχαν δώσει βγαίνοντας από το μαιευτήριο…
Γιατί, αφού τελειώνει η φάση θηλασμό/ μπιμπερό και ξέρουμε πια πως να αλλάζουμε πάνες με κλειστά μάτια, ξεκινάνε οι κρίσεις και οι εκρήξεις.
Και τότε… ήρθε ΤΟ βιβλίο.
Read MoreΠολλές φορές αντιδράμε με αναποτελεσματικό τρόπο όταν το παιδί έχει μία συμπεριφορά μη αποδεκτή. Νευριάζουμε και το παιδί δεν συμμορφώνεται...
Για παράδειγμα, απαγορεύουμε στα παιδιά να κάνουν κάτι αντί να τους εξηγήσουμε τι επιτρέπεται να κάνουν και έτσι να εστιάσουμε την προσοχή τους στην επιθυμητή συμπεριφορά.
Όπως λέει η Ιζαμπελ Φιλιοζά, ‘’Για να θέσουμε όρια, οι πληροφορίες και η ελευθερία είναι πιο αποτελεσματικές από τις απαγορεύσεις. (…) Οι απαγορεύσεις εστιάζουν στην προβληματική συμπεριφορά.’’
Είναι προτιμότερο να μάθουν τα παιδιά τι είναι αποδεκτό.
Στον παρακάτω πίνακα, θα βρεις 5 συνηθισμένες καταστάσεις, πως αντιδράμε συνήθως και κάποια tips για το πως μπορούμε να επικοινωνήσουμε πιο αποτελεσματικά και πιο ζεν!
Κόλλησε τον πίνακα- σκονάκι στο ψυγείο σου, βάλτο στο πορτοφόλι σου ή όπου νομίζεις και πες μου εάν βοήθησε και τις άλλες καταστάσεις σε δυσκολεύουν καθημερινά για να φτιάξω άλλο σκονάκι!
Read More
Η θετική γονεικότητα για γονείς και παιδιά που πετάνε! Άρθρα και εργαλεία για γονείς που θέλουν να σπουδάσουν το σημαντικότερο επάγγελμα της ζωής τους!
Είμαι η Ελένη Βασιλειάδη και γεννήθηκα σαν Mαμά το 2013! Έχω 2 κορίτσια που είναι σήμερα 8 και 10 ετών.
Είμαι η συγγραφέας του βιβλίου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’ (εκδ. iWrite), Πιστοποιημένη Parenting Consultant [2ετές πρόγραμμα μετεκπαίδευσης από την Parentalité Créative® στην Γαλλία], Εκπαιδεύτρια γονέων από την Attachment Parenting International, Dunstan Baby Language Trainer, συνεργάτης της APCOMM & πιστοποιημένη από το Training Institute of parental burnout. Είμαι επίσης Δικηγόρος με μεταπτυχιακό στο δίκαιο της επικοινωνίας από το Πανεπιστήμιο της Τουλούζης (Γαλλία) & Εκπαιδευτικός Γαλλικής φιλολογίας (Ε.Κ.Π.Α.)
Το όραμα μου;
Θέλω να δώσω όρεξη και δύναμη στους γονείς να ασχοληθούν με το πιο σημαντικό επάγγελμα της ζωής τους!
H θετική γονεϊκότητα είναι μία προσέγγιση που εστιάζει στις ανάγκες και στα συναισθήματα του παιδιού. Βασίζεται στις ανακαλύψεις στις Νευροεπιστήμες που απέδειξαν ότι το στρες και η εκπαιδευτική βία επηρεάζουν αρνητικά τον υπό κατασκευή και ιδιαίτερα ευάλωτο εγκέφαλο των μικρών παιδιών. Προϋποθέτει να σεβόμαστε το παιδί ως άτομο με ανάγκες, συναισθήματα, απόψεις και να το αντιμετωπίζουμε με αξιοπρέπεια. Ο γονέας επιδιώκει να επικοινωνεί χωρίς κριτική και να ακούει το παιδί με ενσυναίσθηση και ευαισθησία, να περνάει ποιοτικό χρόνο με το παιδί, να το ενθαρρύνει. Αποφεύγει να χρησιμοποιήσει την βία (είτε σωματική, είτε ψυχολογική) και εστιάζει στη μακροχρόνια σχέση που «χτίζει» με το παιδί.
