‘‘Επικοινωνώντας αποτελεσματικά με τα παιδιά μας’’: συζήτηση με την Χριστίνα Μαυρομάτη στο Podcast ‘‘Το βλέμμα μέσα μας’’

/

Πριν από λίγες εβδομαδες είχα την τιμή και την χαρά να κουβεντιάσω με την Χριστίνα Μαυρομάτη στο υπέροχο της podcast ψυχολογίας «Tο βλέμμα μέσα μας».

Ανακαλύψτε το podcast Το Βλέμμα μέσα μας : πραγματικά αξιζει παρά πολύ!

—————————————————————-

Η Ελένη Βασιλειάδη, Πιστοποιημένη Σύμβουλος στην θετική και δημιουργική γονεϊκότητα , Εκπαιδεύτρια γονέων από την Attachment Parenting International και την APCOMM Γαλλίας & πιστοποιημένη από το Training Institute of Psychology and Health στο Parental burnout, Δικηγόρος & Συγγραφέας του βιβλίου ‘’Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε; και του παιδικού παραμυθιού⁠ ‘’Οταν η καρδιά μου γεμίζει’’ ⁠μας μιλάει για την αποτελεσματική επικοινωνία με τα παιδιά.

Μεταξύ άλλων, στο επεισόδιο θα ακούσεις:

✨ Η ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου -  πώς η εξέλιξη του εγκεφάλου στα παιδιά επηρεάζει τη συμπεριφορά τους και τις αντιδράσεις τους.

🛠️ Πώς να θέτεις όρια με σεβασμό - πώς να βάζεις όρια που να βοηθούν και να καθοδηγούν το παιδί σου χωρίς τιμωρία και συγκρούσεις.

📱 Η χρήση της τεχνολογίας - Τι να προσέξεις

🧘 Διαχείριση της ματαίωσης και της απογοήτευσης - Πώς μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου να αντιμετωπίζει την απογοήτευση και να διαχειρίζεται τα έντονα συναισθήματα.

☕ Οραματισμός της σχέσης με το παιδί στο μέλλον - Μια άσκηση που μας βοηθά να σκεφτούμε πώς θέλουμε να είναι η σχέση μας με το παιδί μας σε 20 χρόνια και τι μπορούμε να κάνουμε από σήμερα γι' αυτό.

Άκου το επεισόδιο για να πάρεις ιδέες και έμπνευση για να ενισχύσεις τη σχέση με το παιδί σου!

🔛 ΥΓ : Αν θέλεις να ταξιδέψεις για να συναντήσεις το παιδί που κρύβεται μέσα σου προκειμένου να κατανοήσεις χωρίς ενοχές, από που προέρχονται οι δικές σου αντιδράσεις ως γονέας, και να δεις νέους δημιουργικούς τρόπους για να επικοινωνείς και να συνεργάζεσαι καλύτερα με το παιδί σου μπορείς να διαβάσεις το βιβλίο της ⁠’’Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε; ⁠και να ακολουθήσεις τη σελίδα ⁠Positive Parents ⁠! Μπορείτε να ακούσετε το επεισόδιο στο Spotify εδώ (link στα σχόλια)

🔛 ✔️Διαθέσιμο, επίσης , στις πλατφόρμες Podcast: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts , Stitcher, Player FM , Radio Public, Amazon, Castbox, Overcast και Breaker κ.α. Καλή ακρόαση Χ.Μ.

Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα

Παρουσίαση στην Γάνδη Βελγίου στις 7 Νοεμβρίου!

/

Γεννήθηκα στην Γαλλία και όταν ήμουν 18 μηνών, μετακομίσαμε στις Βρυξέλλες. Μεγάλωσα στο Βέλγιο λοιπόν μέχρι τα 18 μου. Τότε ως παιδί και έφηβη δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι μια μέρα θα ζούσα στην Ελλάδα.

Όποτε το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα περίμενα ποτέ να ξανάρθω στο Βέλγιο για να παρουσιάσω βιβλία μου και μάλιστα βιβλία που έγραψα στα Ελληνικά.

Γι’αυτό διασκεδάζω πολύ με την ιδέα ότι σε λίγες μέρες θα είμαι στην Γάνδη στο Βέλγιο και θα μοιραστώ γονεϊκές στιγμές με τους Έλληνες που ζουν εκεί!

Ραντεβού στις 7 Νοεμβρίου στις 17:00 στην Γάνδη !!

Το ρολόι της αγάπης...

/

Χρόνος.

Να είμαστε απλά μαζί.

Να μην τρέχουμε.

Να μην κάνουμε ταυτόχρονα κάτι άλλο.

Να διαβάζουμε ανάσκελα ιστορίες.

Να παίζουμε με τους δικούς μας κανόνες.

Να γελάμε.

Να μην κοιτάμε οθόνες.

Να ΕΙΜΑΣΤΕ.

Γιατί όταν «είμαστε» και με προσέχεις, τότε θα έρθει το γέλιο, η αγκαλιά, το παιχνίδι, οι σοβαρές κουβέντες, τα αστεία, η βαθιά αγάπη.

Όταν όλο τρέχουμε, είμαστε σε παράλληλους κόσμους. Δεν είμαστε ΜΑΖΙ.

Όταν μου δίνεις όλη σου την προσοχή, συνδεόμαστε πραγματικά.

Ο χρόνος τρέχει διαφορετικά.

Γιατί γυρίζει το ρολόι της αγάπης.

———————————————————-

Iστορία από το βιβλίο μου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’ Για να το παραγγείλεις χωρίς μεταφορικά έξοδα, κάνε κλικ εδώ

Instagram live με τον Στέφανο Ξενάκη και την Αναστασία Κουσοβίστα

/

Την Πέμπτη 23 Νοεμβρίου στις 21:30 στο instagram στο προφίλ του Στέφανου Ξενάκη @steph_squash θα συζητήσουμε για τις προκλήσεις μας ως γονείς!

