Μαμά, να αφήσουμε το πρόγραμμά μου λίγο πιο χαλαρό φέτος;

Εικονα : ΡΕΝΙΑ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ από το βιβλιο Οταν η καρδια μου γεμιζει, εκδ παπαδοπουλοσ

Μαμά*, ξέρεις πόσο πολύ χαίρομαι όταν είμαστε μαζί; Μου αρέσουν οι στιγμές που με ακούς, που με κοιτάς, που μιλάμε, που απλά περνάμε χρόνο μαζί. Αυτές οι στιγμές είναι που γεμίζουν το δοχείο της αγάπης μου.

Βλέπεις, μέσα μου έχω ένα δοχείο της αγάπης. Γεμίζει κάθε φορά που μου δίνεις χρόνο να παίξω ελεύθερα, χωρίς βιασύνη, και κάθε φορά που περνάμε χρόνο μαζί, πραγματικά συνδεδεμένοι. Όταν παίζω, αφήνω τη φαντασία μου να τρέξει ελεύθερη και δημιουργώ κόσμους δικούς μου. Νιώθω ότι μαθαίνω και ανακαλύπτω τόσα πολλά μέσα από το παιχνίδι!

Όταν έχω χρόνο να παίξω όπως θέλω, σκέφτομαι νέες ιδέες, βρίσκω λύσεις σε προβλήματα και γίνομαι πιο δημιουργικός. Το παιχνίδι με βοηθάει να καταλάβω τον κόσμο γύρω μου και να αναπτύξω τις δικές μου ικανότητες.

Όταν παίζω ελεύθερα, νιώθω πιο χαρούμενος και ήρεμο… Μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου μέσα από τα παιχνίδια μου και αυτό με βοηθάει να τα ρυθμίζω καλύτερα. Και όταν εσύ συμμετέχεις στο παιχνίδι μου ή απλά με παρακολουθείς με ενδιαφέρον, το δοχείο της αγάπης μου γεμίζει ακόμα περισσότερο.

Όταν το πρόγραμμά μου είναι πολύ γεμάτο, αισθάνομαι κουρασμένος και μερικές φορές αγχωμένος. Δεν έχω χρόνο να χαλαρώσω και να απολαύσω απλά το να είμαι στο σπίτι μου.

Όταν μου δίνεις χρόνο να παίξω και να είμαι ο εαυτός μου, νιώθω πιο ευτυχισμένος και γεμάτος ενέργεια.

Ξέρω ότι θέλεις το καλύτερο για μένα, αλλά το καλύτερο που μπορείς να μου δώσεις είναι περισσότερος χρόνος για ελεύθερο παιχνίδι και περισσότερες στιγμές που είμαστε μαζί, χωρίς βιασύνη και προγράμματα.

Ας αφήσουμε το πρόγραμμά μου λίγο πιο χαλαρό φέτος, ώστε να μπορούμε να δημιουργούμε αναμνήσεις μαζί και να αφήνω τη φαντασία μου να πετάξει ψηλά.

Κάθε στιγμή που παίζουμε και γελάμε μαζί είναι μια στιγμή που το δοχείο μου γεμίζει, αυτό μου δίνει αυτοπεποίθηση και με κάνει πραγματικά ευτυχισμένο!

Ας γεμίσουμε μαζί αυτό το δοχείο με αγάπη, χαρά και πολλές όμορφες στιγμές.

* όπου λέει ‘‘Μαμά’’, ταιριάζει και η λέξη ‘‘Μπαμπάς’’. Επίσης, στην ιστορία μιλάει ένα αγόρι αλλά θα μπορούσε να μιλήσει κορίτσι

---

• Για τη σχέση και τη σύνδεση γονιού παιδιού και αν σου μίλησε η ιστορία που μολις διάβασες, τότε πιστεύω ότι θα σου αρέσει Το βιβλίο μου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;

• Best seller Βιβλία για τη σημασία του ελεύθερου παιχνιδιού:

  • "Free to Learn" - Peter Gray

  • "Playful Parenting" - Lawrence J. Cohen

• Έρευνες:

  • "The Importance of Play in Promoting Healthy Child Development and Maintaining Strong Parent-Child Bonds" από την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP).

