Μπαμπά, Μαμά, κατάλαβα κάτι σημαντικό. Θα σας πω γιατί καλύτερα πολλές φορές να αφήνουμε τα πράγματα να πέσουν κάτω. Να μην προσπαθούμε να τα μαζεύουμε, ούτε να ζοριζόμαστε επειδή πέσαν όλα κάτω.

Γιατί;

Επειδή:

Όταν πέφτουν πράγματα κάτω, κάτι μαθαίνουμε...
·Δεν έχει πάντα σημασία εάν πέσει κάτι κάτω.
·Δεν χρειάζεται πάντα να παλεύουμε για τα πάντα. Κάποιες φορές καλύτερα είναι να αφήσουμε τα πράγματα να πέσουν ομαλά κάτω και να συνεχίσουμε ήρεμα την ζωή μας.

Και επειδή μάλλον δεν καταλαβαίνετε ακόμα τίποτα από αυτά που λέω παρόλο που μιλάω πολύ σοβαρά, θα σας τα πω με παραδείγματα:

Πάμε:

Όταν πέφτουν πράγματα κάτω, πάντα κάτι μαθαίνουμε...

Όταν είσαι παιδί, πολλά πράγματα κάθε μέρα τα κάνεις για πρώτη φορά. Για αυτό όταν για πρώτη φορά κάνω κάτι και δεν τα πάω τόσο καλά, άστο να πέσει κάτω. Δεν θέλω ούτε να με σώζεις, ούτε να με μαλώνεις. Όταν παίρνω μία μέρα την πρωτοβουλία να βάλω χυμό στο ποτήρι μου ενώ για τις περασμένες 1152 μέρες της ζωής μου έβαζες εσύ, θέλω να δω αν θα τα καταφέρω. Νιώθω σαν να πετάω, νιώθω εκείνη την ώρα εμπιστοσύνη, νιώθω ότι μπορώ.

Για αυτό λοιπόν, εάν πέσει όλος ο χυμός κάτω, άστο να χυθεί όλο κάτω, όλο. Γιατί ο χυμός κάτω είναι η προσπάθεια μου, η πρώτη μου φορά.

Έβαλα χυμό μόνη μου! Και τι έγινε εάν τις πρώτες 9 φορές δεν τα κατάφερα; Τώρα τα καταφέρνω.

Μη λες τίποτα, ή εάν δεν αντέχεις να μη πεις τίποτα, πες μου ότι θα τα καταφέρω την επόμενη μου φορά. Και συ κάποια μέρα έριξες ένα χυμό κάτω. Και δύο. Και τρεις. Επειδή τότε σου φώναζε η μαμά σου ότι ήσουν αδέξιος/αδέξια (επειδή της φώναζε η μαμά της) εσύ έχεις την επιλογή να τα αφήσεις όλα κάτω και να μη μιλήσεις.

Όχι μόνο επειδή ξέρεις ότι μια μέρα σε πολύ λίγο καιρό, θα βάλω μόνος μου χυμό στο ποτήρι.

Αλλά επειδή ξέρεις ότι ενισχύεις την αυτοπεποίθησή μου εκείνη την στιγμή.

Τότε η μαμά σου δεν ήξερε ότι η αυτοπεποίθηση είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό από την ικανότητα ενός ανθρώπου στα 3 να μεταφέρει ένα υγρό από ένα μπουκάλι σε ένα ποτήρι.

Δεν έχει πάντα σημασία εάν πέσει κάτι κάτω.

Θυμήσου Μπαμπά την πρώτη σου συνέντευξη για δουλειά, θυμήσου το άγχος σου, θυμήσου όταν πέσανε όλα στο πάτωμα. Δεν θυμάσαι πως έγινε αλλά έγινε. Όπως στις καλύτερες ταινίες, η τσάντα σου άδειασε και πέσανε όλα κάτω Μπαμπά. Στύλο, χαρτιά, πορτοφόλι, κινητό με κουμπιά που έχασε πέφτοντας την μπαταρία του, τετράδιο σημειώσεων, ένα μπουκάλι νερό, τσίχλες, ακόμα και πράγματα για μεγάλους.