Αν έχεις Instagram μπορείς να με «ακολουθήσεις» στο _positive_parents_

Bίντεο: 5 λόγοι που η ευαλωτότητά μας βοηθάει για μια βαθιά σύνδεση με τα παιδιά μας (και όχι μόνο...) (facebook live 13/6/2023)

/

Συζήτηση με

  • την Ελίνα Κεπενού, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια

  • την Χριστίνα Γαβρίλη (Η Πριγκιπέσσα των Βαλκανίων), Συγγραφέας του βιβλίου ''Μικρές Ιστορίες Μητρότητας''

  • την Ελένη Βασιλειάδη, Ενδυναμώτρια γονέων και Συγγραφέας του βιβλίου ''Μαμά, Μπαμπά, μ' ακούτε;''

Είμαι το πρότυπό σου

/

Δεν έχουν τόση σημασία αυτά που σου λέω…

Ξέρω ότι με παρατηρείς. Συνεχώς… Και αυτό σε επηρεάζει πολύ περισσότερο.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ στο σπίτι, ανάμεσα σε όλα, στα παιχνίδια, στα συναισθήματα, στα ψίχουλα.

ΒΛΈΠΕΙΣ ότι είμαι εκεί αλλά και λίγο αλλού.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ και όταν δεν θέλω να με βλέπεις, όταν δεν αντέχω άλλο τις φωνές ή την γκρίνια ή την υπερένταση ή την αφάνταστη κούραση, όταν φωνάζω… και δεν ανταποκρίνομαι όπως θα ήθελα ή θα ήθελες.

Ε ΒΛΈΠΕΙΣ στο laptop να δουλεύω, να συγκεντρώνομαι, να έχω πάθος και επιμονή, και ας μην τα καταλαβαίνεις όλα ακόμη…

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να παίρνω αναπνοές και να είμαι πολύ πιεσμένη όταν με διακόπτεις για τριακοστή έκτη φορά.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να διαβάζω, να κάνω λάθη, να νευριάζω, αλλά και να ξαναπροσπαθώ.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να μην ξέρω από πού να ξεκινήσω κάποιες φορές και τελικά να χάνω χρόνο…

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να παρατάω το μάζεμα για να παίζω μαζί σου, να γελάω σαν παιδί κι εγώ.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ με τον μπαμπά, πώς επικοινωνούμε, πώς διαφωνούμε, πώς τα βρίσκουμε. ΜΕ

ΒΛΈΠΕΙΣ να οργανώνω με μεγάλη χαρά, ενέργεια και λεπτομέρεια το οικογενειακό μας τριήμερο.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να κλαίω και να μην ντρέπομαι που κλαίω όταν το έχω ανάγκη.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να προβληματίζομαι, να ζορίζομαι, να προχωράω.

ΒΛΈΠΕΙΣ τη δύναμή μου αλλά και την ευαλωτότητά μου ταυτόχρονα, κάθε μέρα.

————————————————————————————————-

Απόσπασμα από το βιβλίο ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;, Ελένη Βασιλειάδη

Βιωματική παρουσίαση στο Νηπιαγωγείο EMEDOF 18/5/2023

/

00:00: Εισαγωγή από την Διευθύντρια του Νηπιαγωγείου EMEDOF Bάσια Γαρταγάνη και ανάγνωση μίας ιστορίας από το βιβλίο ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’.

6:47: Το ‘‘παγόβουνο’’ και το ‘‘ρεζερβουάρ αγάπης’’ από την Ελένη Βασιλειάδη και την Σοφία Λάζου

23:35: Το ‘‘συναισθηματικόμετρο’’ από τον Γιώργο Λάζο και την Ελαία Λάζου

43:20: Ανάγνωση της ιστορίας ‘’Το ρεζερβουάρ αγάπης’’ από το βιβλίο.

54:47: ‘‘Η αυτοφροντίδα του γονιού’’ από την Ψυχολόγο και Ψυχοθεραπευτρια Ελίνα Κεπενού

1:20:15: Ανάγνωση μίας νέας ιστορίας ‘’Ταξιδεύοντας 9 χρόνια ως Μαμά’’ από την Ελένη Βασιλειάδη

 

Πώς να παίξεις ποιοτικά με το παιδί σου (έστω και 10 λεπτά); Δες το βίντεο από την βιωματική παρουσίαση της Θεσσαλονίκης!

/

«Μαμά, Μπαμπά, παίζουμε;», Βιωματική παρουσίαση Κυριακή 7/5 19:00 - 19η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Το παιχνίδι είναι πραγματικά μια γέφυρα σύνδεσης ανάμεσα σε εμάς και το παιδί μας. Κι όμως δεν έχουμε πάντα χρόνο για παιχνίδι μέσα στην καθημερινότητα…

Με ποιο τρόπο μπορούμε να παίξουμε ποιοτικά με το παιδί μας ενώ δεν έχουμε πολύ χρόνο;

Όπου «ποιοτικά» = να γεμίζει το ρεζερβουάρ του παιδιού και να μας φέρει πιο κοντά.

  • Τι είναι το ρεζερβουάρ αγάπης του παιδιού; Πώς γεμίζει; Πώς αδειάζει; Γιατί έχει σημασία για σένα ως γονέας;

  • Πώς μπορεί η έννοια του ρεζερβουάρ αγάπης να βοηθήσει το παιδί μου;

  • Και όταν δεν έχουμε πολύ χρόνο στην καθημερινότητα, τι μπορούμε να κάνουμε;

  • Με ποιο τρόπο μπορώ να παίξω έτσι ώστε να γεμίζει το ρεζερβουάρ του παιδιού μου;

Μιλούν:

  • Ελένη Βασιλειάδη, Συγγραφέας, Parenting Consultant, Εκπαιδευτικός, δημιουργός της κοινότητας των Positive Parents

  • Φιλιώ Κατσαρού, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Σύμβουλος γονέων εκπαιδευμένη στο Play Therapy & Filial Play

Μη μου πεις «Σταμάτα να κλαις»!