  • "The Decline of Play and the Rise of Psychopathology in Children and Adolescents" από τον Peter Gray.

---

Ανακάλυψε και άκουσε ΔΩΡΕΑΝ με το παιδί σου το βιβλίο μου ‘‘Οταν η καρδιά μου γεμίζει’’ ΕΔΩ

Τρέχουμε όλη την ώρα... θέλω κενό Μαμά / Μπαμπά!

Όλη μέρα στο σχολείο μου λένε τι να κάνω, μετά με παίρνεις, με τρέχεις από δω, από κει, μπαλέτο και λογοθεραπεία. Μετά διάβασμα ελληνικά. Μετά μπάνιο (και μαλλιά!). Μετά φαγητό. Μετά δόντια. Μετά πιτζάμα και ύπνο. Χοπ, χοπ, χοπ!

Πάω σχολείο όλη μέρα και μετά μου έχεις ένα δομημένο πρόγραμμα με δραστηριότητες.

Χοπ, χοπ, χοπ! Όταν γυρνάω σπίτι και το Σαββατοκύριακο, έχω πάλι ένα πρόγραμμα.

Χοπ, χοπ, χοπ. Πρέπει και καλά να μάθω πράγματα, να έχω ερεθίσματα.

Χοπ, χοπ, χοπ. Η μέρα μου όμως έτσι είναι μία σειρά από «πρέπει», «πάμε» και «γρήγορα». Νιώθω ένταση και πίεση. Τρέχω και δεν έχω κενά. Θέλω κενό!

Φοβάσαι το κενό εσύ; Θέλεις να το γεμίσεις; Φοβάσαι να βαριέμαι;

Δεν βαριέμαι εγώ όμως. Και δεν υπάρχει καν ως έννοια η βαρεμάρα στη φύση. Ίσα ίσα, χωρίς δομή, ύλη και πρόγραμμα, στα «κενά», οι νευροεπιστήμες έχουν αποδείξει ότι μαθαίνω περισσότερο απ’ ό,τι νομίζεις, γιατί ενισχύεται η μνήμη μου και η συγκέντρωσή μου…

Μπορώ να ακούσω μέσα μου τι μου αρέσει και να αποφασίσω αυτό που θέλω χωρίς να χρειάζεται συνέχεια καθοδήγηση από άλλους, και έτσι μαθαίνω την αυτονομία…

Όταν δεν έχω κάτι προκαθορισμένο και δομημένο να κάνω, μαθαίνω να είμαι μόνος μου. Μπορώ να εξερευνήσω και να φροντίσω τον εαυτό μου.

Χωρίς καθορισμένο στόχο, μπορώ να αφήσω το μυαλό μου να περιπλανηθεί.

Από το «κενό» γεννιούνται ιδέες, εικόνες, ιστορίες, παιχνίδια… Η φαντασία και η δημιουργικότητά μου ανθίζουν.

Κάνε μου το δώρο αυτό.

Άφησέ μου κενό.

---

Ιστορία ‘‘Θέλω κενό’’ από το βιβλίο μου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’ εκδόσεις iWrite.

Για να μάθεις αν το βιβλίο είναι για σένα κάνε κλικ εδώ

Για να παραγγείλεις το βιβλίο χωρίς μεταφορικά έξοδα, κάνε κλικ εδώ

Την Τρίτη 14 Νοεμβρίου, ξεκινάει μία νέα πρωινή ενδυναμωτική ομάδα γονέων! Αν είσαι έτοιμος/η να μοιραστείς τους προβληματισμούς σου ως γονέας σε ένα ασφαλές χώρο εμπιστοσύνης και φροντίδας… & να μάθεις βήμα βήμα νέες αποτελεσματικές εναλλακτικές για να ακούς και να επικοινωνείς με το παιδί σου με ενσυναίσθηση και αποδοχή (και έτσι να βγεις από τη μάχη εξουσίας…) τότε ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ 😄

Το παιχνίδι δεν είναι μία παρένθεση ανάμεσα σε πιο ''σοβαρές'' δραστηριότητες

Σήμερα το πρωί… τα παιδιά παίζουν στο σαλόνι.

