Δεν με ακούνε! Τι κάνω ως σούπερ απελπισμένος - θετικός γονέας.

Δεν με ακούνε! Τι κάνω ως σούπερ απελπισμένος - θετικός γονέας.

Πηδάνε στον καναπέ μέσα στην τρελή χαρά. Γελάνε και η καθεμία με την σειρά της πηδάει και πέφτει ξανά και ξανά.

Σημειώνω ότι είναι σχεδόν 10 το βράδυ, ότι είμαι κουρασμένη και θέλω να ηρεμήσουν για να πάνε –επιτέλους- για ύπνο.

Τους λέω να σταματήσουν, ότι θα χτυπήσουν.

‘’Θα χτυπήσετε!!!!’’

Γελάνε γελάνε, πηδάνε, με κοιτάζουν προκλητικά. Πηδάνε και αρπάξω που και που την μικρή στον αέρα έτοιμη να σκάσει κάτω ή στο τραπεζάκι αντί στο καναπέ…

Γέλια …

Γέλια…

Χαίρονται μπορώ να πω.

Εγώ βράζω όμως. Αισθάνομαι ότι αυτή τη φορά δεν θα ελέγξω τον εαυτό μου. Ναι, παρά όλα τα μαθήματα, το blog και τις πεποιθήσεις μου…

Εκείνη τη στιγμή ο θυμός μιλάει.

Με κοιτάζουν και η θυμωμένη φάτσα μου τους κάνει να γελάνε ακόμα περισσότερο…

‘’Σε γράφουμε μαμά, κοίτα!΄΄ είναι σαν να μου λένε.

Και τώρα τι κάνει ο σούπερ απελπισμένος - θετικός γονέας ;

Read More