/

Ζωγραφια: Ελενη βασιλειαδη

(1) Τι μας λέει το παιδί :

‘‘Μη μου πεις «Σταμάτα να κλαις».

Μπορεί να σου το έλεγαν οι γονείς σου. Μπορεί να το λέει ακόμη η γιαγιά.

Τώρα όμως ξέρουμε. Το κλάμα είναι θεραπεία. Με τα δάκρυά μου, αποβάλλω το στρες μου.

Όταν κλαίω, φωνάζω, χτυπιέμαι, ξαναβρίσκω τη δύναμή μου. Εκφράζομαι για να ξεπεράσω τον θυμό μου, τη θλίψη μου, τη δυσκολία μου.

Αν δεν ξέρεις τι να μου πεις τότε, μη μιλήσεις, είναι καλύτερα.

Μόνο να είσαι δίπλα μου. Και να με περιμένεις.’’

 

Ιστορία με τίτλο ‘‘Δικαίωμα στο κλάμα’’ από το βιβλίο μου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ ακούτε;’’ Δες περισσότερα για το βιβλίο εδώ!

(2) Τι μας λέει η επιστήμη:

Ο Dr. William Frey, ερευνητής Nευρολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, διεξήγαγε μια μελέτη σχετικά με τη χημική σύνθεση των δακρύων και τη λειτουργία τους. ΄[WiIliam H. Frey II - Muriel Langseth (1985). Crying: The Mystery of Tears, Winston Press.]

Στη μελέτη του σχετικά με τη θεραπευτική δύναμη των δακρύων, ο Dr. William Frey διαπίστωσε ότι τα δάκρυα που παράγονται ως απάντηση σε έντονα συναισθήματα (όπως η θλίψη ή το στρες) περιέχουν υψηλότερα επίπεδα κορτιζόλης σε σχέση με τα δάκρυα που λιπαίνουν και προστατεύουν τα μάτια. Η κορτιζόλη είναι μια ορμόνη που αυξάνεται με το στρες. Έτσι, όταν κλαίμε και απελευθερώνονται συναισθηματικά δάκρυα, απελευθερώνεται και κορτιζόλη, μειώνοντας τα επίπεδα του στρες.

Επίσης αυτά τα δάκρυα περιέχουν και ουσίες όπως η ωκυτοκίνη και η ενδορφίνη, οι οποίες συνδέονται με τη συναισθηματική ευεξία.

Η μελέτη αυτή οδήγησε στην θεωρία ότι το κλάμα έχει μια απελευθερωτική λειτουργία, βοηθώντας στην απελευθέρωση κορτιζόλης που σχετίζεται με το στρες και την αποκατάσταση της συναισθηματικής ισορροπίας.

(3) Τι μας λέει η συγγραφέας Naomi Aldort:

Ζωγραφια απο το βιβλιο μαμα μπαμπα μ’ακουτε; - ελενη βασιλειαδη

‘‘Όταν δίνετε προσοχή σε ένα παιδί που κλαίει με λυγμούς ή είναι έξαλλο, μπορεί να νιώσετε στεναχώρια, ακόμα και πανικό.
Ίσως νομίσετε ότι το παιδί υποφέρει περισσότερο απ’ όσο αντέχει. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η αντίληψη σχετίζεται με τη δίκη σας ταλαιπωρία.
Άρα, η βιασύνη σας να αποσπάσετε τη προσοχή του παιδιού από τον πόνο ή την απελπισία, να το παρηγορήσετε για την απογοήτευση ή να ελαχιστοποιήσετε τη σημασία της ατυχίας του, είναι μια αντίδραση στο δικό σας άγχος και όχι στο άγχος του παιδιού.
Όμως, με αυτή τη συμπεριφορά, δεν πρόκειται να το βοηθήσετε να γίνει συναισθηματικά ευπροσάρμοστο και ικανό να αντιμετωπίζει και να λύνει τα προβλήματα.
Για να δαμάσει τις συναισθηματικές του θύελλες, πρέπει να τις ΒΙΩΣΕΙ.
Όταν νιώθετε την παρόρμηση να εμποδίσετε το παιδί σας να εκφράσει δυσάρεστα συναισθήματα, αναρωτηθείτε ποιος είναι ο στόχος σας.
Μπορεί να θέλετε να το βλέπετε συνεχώς ευτυχισμένο επειδη ο πόνος του είναι πολύ δυσάρεστος για σας και, υποθέτετε, για εκείνο.
Αν η «σκηνή» συμβεί δημοσίως, ίσως ανησυχείτε μήπως δεν «φανείτε καλοί» γονείς.
Ίσως ακόμα, πρέπει να το σταματήσετε επειδή βιάζεστε ή χρειάζεστε διαύγεια όταν νιώθετε αμήχανοι με τα ξεσπάσματα του.
Ωστόσο, όταν εμποδίζετε το παιδι σας να εκφράζει τον πόνο του, τον θάβει μέσα του, νιώθοντας μπερδεμένο και μόνο.
Στο μεταξύ εσείς χάνετε την ευκαιρία να δεθείτε μαζί του βαθιά και να μάθετε τις αιτίες της αγωνίας του.’’