Ακούω τον Μπαμπά να τους λέει:

- Παιδιά σε λίγο φεύγουμε, πριν θα χρειαστεί να κάνουμε το x και το x, εντάξει;

- Μα Μπαμπάαααα δεν *τελειώσαμε*!

Και… Χαίρομαι με το «δεν τελειώσαμε».

Γιατί πάντα αυτό λέει η Σοφία σε τέτοιες περιπτώσεις.

Με το «δεν τελειώσαμε» λέει πολλά…

Μας λέει στην ουσία ότι το παιχνίδι είναι η δουλειά τους και ότι πρέπει να ολοκληρωθεί πρώτα.

Θέλει να καταλάβουμε ότι το παιχνίδι τους δεν είναι μια παρένθεση ανάμεσα σε πιο «σοβαρές», οργανωμένες ή δομημένες δραστηριότητες.

Το παιχνίδι είναι ΤΟ θέμα τους, έχει αρχή, μέση τέλος, έχει ΣΚΟΠΟ.

Τα δίνουν όλα και μαθαίνουν όταν παίζουν, και εμείς οφείλουμε να το σεβαστούμε…

… ή τουλάχιστον μάλλον να ζητάμε συγνώμη όταν αναγκαζόμαστε να τους το διακόπτουμε.

———
Φωτό: ένα από τα παιχνίδια τους, ένα κουτί-κατασκευή τους που μάλλον θα είναι μαζί μας για καιρό ακόμα… έχει σκοπό και αυτό…

To παιχνίδι είναι η δουλειά του παιδιού

Χτες τα παιδιά παίξανε 11 ώρες σερί στο σπίτι με την ξαδέλφη τους. Από τις 11:30 το πρωί έως τις 22:30. Χωρίς παύση. Οκ, καποια στιγμή έφαγαν και πήγαν τουαλέτα.

Λέω κι εγω σήμερα το πρωί στην Σοφία (6 ετών):

«- Ωραία παίξατε χτες όλη μέρα και οι 3 μαζί, ε;

- Ναι, ωραία, κάναμε τα μαθήματα μας, το διάβασμα μας. (Devoirs -Homework)

- Τι εννοείς;

- Τα μαθήματα μας είναι το παιχνίδι.

- ….”

Τόσο λογικό είναι. Το παιχνίδι είναι η σοβαρή μάθηση για ένα παιδί.

Εμείς οι γονείς έχουμε κολλήσει με τις επιδόσεις σε 4-5 μαθήματα.

Το εκπαιδευτικό σύστημα εχει κολλήσει επίσης.

Ολα έχουν κολλήσει. Σε μαθήματα που δεν αφήνουν χώρο σε καμία φαντασία! (Ενώ θα χρειαστεί στην ζωή τους να ειναι δημιουργικοί περισσότερο απο ποτέ ετσι όπως θα ειναι ο κόσμος…)

… «To παιχνίδι είναι η δουλειά του παιδιού, το επάγγελμα του, η ζωή του.» (P. Kergomard)

Η ζωή του. Το οξυγόνο του.

Τι άλλο πρέπει να πούμε για να αφήνουμε τα παιδιά να παίξουν αντί να τρέχουν πίσω από ασκήσεις, βαθμούς, πτυχία και βραβεία ενώ ακόμα δεν μας στήνουν στον ώμο;;;

Και στα 40 μετα ψάχνουμε όλοι να δούμε ποιοι είμαστε και τι «θελουμε να κανουμε απο τη ζωή μας τελικά».

ΠΑΙδί = ΠΑΙχνίδι.

—————————————-

Στην εικόνα, ένα σκίτσο που ειχα κάνει για το τι ειναι το ελεύθερο παιχνίδι και τα ωφέλη του…