‘’Το πώς μιλάμε στα παιδιά μας γίνεται η εσωτερική τους φωνή’’ όπως λέει το ρητό.
Η θετική γονεϊκότητα και επικοινωνία έχει κάποια εργαλεία που βοηθάνε το παιδί να κερδίσει αυτονομία, να αισθανθεί υπεύθυνο και να αναπτύξει τη σκέψη, τη λογική και την ενσυναίσθηση. Γνωρίζουμε επίσης ότι η άμεση και χωρίς υπαινιγμούς επικοινωνία ενισχύει την αυτοεκτίμηση και χτίζει γερές σχέσεις.
Πολλές φορές όμως αντιδράμε με αναποτελεσματικό τρόπο όταν το παιδί έχει μία συμπεριφορά μη αποδεκτή. Νευριάζουμε και το παιδί δεν συμμορφώνεται...
Για παράδειγμα, απαγορεύουμε στα παιδιά να κάνουν κάτι αντί να τους εξηγήσουμε τι επιτρέπεται να κάνουν και έτσι να εστιάσουμε την προσοχή τους στην επιθυμητή συμπεριφορά.
Όπως λέει η Ιζαμπελ Φιλιοζά, ‘’Για να θέσουμε όρια, οι πληροφορίες και η ελευθερία είναι πιο αποτελεσματικές από τις απαγορεύσεις. (…) Οι απαγορεύσεις εστιάζουν στην προβληματική συμπεριφορά.’’ Είναι προτιμότερο να μάθουν τα παιδιά τι είναι αποδεκτό.