—————————————————————

Γνωρίζοντας αυτά, θα έλεγες ποτέ σε ένα παιδί ή σε έναν ενήλικα να μη κλαίει; Τροφή για σκέψη…

Αν θέλεις να εμβαθύνεις στο πώς μπορείς να ακούς πραγματικά και βοηθητικά το παιδί σου όταν βιώνει δύσκολα συναισθήματα…

…και να γνωρίσεις με ποιους τρόπους μπορείς να συνδεθείς και να επικοινωνείς βαθιά μαζί του, κάνε κλικ εδώ για να δεις πώς θα μπορεί να σε ωφελήσει η συμμετοχή σου στο θετικό κύκλο εργαστηρίων ‘‘Μαμά, Μπαμπά, επικοινωνούμε;’’



Όταν κατάλαβα ότι δεν ακούω κανέναν...

/

 18/01/2017  

Είναι η πρώτη μας μέρα σπουδών ως γονείς. Πάμε παρέα με τον Γιώργο. Η Σοφία (τότε 13 μηνών) ξυπνάει όλη νύχτα για να θηλάσει και έχω 400 μέρες να κοιμηθώ.  Νιώθω μόνιμα ένα κουδούνι με δύο πόδια που παραπατάνε. Είμαι όμως πολύ χαρούμενη που θα μάθω νέα πράγματα ως γονέας... και ας μη ξέρω τότε ότι θα μάθω νέα πράγματα πρώτα απ’ όλα για μένα... και ότι θα αλλάξει η ζωή μου...  

Μπαίνω στην αίθουσα του εργαστηρίου.  Κάθομαι ακριβώς απέναντι από ένα πανό. Αναγράφει:  ‘’Τα 12 εμπόδια επικοινωνίας’’. Εμπόδια επικοινωνίας;  Επ, τι είναι αυτό; Γράφει από κάτω: ‘’Εντολή’’, ‘‘απειλή’’, ‘‘συμβουλή’’, ‘‘κριτική’’, ‘‘ηθικολογία’’ κτλ. Το διαβάζω μία. Το διαβάζω δύο. Το διαβάζω τρεις και δεκατρεις. Και κολλάω.

Δεν υπάρχει ούτε ένα εμπόδιο επικοινωνίας που δεν λέω καθημερινά ως άνθρωπος και Μαμά. Συνειδητοποιώ ότι δεν ακούω όταν μου μιλάνε. Και ότι δεν ακούω το παιδί μου.  Και...

Δεν υπάρχει ούτε ένα εμπόδιο που δεν έχω ακούσει καθημερινά ως παιδί. Ούτε ένα.

Ωπα... Πλάκα μου κάνετε βρε παιδιά; ;;; Έχει μείνει κάτι όρθιο; Το πανό μου πέφτει στο κεφάλι. Αουτς!!!! Πονάει αυτό!

Βγαίνω από κάτω από το πανό. Δεν βλέπει κανείς ότι πόνεσα, όλοι ακούνε τον δάσκαλο.

Εμφανίζεται το παιδί μέσα μου μπροστά μου. Αυτό πόνεσε τελικά περισσότερο. Μου χαϊδεύει το κεφάλι. Του λέω και μου λέει: ‘’Εγώ σε ακούω.’’

Μου χτυπάει την πλάτη και μου λέει:  ‘’Μπορείς.’’

Και μία ερώτηση με Ε κεφαλαίο έρχεται αμέσως μετά στο κεφάλι μου: ΠΩΣ;

---------------

Πώς γίνεται να επικοινωνούμε στ’ αλήθεια με κάποιον;

Πώς μαθαίνει κανείς να ακούει; Πώς θα μάθω να ακούω πραγματικά το παιδί μου και να επικοινωνώ μαζί του με ενσυναισθηση και χωρίς εμπόδια;

Δεν έχω πρόβλημα ακοής. Τα ντεσιμπέλ φτάνουν στ’ αυτιά μου, κάτι άλλο τρέχει. Πρέπει να το ψάξω. Πρέπει να με παρατηρώ... Τι κάνω αντί να ΑΚΟΥΩ όταν το παιδί μου επικοινωνεί κάτι, οτιδήποτε. 

Πρώτα λοιπόν, αποφασίζω να ακούω ΕΜΕΝΑ να μιλάω με όλα τα εμπόδια. Τα συνειδητοποιώ, τα αναγνωρίζω και τα χαιρετάω. Καλά τα πάω. Είμαι πολύ καλή στην αναγνώριση. Τα κάνω σχεδόν όλα τσεκ. Εναλλακτικά και ανάλογα την περίσταση...

Καθησυχάζω. Για να νιώσω εγώ πρώτα καλύτερα ‘’Μη στεναχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά’’

Αλλάζω θέμα. Για να ξεμπερδεύω. ‘’Μήπως πεινάς;’’

Προβάλλω. Αυτό που θα έπρεπε να κάνει το παιδί σύμφωνα με αυτό που εγώ νομίζω. ‘’Εγώ στην θέση σου, θα πήγαινα να το πω στην δασκάλα’’

Αναλύω. Αυτό που νομίζω ότι του έχει συμβεί.  ‘’Μήπως δεν είχες κάνει τα μαθήματά σου;’’

Κουνάω το δάχτυλο. Της δείχνω ότι έκανε λάθος. ‘’Αυτό που έκανες πλήγωσε την Μαρία’’

Προειδοποιώ. Της λέω τι μπορεί να πάθει

Δίνω οδηγίες. Της λέω τι πρέπει να κάνει.

Δίνω συμβουλές. Για να νιώσω σημαντική και βοηθητική.

Προτείνω αμέσως λύσεις. Μπας και σώσω το παιδί μου.

Και άλλα πολλά.

Αναγνωρίζω τα εμπόδια και τι συνειδητοποιώ;  Όλα αυτά που λέω, όλα αυτά που εκφράζω,  φωνάζουν ΕΓΩ.

Η στάση μου, τα λόγια μου, τα μάτια μου ουρλιάζουν ΕΓΩ.

