Τι θέλω να κάνεις όταν επιστρέφεις στο σπίτι από τη δουλειά Μπαμπά (ή Μαμά!)...
/
Μια επιστολή προς όλους τους γονείς εκεί έξω που αισθάνονται απόρριψη από το παιδί τους όταν επιστρέφουν από τη δουλειά.
"Αγαπητέ μπαμπά, σ 'αγαπώ τόσο πολύ.
Σ 'αγαπώ τόσο πολύ που όταν φεύγεις για δουλειά είμαι λυπημένος/η και μου λείπεις.
Είναι επίπονο.
Όταν επιστρέφεις στο σπίτι μετά τη δουλειά, ένα μέρος μου θέλει να τρέχει στην αγκαλιά σου ... αλλά ένα άλλο μέρος είναι φοβισμένο.
Φοβάμαι ότι αν ξανασυνδεθώ μαζί σου και περάσω υπέροχα μαζί σου, θα νιώσω πάλι πόνο όταν φύγεις ξανά.
Κρύβομαι στην αγκαλιά της Μαμάς, γιατί όταν σε ξαναβρίσκω ξαναζωντανεύει όλο τον πόνο που ένιωσα ενώ έλειπες.
... Επειδή σε αγαπώ τόσο πολύ.
Ουρλιάζω "Φύγε, μπαμπά!" γιατί φοβάμαι να ξανασυνδεθώ μαζί σου, σε περίπτωση που με αφήσεις ξανά.
... Επειδή σε αγαπώ τόσο πολύ.
Αρνούμαι να κάνω ό, τι μου λες να κάνω, γιατί θυμώνω που με άφησες.
... Επειδή σε αγαπώ τόσο πολύ.
Δεν είναι ότι σε απορρίπτω σκόπιμα.
Δεν είναι ότι δεν σε αγαπώ.
Δεν προτιμώ τη Μαμά.
Δεν είναι ότι είσαι κακός μπαμπάς.
Θέλω με όλο μου το είναι να επανασυνδεθώ μαζί σου, αλλά είναι επίσης λίγο τρομακτικό,
... γιατί Σ 'αγαπώ βαθιά.
Μένω μακριά, προσπαθώ να προστατεύσω τον εαυτό μου από τον πόνο που θα νιώσω όταν θα σε βλέπω να φύγεις ξανά.
Ωστόσο, Θέλω τόσο πολύ να συνδεθώ ξανά μαζί σου και να παίξω μαζί σου.
Είναι ένα ‘’σε θέλω’ και ‘’δεν σε θέλω΄’’.
Είναι μπερδεμένο μέσα μου.
Και δεν είμαι σίγουρος πώς να το διαχειριστώ, μπαμπά.
Εδώ μπορείς να με βοηθήσεις, Μπαμπά:
ΜΗΝ το πάρεις προσωπικά.
Εάν το πάρεις προσωπικά, θα νιώθεις απόρριψη και θα φύγεις από μένα!
Αυτό θα επιβεβαιώσει τους φόβους μου: Φεύγεις ξανά!
Θα κάνει τα πράγματα χειρότερα ...
Όταν επιστρέψεις στο σπίτι, δώσε μου χρόνο για να επανασυνδεθώ μαζί σου.
Πρέπει να επανασυνδεθώ μαζί σου σταδιακά, να μείνω σε απόσταση ή στην αγκαλιά της Μαμάς στην αρχή.
Το μόνο που χρειάζομαι είναι να επανασυνδεθώ μαζί σου στο δικό μου ΧΡΟΝΟ, χωρίς να βιαστώ.
Μην με αναγκάζεις να έρθω σε σένα ή να σου μιλήσω αμέσως.
Αντ’ αυτού, πώς θα σου φαινόταν να με ενημερώσεις ότι είσαι έτοιμος να παίξεις μαζί μου;
Όταν επιστρέφεις στο σπίτι, τι λες να κρυβόσουν πίσω από τον καναπέ και να με άφηνες να σε βρω με την Μαμά;
... μόλις είμαι έτοιμος/η;
Όταν επιστρέφεις στο σπίτι, τι λες να καθόσουν και να άρχιζες να χτίζεις ένα πύργο με τουβλάκια και να με άφηνες να έρθω κοντά σου;
... μόλις είμαι έτοιμος/η;
Όταν επιστρέφεις στο σπίτι, τι λες να έπαιρνες ένα από τα βιβλία μου και να άρχιζες να το διαβάζεις δυνατά, αφήνοντάς με να έρθω να κάτσω αγκαλιά σου…
... μόλις είμαι έτοιμος/η;
Μην με πιέζεις να επανασυνδεθώ πολύ γρήγορα,
Χρειάζομαι χρόνο για να επεξεργαστώ όλα αυτά τα αντιφατικά συναισθήματα μέσα μου.
Δείξε μου ότι είσαι διαθέσιμος και παιχνιδιάρικος και επέτρεψέ μου να συμμετάσχω στο παιχνίδι στον δικό μου χρόνο ...
Και σε παρακαλώ θυμήσου,
Μην το πάρεις προσωπικά.
Στο κάτω κάτω, αν αντιδρώ έτσι, είναι επειδή σε αγαπώ βαθιά, Μπαμπά.»
Από την σελίδα της MamaManon, trauma informed parenting support (μετάφραση προς βελτίωση από μένα)
Φώτισε για μένα κάτι που συμβαίνει τόσο συχνά και καθημερινά και δεν καταλαβαίνουμε.
Το παιδί την ώρα που «απορρίπτει» τον γονέα που επιστρέφει, χρειάζεται ακριβώς εκείνη την ώρα να συνδεθεί, απλά θέλει λίγο χρόνο : τον χρόνο του.
Μοίρασε το με έναν Μπαμπά που χρειάζεται να πάρει δύναμη!
