Τα συναισθήματα των γονιών και τι κρύβουν (βίντεο με αγγλικούς υπότιτλους)
/Αξίζει να δεις αυτό το βίντεο για να καταλάβεις καλύτερα κάποιες αντιδράσεις σου…
Το βίντεο είναι της Catherine Dumonteil-Kremer η οποία ξεκίνησε πρώτη στην Γαλλία μαθήματα θετικής και δημιουργικής διαπαιδαγώγησης για γονείς από το 1995.
Έχει γράψει αρκετά βιβλία για γονείς και παιδιά. Μεταφρασμένο στα ελληνικά είναι το πολύ καλό βιβλίο ‘‘Μία νέα γονική εξουσία χωρίς τιμωρίες και ξύλο’’ (βρες το εδώ)
Με βλέπω...
/Με βλέπω.
Με βλέπω στο σπίτι, ανάμεσα σε όλα, τα παιχνίδια, τα συναισθήματα, τα ψίχουλα.
Είμαι εκεί αλλά και λίγο αλλού.
Με βλέπω να προσπαθώ να κρατάω την ηρεμία μου ενώ μου λέει η μεγάλη ότι ''εγώ φταίω για όλα''.
Με βλέπω να λέω στον εαυτό μου ότι μπορώ να δω την δυσκολία της, ότι χρειάζεται τη σταθερότητά μου τώρα... και να μη μείνω στα λόγια της.
Με βλέπω να σκύβω πάνω από ασκήσεις, κάποιες μέρες να βοηθάω στα μαθήματα και άλλες όχι τόσο γιατί ξέρω ότι δεν πειράζει αν δεν τα κάνει όλα.
Με βλέπω να αγκαλιάζω τα παιδιά και να σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι για αυτά, τόσο καιρό σπίτι...
Με βλέπω να μην αντέχω άλλο τις φωνές τους όταν τσακώνονται... αλλά και να τις καταλαβαίνω ταυτόχρονα...
Με βλέπω στο Laptop και να μη ξέρω από που να ξεκινήσω και τελικά να χάνω χρόνο...
Με βλέπω να προσπαθώ να πάρω αναπνοές ενώ από μέσα νιώθω πίεση όταν με διακόπτουν για 36η φορά.
Με βλέπω να δίνω, συνεχώς, να προσπαθώ να παίζω, να παίζω τελικά, να γελάω κιόλας.
Με βλέπω να νιώθω άσχημα που νιώθω άσχημα επειδή άλλοι νιώθουν πολύ πιο άσχημα από μένα.
Με βλέπω να κλαίω και να χαίρομαι που κλαίω γιατί βοηθάει και ας μην ''έμαθα'' να κλαίω.
Με βλέπω να σκέφτομαι την Γαλλία, τα χωριά, το σπίτι μας εκεί, βλέπω πόσο μου λείπει...
Με βλέπω που σκέφτομαι την γιαγιά μου που έφυγε πέρυσι εκεί και δεν χαιρέτισα, βλέπω πόσο πονάω...
Με βλέπω να προβληματίζομαι και να μεγαλώνω, ο χρόνος τρέχει διαφορετικά τελευταία.
Με βλέπω απ' 'έξω, με όλες τις δυσκολίες που φέρνει η κατάσταση που ζούμε τόσο καιρό...
Με βλέπω απ' έξω και έτσι μου δίνω τον χώρο που δεν έχω στο σπίτι.
Με βλέπω και με παίρνω αγκαλιά. Πραγματικά.
Με βλέπω δυνατή τελικά.
Γιατί κάνω ότι μπορώ.
Και αυτό είναι αρκετό.
--------------------------------------------------------
Ένα προσωπικό κείμενο που μοιράζομαι γιατί το να βλέπω τον εαυτό μου ''απ' έξω με έχει βοηθήσει να παίρνω απόσταση τις τελευταίες μέρες. Αν νιώθεις δύσκολα, δοκίμασέ το και αγκάλιασε τον εαυτό σου λίγο παραπάνω...
Θέλει τόλμη να είσαι γονέας!
/Θέλει τόλμη να είσαι γονέας. Tόλμη και θάρρος.
Γιατί πρώτα απ' όλα τα παιδιά σε προκαλούν και σε βγάζουν από την ζώνη άνεσής σου κάθε μέρα.
Θέλει τόλμη...
Να επιλέγεις να μεγαλώνεις το παιδί σου όπως εσένα σου ταιριάζει σύμφωνα με τις δικές σου αρχές.
Θέλει τόλμη.
Γιατί πολλές στιγμές θα νιώθεις άβολα... όπως όταν σε κοιτάνε πολλά επικριτικά μάτια ενώ το παιδί σου χτυπιέται στο πάτωμα στο ταχυδρομείο και προσπαθείς να είσαι μαζί του τη στιγμή της κρίσης - μαζί και όχι ενάντια.
Θέλει τόλμη.