ΕΓΩ ξέρω! ΕΓΩ θα σε σώσω. ΕΓΩ μπορώ! ΕΓΩ  είμαι σπουδαία! ΕΓΩ υπάρχω! ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ.

Όλα γυρνάνε γύρω από μένα. Από το βίωμα μου. Δεν ακούω. Δεν συνδέομαι.

Χάνω τι νιώθει το παιδί, Χάνω τι σκέφτεται, χάνω το συναίσθημά του.

Δεν την αφήνω να σκέφτεται. Δεν την αφήνω να νιώθει. Δεν την αφήνω να υπάρχει. Δεν την αφήνω να νιώσει δυνατή, σεβαστή, σημαντική, άξια, να αναπτύξει απόψεις, ιδέες, αυτοπεποίθηση.

Και το χειρότερο: χάνω ποιος είναι η κόρη μου. Την κρατάω σε απόσταση από μένα.

Δεν με αφήνω να την δω, να την γνωρίσω. Ποιος είναι. Πώς είναι αυτό το απίθανο και μοναδικό πλάσμα στον κόσμο, τι δυνατότητες έχει.

Αφού με έχω παρατηρήσει να μιλάω (και να μην ακούω), αποφασίζω να προσπαθώ να λέω λιγότερα εμπόδια! 

Οπότε βάζω σελοτέιπ στο στόμα μου. Όταν μιλάει το παιδί, μένω σιωπηλή.  

Περιμένω. Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που δεν μιλάω, εμποδίζω τις αυτοματοποιημένες απαντήσεις μου να βγουν προς τα έξω. Και μου αφήνουν ένα κρίσιμο χρόνο για να διαλέξω την απόκριση μου.

Πολλές φορές, μόνο που είμαι εκεί και ακούω προσεκτικά, χωρίς να μιλάω, αρκεί. Το παιδί ηρεμεί που είπε το πρόβλημα του και πάει να παίξει. Καταλαβαίνω ότι δεν περιμένει πάντα μία λύση. Ότι το πρόβλημα μπορεί να λύνεται με το που σε ακούει κάποιος.

Παίρνω θάρρος. Σιγά σιγά,  ρισκάρω να ανοίγω το στόμα μου και λέω μονολεκτικές φράσεις όπως:‘’καταλαβαίνω...’’, ‘’ώ’’, ‘’μμμ’’. ‘’για πες’’

Βήμα βήμα, εμπλουτίζω τις αποκρίσεις μου και καθρεφτίζω το συναίσθημα του παιδιού. ‘’Σε καταλαβαίνω. Νιώθεις πολύ αδικία τώρα που σου πήρε το παιχνίδι ενώ έπαιζες ωραία!’’.

Τις μισές φορές τα λέω τελείως τεχνητά και γελάω με τον εαυτό μου.

Κι όμως συμβαίνει... Μου λέει: ‘’Ναι Μαμά! Αυτό είναι! Δεν είναι δίκιο!’’

Άκουσα δηλαδή τώρα; ΑΚΟΥΣΑ!!!

Παίρνω δυνάμεις. Λέω λιγότερες πατάτες, και όταν παρ’όλες τις προσπάθειες τα κάνω πατατοσαλάτα, πάλι με παρατηρώ, δεν με κρίνω. Το παιδί μέσα μου μου δίνει ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Τι;  Μαθαίνεις μια ξένη γλώσσα παιδί μου λέει, θέλει χρόνια! Πάμε πάλι’’

Πατάτα πατάτα λοιπόν. Βήμα βήμα. Σιγά σιγά η ξένη γλώσσα γίνεται και δική μας.  Όπως συμβαίνει και με τα ελληνικά. Που δεν θα είναι ποτέ η μητρική μου γλώσσα αλλά που γίνονται παρόλα αυτά, πατάτα πατάτα, δικά μου.

Μαθαίνουμε να ακούμε και κάνουμε ως γονείς μία σπουδαία προσπάθεια. Ένα δώρο στα παιδιά μας. Ίσως να ακούνε πιο εύκολα το συνάνθρωπο τους από σήμερα και τα δικά τους παιδιά αύριο.  

Μπορείς να με ακούσεις να λέω την ιστορία αυτή στο παρακάτω βίντεο!

Η γέννησή μου ως Μαμά...

/

20/11/2013, σε ένα μαιευτήριο κάπου στην Αθήνα.

Την παραμονή έγινα Μαμά.

Και σήμερα, ξύπνησα Μαμά.

Μόνο που δεν ξύπνησα γιατί δεν κοιμήθηκα λεπτό.

Όλη νύχτα, κοίταζα το μωρό στο κρεβατάκι του και αναρωτιόμουν τι έχει συμβεί ακριβώς.

Ένα Big Bang...

Είναι πρωί και μου σερβίρουν καφέ.

Δεν το περίμενα και η γεύση του καφέ για ένα λεπτό φέρνει στο σώμα μου μία ψεύτικη κανονικότητα.

Μόνο που δεν είναι τίποτα αλήθεια πια μέσα μου. Εξαφανίστηκε η παλιά Ελένη...

Γεννήθηκε Μαμά.

Τι λέξη κι αυτή... ''Μαμά''.

Όλη η αγάπη και η ευθύνη του κόσμου σε μία λέξη.

Δεν έχω συνηθίσει την λέξη ακόμα, πού να καταλάβω τον ρόλο κιόλας.... Μάλλον βλέπω ένα όνειρο. Μόνο που δεν κοιμάμαι ..ή μήπως κοιμάμαι;

''Μαμά''. Αλήθεια;

Κι όμως. Το μωρό είναι εδώ.

Δικό μου και ξένο ταυτόχρονα. Ολόκληρο πάντως.

Κοιτάω το μωρό και δεν νομίζω ότι θα μπορώ να ανταπεξέλθω.

