July 05, 2019

Νιώθεις και εσύ που και που παράλογη/ος σαν εμένα; (λογικό αφού είσαι γονέας...)

July 05, 2019/ eleni vassiliadis

Η στιγμή λίγο πριν ξεκινήσει, πάντα χτυπάει πιο δυνατά η καρδιά μου, φοβάμαι… αλλά μου αρέσει κιόλας. Δεν ξέρω πια γιατί ήθελα να ‘παίξω’. Θέλω και δεν θέλω που είμαι μέσα εκεί. Δεν μπορώ να αλλάξω γνώμη, η ζώνη με σφίγγει. Τώρα πρέπει να αντέξω και να απολαύσω το ‘’ταξίδι’’. Και περνάω τελικά φοβερά. Και θέλω κι άλλο!

Έχεις ανέβει σε rollercoaster; Ξέρεις αυτά στα Luna Parks που ανεβοκατεβαίνουν και νομίζεις ότι δεν τελειώνουν ποτέ;

Σκέφτηκα ότι το να είσαι γονέας, είναι σαν να είσαι σε ένα rollercoaster.

· Δεν μπορείς να αλλάξεις γνώμη… παρόλο που κάποιες στιγμές θα ήθελες να πεις ‘πάσο’ και να πας μία βόλτα αφήνοντας τα παιδιά να τσακώνονται μόνα τους και να μαζεύουν το σπίτι. Από τη στιγμή που γεννάς, δεν υπάρχει επιστροφή.

· Ζεις όλα τα συναισθήματα σε έντονη μορφή, τίποτα δεν είναι λείο και ήρεμο στο ταξίδι του γονέα: συναρπαστικές στιγμές, πάθος, έκπληξη, συγκινήσεις, φόβος που σου κόβει την ανάσα, και πάνω απ’ όλα έχει άνω κάτω. Μέρες που νιώθεις ότι πετάει και χορεύει ο γονέας μέσα σου όταν είσαι ψηλά στο rollercoaster και μέρες που νιώθεις ότι δεν ήσουν αρκετός/η μαμά/μπαμπάς όταν είσαι κάτω.

Αλλά όπως και στο rollercoaster, κερδίζει ότι σου αρέσει!

April 12, 2019

Ευτυχώς που δεν είσαι τέλεια Μαμά...

April 12, 2019/ eleni vassiliadis

Πρέπει να σου πω κάποια πράγματα Μαμά… γιατί όλα μπορούμε να τα δούμε αρνητικά ή… θετικά…

Δεν φτιάχνεις νόστιμο μουσακά, ούτε βιολογικό αρακά. Γενικά, δεν μαγειρεύεις καλά.

Δεν ξέρεις να μου πλένεις σωστά τα μαλλιά και με όλο το νερό στα μάτια, φωνάζω κάθε φορά ΑΑΑΑΑΑΑΑ

Δεν σου αρέσει να παίζεις μαζί μου lego ούτε τα σχετικά.

Είσαι συχνά η τελευταία που με παίρνει από το σχολείο στις 16:04, με ξεμαλλιασμένα μαλλιά…

Το σπίτι είναι άνω κάτω και δεν το μαζεύεις πάντα.

Και όλοι καταλήγουμε στο κρεβάτι υπερβολικά αργά…

Έχεις ελαττώματα, δεν είσαι (ούτε λίγο) τέλεια, Μαμά.

Αλλά είσαι η μαμά μου και είσαι αρκετή, μαμά.

March 18, 2019

Πειράζει εάν κάποιες φορές δεν είμαι θετικός γονέας;

March 18, 2019/ eleni vassiliadis

Χτες δεν μπόρεσα να φορέσω τα θετικά μου γυαλιά.

Φώναξα. Απείλησα. Τρελάθηκα. Μόνο θετικά δεν αντέδρασα.

Μίλαγε άσχημα η Ελαία … (''Θέλω ένα χυμό τώρα!'' ''Τι είναι αυτές οι πλαστελίνες; Αυτές πήρες; Χάλια είναι, δεν είσαι καλή μαμά'') και δεν μπόρεσα να μπω στο υποβρύχιο του θετικού γονέα για να εξετάσω για ποιο λόγο είχε μία άσχημη συμπεριφορά.

Πείραζε συστηματικά την αδελφή της… και δεν μπόρεσα να κάνω ενεργητική ακρόαση για να την βοηθήσω να ξεφλουδίσει το κρεμμύδι.

Με χτύπαγε από τα νεύρα της και ήθελα και εγώ να τη χτυπήσω.

August 11, 2018

Τα 3 φετινά μου εργαλεία για ένα πιο ζεν καλοκαίρι με τα παιδιά

August 11, 2018/ eleni vassiliadis

Κοκτειλοφέγγαρο
Βιβλιοχάσιμο
Αγκαλιοθάλασσα
Ρομαντικοβασίλεμα
Υπνοτετράγωνο

Είναι οι 5 λέξεις που απάντησα όταν έκανα στον εαυτό μου μόλις την ερώτηση «Τι σημαίνει για μένα ένα πετυχημένο καλοκαίρι;». Δηλαδή ένα καλοκαίρι που σου γεμίζει τις μπαταρίες, το πνεύμα, το σώμα, τα πάντα όλα.