Γιατί οι περισσότεροι θα διαφωνήσουν μαζί σου με σχεδόν ότι αφορά το παιδί. Ακόμα και οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι πολλές φορές...
Θέλει τόλμη.
Γιατί θα είσαι συχνά χαμένος/η εσύ ο/η ίδιος/α ανάμεσα σε αυτά που ήξερες και αυτά που μαθαίνεις. Μερικές στιγμές θα νομίζεις ότι τα κάνεις όλα λάθος.
Θέλει τόλμη.
Γιατί η μεταμόρφωση σου δεν γίνεται σε μία ούτε σε 2 ούτε σε 100 μέρες. Είναι μία διαδρομή ζωής.
Θέλει τόλμη και ταυτόχρονα μέσα από την τόλμη, ενδυναμώνεσαι.
Και τότε γίνεται κάτι σχεδόν παράξενο...
...Τα μάτια των άλλων πάνω σου θα γίνουν λιγότερο επικριτικά και περισσότερο περίεργα και οι γνώμες τους δεν θα σε επηρεάζουν τόσο.
Δεν θα σε αναστατώνουν πια.
Γιατί απλά θα έχεις δύναμη μέσα σου.
Και αυτό εκπέμπεται και προς τα έξω...
Η γονεϊκότητα είναι μία διαδρομή...
/Η γονεϊκότητα είναι μία διαδρομή.
Οι αλλαγές δεν γίνονται σε μια μέρα.
Ούτε σε 100.
Γίνονται Βήμα βήμα.
Κάνεις λάθη.
Αισθάνεσαι άσχημα.
Κλαις για λίγο.
Αλλά πρέπει να προχωράς.
Με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη σου.
Βήμα βήμα.
Γιατί μόνο έτσι μεγαλώνεις.
Από που να ξεκινήσεις: Τα 6 top άρθρα του blog που βοήθησαν περισσότερο
/Επειδή μπορεί να μην ξέρεις από που να ξεκινήσεις τη διαδρομή σου ως θετικός γονέας, σκέφτηκα να συγκεντρώσω παρακάτω τα 6 top άρθρα που βοήθησαν περισσότερο / διαβάστηκαν περισσότερο από τους γονείς του blog εδώ και 2,5 χρόνια.
1. Για τον θυμό
----> Τι θέλω να κάνετε όταν θυμώνω Μπαμπά /Μαμά (για να με βοηθήσετε να μεγαλώσω…)
2. Για το ελεύθερο παιχνίδι και το πρόγραμμα του παιδιού
----> Μήπως ξέχασες να με αφήσεις να παίξω Μαμά / Μπαμπά;
3. Για τη δύναμη της ενσυναίσθησης
----> Το μαγικό εργαλείο της ενσυναίσθησης όταν το παιδί μας θυμώνει
4. Για τις τιμωρίες
----> Δεν θα σου κάνω τη χάρη να σε τιμωρήσω!
5. Για τις κρίσεις και τη στάση μας ως γονείς
----> Πως μπορείς να με βοηθήσεις όταν ''κρασάρω'' Μαμά / Μπαμπά
6. Για το παιδί μέσα μας
----> Γιατί ''φεύγει το χέρι'' ή φωνάζουμε όταν είμαστε εκτός εαυτού (ενώ δεν θέλουμε!)
Eύχομαι να σε βοηθήσουν και περιμένω τα σχόλιά σου!
Πώς αλλάζει η βιολογία του άντρα όταν γίνεται Μπαμπάς...
/Η πρώτη ορατή παρατήρηση στον εγκέφαλο είναι ότι οι πατέρες είναι βιολογικά προγραμματισμένοι να φροντίζουν, να προστατεύουν και να διασφαλίζουν την επιβίωση των μωρών.
Τα επίπεδα τεστοστερόνης είναι ένας προγνωστικός παράγοντας αυτών των αλλαγών. Μειώνεται η τεστεστερόνη σημαντικά όταν ένας άντρας γίνεται πατέρας και δεν θα επιστρέψει ποτέ στο επίπεδο που ήταν πριν από την πατρότητα.
Οι άνδρες που έχουν χαμηλή τεστοστερόνη εστιάζουν περισσότερο στην οικογένειά τους, δείχνοντας ενσυναίσθηση και στοργή στους απογόνους τους. Επιπλέον, είναι πιο ευαίσθητοι στο κλάμα του μωρού.
Μια άλλη αξιοσημείωτη αλλαγή είναι ότι οι περιοχές στον εγκέφαλο που ασχολούνται με την προσκόλληση αυξάνονται με την πατρότητα.
Επιπλέον, η οξυτοκίνη, η ορμόνη της αγάπης και της σύνδεσης, δεν είναι μόνο γυναικεία. Είναι απαραίτητη στην γυναίκα, δεδομένου ότι εμπλέκεται στον θηλασμό και στον τοκετό, αλλά υπάρχει στις ίδιες αναλογίες στους άνδρες. Μπορεί ακόμη και να αυξηθεί όταν ο πατέρας αγγίζει την κοιλιά της μητέρας.