Θα τους πω ότι δεν κάνω για το πόστο. Λάθος έκαναν. Λάθος Μαμά..

Το μωρό με κοιτάει με μεγάλα μαύρα διαμάντια σαν να θέλει να δει μέσα μου...

Σαν κάτι να ξέρει αυτό. Περιμένει κάτι από μένα τώρα; Τι;;;

- ‘’Τι χρειάζεσαι από μένα μωράκι; Έτυχες στην περίπτωση. Είσαι άτυχο, δεν ξέρω τι να σε κάνω, συγγνώμη...’’

Δεν θα έπρεπε να ξέρει μία Μαμά τώρα που τα λέμε; Τι είναι το μητρικό ένστικτο τότε; Μία ιστορία;

Περίμενα να ξέρω, ότι θα με οδηγεί η αγάπη που νιώθω για το μωρό από πριν βγει. Αλλά ...όχι.

Μόνο εγώ είμαι ακατάλληλη και δεν ξέρω; Ίσως κάτι πάει στραβά με μένα... ''Μαμά'', δεν ξέρω τι σημαίνει ακόμα αλλά πάντως το βουητό του γονέα με 100 σκέψεις το δευτερόλεπτο, το βιώνω ήδη. Τέρμα η ανεμελιά. Bye Bye πεταλουδίτσα!

Οι σκέψεις γυρνάνε ασταμάτητα.

Πάω στην καφετέρια να πάρω κάτι, οτιδήποτε. Ο κόσμος μου έχει αλλάξει κι όμως όλοι πίνουν καφέ και κουβεντιάζουν, λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα.

Εγώ μόνο είμαι άλλη. Ο δικός μου κόσμος έχει αλλάξει ήλιο. Όλα δεν γυρνάνε πια γύρω από MENA.

Μία μαία μας πάει σε έναδωμάτιο για να μας δείξει πώς να αλλάζουμε το μωρό και να το κάνουμε μπάνιο. Τα χέρια της κρατάνε μια κούκλα και την γυρνάει στον αέρα, ανάποδα, μπρούμυτα, όρθια.

Παίρνει αληθινό μωρό μετά. Το πετάει στον αέρα κι αυτό. Θέλω να κλάψω. Θέλω να πάω σπίτι μου. Δεν ξέρω να κάνω το μωρό μπάνιο. Δεν ξέρω να αλλάζω το μωρό. Κάθε κίνηση, ένα βουνό. Ο εγκέφαλός μου φοβάται. Δεν μπορεί. Περίμενα τα χέρια μου να ξέρουν να πιάνουν το μωρό, να το ντύνουν, να το φροντίζουν, το στήθος μου ναξέρει να θηλάζει…

Νιώθω κομμάτια. Και όχι από την κούραση μόνο.

EIMAI κομμάτια. Και θα πρέπει να φτιάξω το παζλ μου ξανά τώρα.

Ωραία ξεκινάω. Διαλυμένη.

Αφού το ένστικτο δεν με βοηθάει όπως το περίμενα, πρέπει να μάθω.

Κίνηση, κίνηση. Πάνα, πάνα. Γουλιά, γουλιά. Νύχτα, νύχτα. Ματιά, ματιά. Κλάμα, κλάμα.

Πονάει. Δεν το περίμενα. Περίμενα πληρότητα, γαλήνη, ολοκλήρωση. Και παίρνω φόβο, ανησυχία και κομμάτια.

Πρέπει να μάθω. Ποιος θα μου μάθει;

Ανοίγω τα αυτιά μου, μπας και.

Μου λένε έτσι, μου λένε αλλιώς. Ο καθένας τα δικά του θυμάται.

Μη θηλάσεις με το ρολόι.....Θήλασε ανά τρίωρο.

Μη βάζεις το παιδί στο πλάι. Ποτέ!........... Βάλτο στο πλάι μήπως κάνει γουλιές.

Μην έχεις το μωρό πάνωσου όταν κοιμάσαι........Το μωρό νιώθει ζεστασιά & κοιμάται καλύτερα πάνω στη Μαμά του

Φάε μπρόκολο για το σίδηρο, το έκανα και μου έκανε καλό......... Φάε μακαρόνια με κιμά να χαρείς παιδί μου!

Παπαπαπαπα! Μη πιεις καφέ αφού θηλάζεις....................Ένα καφεδάκι δεν βλάπτει, έπινα 14 την ημέρα.

Βιταμίνες δίνεις ε φαντάζομαι;................Δεν χρειάζονται οι βιταμίνες, τα έχει όλα το γάλα σου.

Έχεις γάλα; Είσαι σίγουρη; Για να δω!................. Μην δίνεις ξένο, την πάτησες κακομοίρα μου!

Μη κλαις, όλα καλά.................Κλάψε παιδάκι μου, κάνει καλό, κι εγώ έκλαιγα ένα χρόνο!

Είσαι καλά, δεν σε βλέπω καλά;...............Είναι φυσιολογικό να μην είσαι καλά!

Ησυχία!

Βουίζει το κεφάλι μου. Κλείνω την πόρτα. Κοιτάω το μωρό.

- ''Ακους τι λένε όλοι; Τι να κάνω; Τι λες εσύ; Έχεις κάτι να μου πεις;’’

Με κοιτάει. Δεν ξέρω τι βλέπει.

……..………...........................

Βλέπει τη Μαμά του...