Για μένα, το καλοκαίρι πριν τα παιδιά ήταν αυτό : ένα χάσιμο που ξεκουράζει, ένα ραντεβού με τον πιο βαθύ μου εαυτό, αρκετά βιβλία, και συζητήσεις ατέλειωτες με τον άντρα μου κάπου με άμμο στα πόδια. Το καλοκαίρι αισθανόμουν μια δύναμη που με βοηθούσε να πάρω αποφάσεις, μια αυτοπεποίθηση που δεν ένιωθα άλλες εποχές.

Και κάπως, ναι, το αναγνωρίζω, ζορίστηκα τα πρώτα καλοκαίρια με παιδιά γιατί ένιωθα ότι αυτό το ιδανικό μου καλοκαίρι δεν υπάρχει πια. Ότι η ξενοιασιά αυτή δεν θα την βρω ποτέ πια.

June 13, 2018

Άλλο ένα check στην to-do list; Ή ένα ΜΠΑΜ;

June 13, 2018/ eleni vassiliadis

Είναι εδώ. Είναι η ανάγκη. Η ανάγκη να σταματήσω λίγο τον χρόνο.

Αντί να μαζεύω τα παιχνίδια στο πάτωμα.

Αντί να απλώσω πλυντήριο, πάλι.

Αντί να κάνω ένα check κάτι σε μία από τις to-do list μου.

Να σκέφτομαι τι θέλω να κάνω.

Αντί να σκέφτομαι τι έχω και τι πρέπει να κάνω.

Πετάγεται η ανάγκη που και που, τις περισσότερες φορές, δεν την περιμένω καθόλου, έχω σχεδιάσει τι θα κάνω, ξεκινάω και ΜΠΑΜ.

March 23, 2018

Επάγγελμα: γονέας. Γιατί ξεκίνησα να σπουδάσω.

March 23, 2018/ eleni vassiliadis

Κάποια στιγμή, έγινες 2, κιόλας.

Και έμαθες το ‘’όχι’’, να πετάς τα πράγματά σου με θυμό κάτω και ‘’προκλητικά’’, να ουρλιάζεις επειδή δεν σου φόρεσα το σωστό παντελόνι. Δεν σε αναγνωρίζω… Που είναι το μωράκι μου; Βλέπω ένα νέο παιδί ξαφνικά μπροστά μου. Και τώρα τι κάνω; Πώς το χειρίζομαι; Πώς θα σου μάθω ότι δεν μπορεί να κάνεις ότι θέλεις στο σπίτι μου; Θα γίνεις ‘’κακομαθημένη’’;

Γεννήθηκες και έμαθα να σε πάρω αγκαλιά, να σε πηγαίνω βόλτα, να σε θηλάζω, να σου δίνω 1000 φιλιά το λεπτό, να σ’ αγαπάω..

Αλλά πώς θα σου μάθω την ζωή; Πώς θα σε μεγαλώσω; Πώς θα σε κάνω ένα ευτυχισμένο άτομο ;

Είμαι μαμά αλλά κανείς δεν μου έμαθε πώς να είμαι μαμά. Νιώθω αδύναμη. Νιώθω μοναξιά.

February 23, 2018

Άκου το παιδί που κρύβεται μέσα σου

February 23, 2018/ eleni vassiliadis

''Μπαμπά, μαμά, βλέπω ομορφιά παντού, σε ένα λουλούδι που μαζεύω για σένα στο δρόμο, σε μια λακκούβα νερού όπου θέλω να πηδήξω μέσα μαζί σου μπαμπά, σε αυτή τη στιγμή στο βενζινάδικο που σε βλέπω κουρασμένη μαμά και σου δίνω ένα φιλί.

Ζω τη στιγμή. Ζω το δευτερόλεπτο. Εσύ την ζεις; Είσαι εδώ μαζί μου;

Βλέπω κάποιες φορές τα μάτια σου χαμένα άλλου.

Εσύ Mαμά σκέφτεσαι συνέχεια το μέλλον, και χάνεσαι σε αυτό. Σκέφτεσαι τι θα φάμε το βράδυ, που θα πάμε διακοπές το καλοκαίρι, τι δώρο θα πάρουμε στο πάρτι της Μυρτώ την Κυριακή. Ανησυχείς για το μέλλον μου, τι δουλειά θα υπάρξει για μένα το 2035.

Εσύ Μαμά, σκέφτεσαι το παρελθόν, γιατί σου μίλησε έτσι η θεία Κούλα και τι θα έπρεπε να της είχες απαντήσει... σκέφτεσαι ότι έπρεπε να είχες σπουδάσει ότι ήθελες, και ότι σου είπαν οι γύρω σου για σένα... σκέφτεσαι.

Blog