Από τη γέννηση έως το δεύτερο έτος του παιδιού, ο πατέρας υφίσταται τις πιο πολλές αλλαγές στο βιολογικό επίπεδο. Είναι επίσης η περίοδος που ασκεί τη μεγαλύτερη επιρροή στον εγκέφαλο και τη συναισθηματική ανάπτυξη ενός παιδιού.
Πηγή : Anna Machin, ανθρωπολόγος - Devenir pere
Μετάφραση και προσαρμογή Ελένη Βασιλειάδη
13 αποφθέγματα του θετικού γονέα (για να σκεφτεί τον ρόλο του)
/Moυ αρέσουν πολύ τα αποφθέγματα γιατί έχουν την δύναμη να με ταρακουνήσουν με λίγες λέξεις.
Τα αποφθέγματα έχουν το ζουμί. Σε πάνε κατευθείαν στο θέμα. Σε προβληματίζουν. Σε προχωράνε.
Εδώ ζωγράφισα κάποια αποφθέγματα που με έχουν ταρακουνήσει...
Ο θετικός γονέας μέσα μου τα κουβαλάει μαζί του, μέσα του, κάθε στιγμή. Τον οδηγούν στις δύσκολες στιγμές.
Σημείωση: Μπορείτε να μοιραστείτε τα αποφθέγματα αυτά ελεύθερα αλλά με την αναφορά στην σελίδα www.positiveparents.gr :-) ευχαριστώ!
Άσε και κάτι να πέσει κάτω Μαμά / Μπαμπά!
/Μπαμπά, Μαμά, κατάλαβα κάτι σημαντικό. Θα σας πω γιατί καλύτερα πολλές φορές να αφήνουμε τα πράγματα να πέσουν κάτω. Να μην προσπαθούμε να τα μαζεύουμε, ούτε να ζοριζόμαστε επειδή πέσαν όλα κάτω.
Γιατί; Επειδή:
Όταν πέφτουν πράγματα κάτω, κάτι μαθαίνουμε...
·Δεν έχει πάντα σημασία εάν πέσει κάτι κάτω.
·Δεν χρειάζεται πάντα να παλεύουμε για τα πάντα. Κάποιες φορές καλύτερα είναι να αφήσουμε τα πράγματα να πέσουν ομαλά κάτω και να συνεχίσουμε ήρεμα την ζωή μας.
Και επειδή μάλλον δεν καταλαβαίνετε ακόμα τίποτα από αυτά που λέω παρόλο που μιλάω πολύ σοβαρά, θα σας τα πω με παραδείγματα:
Read MoreΕυτυχώς που δεν είσαι τέλεια Μαμά...
/Πρέπει να σου πω κάποια πράγματα Μαμά… γιατί όλα μπορούμε να τα δούμε αρνητικά ή… θετικά…
Δεν φτιάχνεις νόστιμο μουσακά, ούτε βιολογικό αρακά. Γενικά, δεν μαγειρεύεις καλά.
Δεν ξέρεις να μου πλένεις σωστά τα μαλλιά και με όλο το νερό στα μάτια, φωνάζω κάθε φορά ΑΑΑΑΑΑΑΑ
Δεν σου αρέσει να παίζεις μαζί μου lego ούτε τα σχετικά.
Είσαι συχνά η τελευταία που με παίρνει από το σχολείο στις 16:04, με ξεμαλλιασμένα μαλλιά…
Το σπίτι είναι άνω κάτω και δεν το μαζεύεις πάντα.
Και όλοι καταλήγουμε στο κρεβάτι υπερβολικά αργά…
Έχεις ελαττώματα, δεν είσαι (ούτε λίγο) τέλεια, Μαμά.
Αλλά είσαι η μαμά μου και είσαι αρκετή, μαμά.
Read MoreΟι γονείς είναι άνθρωποι
/Μου σπάνε τα νεύρα.
Μου ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ.
Μου βγαίνουν από τα ρουθούνια όπως λέμε στα γαλλικά μου.
Ναι, το λέω, απλά όπως είναι, ωμά, χωρίς φιόγκους και κορδέλες.
Θέλω να εκραγώ.
Δεν με ακούνε.
Δεν ακούνε την ανάγκη μου.
Η ανάγκη μου τώρα να διαβάσω ένα βιβλίο, να βγω μια βόλτα, να κάνω ένα μπάνιο, να είμαι μόνη μου με το μπαμπά τους, να είμαι μόνη μου μαζί μου.
Είσαι γονέας;
Ξαφνικά κανείς δεν νοιάζεται για την γυναίκα, τον άντρα, που είμαστε.
Κανείς δεν νοιάζεται για τον άνθρωπο που είμαστε πριν γινόμαστε γονείς.
Και αν τολμάς να μιλάς παραέξω, πολλές φορές, ο άλλος απλώς σε ακυρώνει.
Παρόλο που μπορεί να νιώθει ακριβώς το ίδιο με σένα.
Οι άνθρωποι λατρεύουν τα παράδοξα.
Read More