- ‘’Είμαι η Μαμά σου, το ξέρεις;’’

- ‘’Το ξέρω βρε, λες να μη ξέρω! Από πού βγήκα; Κουνήσου. Θα τα καταφέρεις. Μόνο μην ακούς τον καθένα. Άκου λίγο τον εαυτό σου και πολύ εμένα. Θα σου πω εγώ! Τα περίμενες όλα έτοιμα, στρωμένα και όμορφα; Όλα ροζ σαν τα μπαλόνια απ'έξω από το δωμάτιο μας; Ωραία μπαλόνια… μόνο που θα σκάσουν! Καλωσήρθες στον κόσμο της γονεϊκότητας! Μάθε, αμφισβήτησε, φοβήσου, κλάψε, κοίτα μέσα σου,γέλασε, ζήσε, άκουσε με! Και έχε εμπιστοσύνη! Σε σένα και σε μένα. Θα περάσουμε τρέλα μαζί. Αγκαλιά για χρόνια, στο λέω. Δεν γλιτώνεις. Τώρα δώσε γάλα! Και μη μου πεις ότι δεν ξέρεις! Μια χαρά τα πας λέω εγώ. Και κάτι άλλο; Άσε τους άλλους να λένε. Είσαι η καλύτερη Μαμά γιατί είσαι η δική μου Μαμά. Γαααααααααλα! Τώρα!''.

Παίρνω το μωρό αγκαλιά.

Εμένα, θέλει... όπως είμαι.

Κι εγώ αυτό το μωρό ήθελα και το αγαπάω ήδη τρελά... όπως είναι.

ΜAZI, θα τα καταφέρουμε.

----------------------------------

Αυτή είναι η πρώτη ιστορία μου ως Μαμά. Είναι η ιστορία που διάβασα το Σάββατο 4 Μαρτίου στην παρουσίαση του βιβλίου ''Μαμά, Μπαμπά, μ 'ακούτε;''... Αν θέλεις να δεις την παρουσίαση, κάνε κλικ ΕΔΩ

Το βίντεο της παρουσίασης του βιβλίου ''Μαμά, Μπαμπά, μ' ακούτε;''

/

Στην παρουσίαση του βιβλίου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’ το Σάββατο 4 Μαρτίου, είδα για πρώτη φορά πολλούς από εσάς από κοντά και χάρηκα παρά πολύ…

Μέσα στα μάτια σας είδα ενθάρρυνση, δύναμη, αγάπη, όραμα. Συνομίλησαν οι καρδιές μας εκείνο το απόγευμα. Ήταν ένα ζεστό απόγευμα ανάμεσα σε παγωμένες μέρες γιατί ΣΥΝΔΕΘΗΚΑΜΕ…

Η φίλη μου και Ψυχολόγος Eλίνα Κεπενού, μας μίλησε μεταξύ άλλων για την ανάγκη να συνδεόμαστε με το μέσα μας και να έχουμε ενημερότητα…

Η Δήμητρα Γούναρη, Parent Coach, μοιράστηκε πολύ χρήσιμα πράγματα για την ενθάρρυνση, την αποδοχή και την δύναμη της κοινότητας….

Η αδελφή μου Κλειώ Βασιλειάδη μίλησε για τη δίκη της διαδρομή ως Μαμά 2 μικρών παιδιών και για το πως τους βοήθησε συγκεκριμένα το ελεύθερο παιχνίδι.

Ο σύντροφος μου Γιώργος Λάζος τόνισε την ευθύνη μας ως ενήλικες και γονείς που μεγαλώνουμε τους αυριανούς πολίτες της κοινωνίας.

Mοιράστηκα μερικές προσωπικές ιστορίες-συνειδητοποιήσεις.

Ευχαριστώ τις εκδόσεις iWrite - και τον Μηνά Παπαγεωργίου, για τα ενθαρρυντικά λόγια και την όμορφη συνεργασία.

Πολλοί μου είπατε και μου γράφετε ότι ήταν κάτι παραπάνω από μια βιβλιοπαρουσίαση, κάτι σαν σεμινάριο τελικά.

Δείτε το βίντεο και θα χαρώ να ακούσω τι συναισθήματα και ερωτηματικά γέννησε μέσα σας…

Λίγο πιο αναλυτικά:

  • 4:30 : εισαγωγή από τον Βασίλη Χατζηιακώβου, Εκδότης και Συγγραφέας

  • 7:51 : εισαγωγή από τον Μηνά Παπαγεωργίου, Εκδότης και Συγγραφέας

  • 14:30 : εισαγωγή από τον Γιώργο Λάζο, Μπαμπάς & Business Coach

  • 20:00 : Ομιλία της Ελίνας Κεπενού, Ψυχολόγος, Σύμβουλος Γονέων, Εφήβων και παιδιών για την σύνδεση με το μέσα μας και το εσωτερικό μας παιδί.

  • 29:44 : Ιστορία ‘’Η γέννηση μου ως Μαμά’’, Ελένη Βασιλειάδη

  • 40:07 : Ομιλία της Δήμητρας Γούναρη, Parent Coach PCI για τη σημασία της ενθάρρυνσης.

  • 56:00 : Ιστορία ‘‘Πώς μένω ψύχραιμη την ώρα της κρίσης’’, Ελένη Βασιλειάδη

  • 1:07:30: Συζήτηση με την Ελίνα Κεπενού για την ευαλοτώτητά μας, τα μοτίβα μας και την ανάγκη να κοιτάμε τι συμβαίνει μέσα μας

  • 1:17:30: Ομιλία της Κλειώ Βασιλειάδη για την διαδρομή της ως Μαμά και πώς το ελεύθερο παιχνίδι τους βοήθησε σαν οικογένεια σε δύσκολες στιγμές.

  • 1:30:30 Ιστορία ‘’Δεν ακούω το παιδί μου’’, Ελένη Βασιλειάδη

  • 1:42:35 : Ομιλία του Γιώργου Λάζου, για την ευθύνη μας ως γονείς που μεγαλώνουμε την επόμενη γενιά και την κοινωνία του αύριο.

