Οι γονείς είναι άνθρωποι

Μου σπάνε τα νεύρα. 

Μου ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ. 

Ναι, το λέω, απλά όπως είναι, ωμά, χωρίς φιόγκους και κορδέλες. 

Θέλω να εκραγώ.

Δεν με ακούνε. 

Δεν ακούνε την ανάγκη μου. 

Η ανάγκη μου τώρα να διαβάσω ένα βιβλίο, να βγω μια βόλτα, να κάνω ένα μπάνιο, να είμαι μόνη μου με το μπαμπά τους, να είμαι μόνη μου μαζί μου.   

Αφού υποφέρω, θα υποφέρεις και εσύ. 

Είσαι γονέας;

Ξαφνικά κανείς δεν ακούει την γυναίκα, τον άντρα, που είσαι. 

Αν τολμήσεις να μιλήσεις παραέξω, πολλές φορές, ο άλλος απλώς σε ακυρώνει.

Παρόλο που μπορεί να νιώθει ακριβώς το ίδιο με σένα. Οι άνθρωποι λατρεύουν τα παράδοξα. 

Αφού υποφέρω, θα υποφέρεις και εσύ. 

Αφού τα πέρασα και εγώ, να τα περάσεις και εσύ. Να. 

Και τα ακούμε κιόλας. Γιατί έτσι κι αλλιώς, εμείς οι γονείς, δεν είμαστε ποτέ ‘’αρκετά’’. Αρκετά καλοί, υπομονετικοί, ήρεμοι, αυστηροί, ''αρκετά + οτιδήποτε επίθετο'' ταιριάζει εδώ. 

Δεν με ακούνε, φωνάζουν, έχει παιχνίδια παντού και εγώ προσπαθώ να ακούω τον εαυτό μου. Θέλω να ουρλιάζω για να ακούω εγώ την φωνή μου, αφού κανείς δεν την ακούει, να κλαίω, να εκφράσω τον καταπιεσμένο μου εαυτό. 

Αλλά...

Αλλά; Δηλαδή; 

Αλλά είμαι γονιός. Και καταπιέζομαι όλο και περισσότερο, σέρνομαι και ταξιδεύω στο ουράνιο τόξο των συναισθημάτων... μόνη μου. 

Λέω άλλα από αυτά που θέλω, τσακωνόμαστε με τον άντρα που αγαπάω ενώ έχουμε τόσο περισσότερο ανάγκη ο ένας τον άλλον τώρα, να πούμε για παράδειγμα :

- Εγώ είμαι, δεν είμαι αυτό που βλέπεις τώρα, κάνω λάθος, συγνώμη, ψάχνω να βρω τον εαυτό μου, εσύ είσαι εδώ; 

- Και εγώ εδώ είμαι.

- Πού; 

-Κάπου, εδώ, κάπου ανάμεσα στα πεταμένα παιχνίδια και  στην λεκάνη γεμάτη ρούχα, με βλέπεις; 

Αλλά ευτυχώς, θυμάμαι. Θετικός και αποτελεσματικός γονέας σημαίνει αληθινός. 

Κάτι πετάγεται εκεί που πραγματικά τα έχω παίξει (1).

Θυμάμαι ότι ''Οι γονείς είναι άνθρωποι, όχι θεοί'' και θυμάμαι ότι διάβασα  ‘’ Το πρώτο λάθος που μπορεί να κάνει κανείς, όταν γίνεται γονέας, είναι να ξεχάσει ότι είναι και αυτός άνθρωπος’’. Ευχαριστώ τόσο πολύ τον  Doctor Gordon για την τόσο εύστοχη αυτή πρόταση (κεφάλαιο 2, Tα μυστικά του αποτελεσματικού γονέα, Thomas Gordon). 

Θυμάμαι ότι δικαιούμαι να είμαι έτοιμη να σκάσω. Μπορώ να εξηγήσω ότι δεν είμαι καλά.

Θυμάμαι ότι πρέπει να είμαι πραγματικός άνθρωπος. 

Και ότι τα παιδιά εκτιμούν τον αληθινό σαν αξία στους γονείς τους, ότι θέλουν αληθινούς γονείς. 

Γιατί θετικός και αποτελεσματικός γονέας σημαίνει αληθινός. 

Σημαίνει πέφτει η μάσκα του γονέα. 

Οι γονείς είναι άνθρωποι. Και μπορούν να έχουν αρνητικά συναισθήματα απέναντι στα παιδιά τους. Και μπορούν να εξηγήσουν τι αισθάνονται χωρίς υπόκριση. 

Εξάλλου θέλουμε να μάθουμε στα παιδιά να παίζουν ρόλους η να εκφράζουν αυτό που είναι στην ζωή τους;

Εγώ χτες, είχα χαθεί, το εξήγησα στα παιδιά, τα πήρα, τα πήγα σε ένα το παιδότοπο, παίξανε και εγώ έψαξα τον καταπιεσμένο μου εαυτό  γράφοντας αυτές τις γραμμές.

Εκφράστηκε ο άνθρωπος μέσα μου γράφοντας και βρήκα την εσωτερική μου δύναμη και ευτύχησα.

Άνθρωπος και μετά γονέας. 

Μην ξεχνάμε να αφήνουμε τον άνθρωπο μέσα μας να εκφραστεί, που και που, και ας είναι γεμάτη η λεκάνη ρούχα! 

Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι έχεις χάσει τον εαυτό σου; Τι κάνεις τότε;

Πες μου τα μυστικά σου στα comments παρακάτω! 

---

Note 1 : Μου αρέσει πολύ αυτή η έκφραση στα ελληνικά, την μεταφράζω στα γαλλικά και έχει πολύ γέλιο, είναι σαν να λέμε έχω παίξει με όλα τα παιχνίδια, τώρα με τι θα παίξω;