Όλα έπεσαν κάτω μπροστά στο γραφείο του πιθανού προϊσταμένου σου και βιαζόσουν να τα μαζέψεις και με το άγχος σου περισσότερο τα ανακάτευες. Και εκείνη την ώρα – σαν ταινία σου λέω- βγήκε ο προϊστάμενος από το γραφείο του. Είδε σαν πρώτη εικόνα, ένα κάτασπρο και ιδρωμένο άτομο και μηχανικά κοίταξε κάτω στα πόδια σου όλα αυτά τα πράγματα.

Σκέφτηκες ότι σαν πρώτη εικόνα δεν τα πήγες καλά και ότι είχαν τελειώσει όλα. Άλλα αυτός σου είπε αυτά που δεν λέγονται στις ταινίες « Αφήστε, δεν είναι τίποτα θα σας βοηθήσω» Μαζέψατε παρέα και σου είπε με ένα χαμόγελο, ότι όλα θα πάνε καλά. Είδε το άγχος σου, μπήκε στην θέση σου, σε κατάλαβε. Όλα πήγαν καλά (είχε σπάσει ο πάγος έτσι κι αλλιώς) και από τότε είστε μια χαρά με τον νονό μου.

Και την ιστορία με την τσάντα σχεδόν την έχεις ξεχάσει επειδή δεν είχε καμία σημασία.

Τις περισσότερες φορές, καλύτερα είναι να αφήσουμε τα πράγματα κάτω και να συνεχίσουμε ήρεμα την ζωή μας. Δεν χρειάζεται πάντα να παλεύουμε για τα πάντα.

Είμαι στο χάος, σώσε με! Πάρε ένα άλλο χαρτί για το τόστ plizzzzz

Προχτές ήθελα ένα τοστ με τυρί στο καράβι και μου το πήρες. Μόνο που τσαλακώθηκε το χαρτί του τοστ, δεν ξέρω τι έκανες αλλά τα έκανες χάλια, είχε τσαλακωθεί. Και φώναζα. φώναζα για το χαρτί, ότι φταις εσύ. Το μυαλό μου δεν ήξερε πια τι συνέβαινε και χοροπήδαγα από τα νεύρα μου, όλοι με κοίταζαν: είχα τρελαθεί στιγμιαία. Και συ ξεκίνησες να μου εξηγήσεις με λογική ότι δεν έχει τίποτα το χαρτί, ότι δεν βλέπεις που είναι το πρόβλημα. Ετοιμαζόσουν να νευριάσεις αλλά ξαφνικά, άλλαξες στρατηγική και αποφάσισες να αφήσεις τα πράγματα να πέσουν κάτω. Δεν πέταξες το τοστ κάτω παρόλο που και οι δύο από τα νεύρα αυτό θέλαμε να κάνουμε. Εννοώ ότι αντί να νευριάσεις Μπαμπά, πήγες και ζήτησες άλλο χαρτί από το κύριο στο μπαρ του καραβιού. Έτσι απλά. Το άφησες κάτω το θέμα, δεν έπαιξες το παιχνίδι εξουσίας. Και μου έδειξες ότι ήξερες τι κάνεις.

Όλοι οι γύρω που κοίταζαν και αναρωτιόντουσαν τι θα κανείς με μένα που έχω τρελαθεί τελείως (το κακομαθημένο παιδί ε;) και περίμεναν την μάχη, μάλλον απογοητεύτηκαν. Επειδή τι έκανες στην ουσία ; Τίποτα.

Άφησες το πρόβλημα (όποιο και να ήταν τελικά) να πέσει κάτω. Έδειξες ότι καταλάβαινες παρόλο που δεν καταλάβαινες ακριβώς. Και αυτό είναι ευφυΐα. Κατάλαβες ότι πέρναγα δύσκολα και με βοήθησες. Δεν προσπάθησες να μου αποδείξεις ότι έχω άδικο, ότι δεν κάνουν έτσι τα μεγάλα παιδιά κτλ.

Είχες καταλάβει ότι το πρόβλημα μου δεν ήταν ακριβώς ένα χαρτί από τοστ. Είχα κουραστεί και ήθελα την προσοχή. Αυτό μόνο. Ευχαριστώ που δεν πάλεψες μαζί μου. Θα κέρδιζες και δεν μου αρέσει!

Είναι φιλοσοφία ζωής να αφήνεις πολλά να πέσουν κάτω κάθε μέρα.

Μου αρέσει η ηρεμία που εμφανίζεται μέσα στο χάος.