Παρουσίαση βιβλίου ''Μαμά, Μπαμπά, μ' ακούτε;''

/

🤩 Με συγκίνηση και χαρά, σε προσκαλούμε στην παρουσίαση του βιβλίου «Μαμά, Μπαμπά, μ’ ακούτε;». 

🗓️ 4 Μαρτίου στις 18:00
📍Καφέ Κήπος του μουσείου, Πατησίων 44, Αθήνα
Για το βιβλίο και το θέμα του θα μιλήσουν οι:
💛 Δήμητρα Γούναρη, Parent Coach @dimitra_gounari_parent_coach
💛 Ελίνα Κεπενού, Ψυχολόγος  @elinakepenou
💛 Γιώργος Λάζος, Business Coach & Μπαμπάς

Σε περιμένουμε να περάσουμε ωραία για να κλάψουμε και να γελάσουμε παρέα!

Αν θέλεις να δεις περισσότερα για το βιβλίο ή/και να το παραγγείλεις & να το λάβεις στο σπίτι χωρίς μεταφορικά έξοδα KANE KΛΙΚ ΕΔΩ!

Αν έχεις ερωτήσεις στείλε μου ένα email στο eleni@positiveparents.gr & θα σου απαντήσω!

H αγαπημένη τους ιστορία από το βιβλίο...

/

«Θέλετε να σας διαβάσω μερικές ιστορίες από το βιβλίο;»

Δεν το είχα κάνει ακόμα.

Είχα δώσει ένα βιβλίο στην καθεμία με αφιέρωση αλλά δεν τους είχα διαβάσει καμία ιστορία. Ούτε είχαν διαβάσει από μόνες της πάνω από 3 γραμμές

Διάβασα λοιπόν ανακατεμένες περίπου 12 ιστορίες.

Ξεκίνησα από αυτές που στην ουσία έζησα εγώ ή ο Μπαμπάς τους μαζί τους.

Διαβάσαμε την ιστορία με το τοστακι στο καράβι («Άσε και κάτι να πέσει κάτω») και η Σοφία δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε τρελαθεί τότε για ένα τσαλακωμένο χαρτί του τοστ… Γελάσαμε.

Μετά διάβασα την ιστορία όπου η Ελαία (τότε 4 ετών) είχε ρίξει κατω την αδελφή της από το καρεκλάκι φαγητού προσπαθώντας να της πάρει ένα παιχνίδι… και με άκουγε προσεκτικά όταν εξηγώ μέσα στην ιστορία γιατί δεν την τιμώρησα τότε… Έκλαψα και η Σοφία μου σκούπισε τα δάκρυα.

Με άκουγαν με γουρλωμένα μάτια (εντάξει που και που κέρδιζε την προσοχή τους η γάτα που είχαν αγκαλιά )

Μου είπαν στο τέλος ότι η ιστορία που και οι 2 προτίμησαν ήταν αυτή που ονομάζεται «επιστήμονας».

Τότε ρώτησα: «Νομίζετε ότι αυτές οι ιστορίες είναι χρήσιμες για τους γονείς;»

Απαντησαν «Ναι!» και οι 2.

Ρώτησα γιατί και η Ελαία (9 ετών) μου είπε ότι είναι χρήσιμες ιστορίες (δικά της λόγια):

- για να σέβονται τα δικαιώματα των παιδιών

- για να αφήνουν οι γονείς τα παιδιά να εξερευνήσουν περισσότερο

- για να μην τιμωρούν τα παιδιά τους

- να μείνουν οι γονείς ήρεμοι με τα παιδιά

Η Σοφία (7) απάντησε ότι είναι ωραίες ιστορίες επειδή είμαι πολύ αγκαλίτσας.

Ήταν μια όμορφη στιγμή που θα την θυμάμαι όταν θα είμαι μια γιαγιά.

———————-

Φωτό με το παιδικό γουρουνάκι μου και το βιβλίο «Μαμά, Μπαμπά, μ’ακουτε;» Που κυκλοφορεί σε όλα τα *θετικά βιβλιοπωλεία ή μπορείς να παραγγείλεις ΕΔΩ

Θέλω λόγια ζεστά...

/

«Γιατί κλαις; Σου πήρε το παιχνίδι, ε; Καλά να πάθεις. Και εσύ πήρες το παιχνίδι του Φίλιππου πριν, σε είδα. Βλέπεις τώρα που δεν είναι ωραίο; Άντε, σταμάτα να κλαις λοιπόν και πήγαινε να παίξεις» είπε η δασκάλα παγωμένα.

Η στεναχώρια μου είχε κατακλύσει όλο μου το κεφάλι και όλο μου το σώμα.

Ήμουν ο ίδιος στεναχώρια.

Δεν μπορούσα να σκεφτώ ούτε τι έκανα ούτε τι δεν έκανα εκείνη την ώρα.

Για να πέσει η συναισθηματική μου πίεση και να μπορώ να λειτουργήσω και να σκεφτώ πάλι, ήθελα κάποιος να είναι στο πλευρό μου και όχι να με κρίνει και να με ντροπιάσει, λες και είμαι και κακός.

Δεν θέλω να καπακώνω τα συναισθήματά μου, θέλω να μάθω να τα διαχειρίζομαι.

Δεν ζητάω πολλά.

Μόνο λόγια ζεστά…

Να, κάπως έτσι:

«Σε καταλαβαίνω. Έπαιζες ωραία και ο Φίλιππος σου πήρε ξαφνικά το παιχνίδι. Είναι δύσκολο αυτό». Και μετά από λίγο: «Θέλεις να πάμε να το συζητήσουμε με τον Φίλιππο; Είμαι σίγουρη ότι μπορείτε να βρείτε μία λύση».

Κάποιος είναι μαζί μου τώρα…

Η ιστορία είναι μία από τις 110 ιστορίες του βιβλίου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’