Η υπακοή είναι επικίνδυνη

«Είναι επικίνδυνο να διδάξουμε ένα παιδί ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να κάνει ό,τι του λέμε.»

Marshall Rosenberg

————————————-

Αντί να εστιάσουμε στην υπακοή του παιδιού στο εδώ και τώρα γιατί μας βολεύει, ας κάνουμε ένα βήμα πίσω… και ας αναρωτηθούμε τι μαθαινει τελικά το παιδί όταν δεν του δίνουμε καμία επιλογή.

Ποιο είναι το μακροχρόνιο αντίκτυπο στη ζωή του.

Για μένα αυτο το παιδί που υπακούει γιατί δεν του δίνεται άλλη επιλογή… δεν μπορεί να πει όχι δηλαδή να κάνει πίσω, να κάνει αναστροφή.

Όποτε αναγκαστικά προχωράει, σε αδιέξοδο όμως… μέχρι να έρθει η εφηβεία όπου απλά θα επαναστατήσει μάλλον…

Εικόνα: web

Το γονικό δάκτυλο έχει μεγάλη δύναμη…

Παιδί μου…

Δίνεις σημασία σε ό’ τι δείχνω με το δάκτυλό μου. Τότε και εσύ εστιάζεις τη προσοχή σου σε αυτό.

Δίνεις σημασία στα λουλούδια γιατί από μικρό σου δείχνω λουλούδια όταν περπατάμε παρέα.

Δίνεις σημασία στο πουλάκι που κελαηδάει γιατί σου το έδειξα ένα πρωί.

Μου αρέσει που σου δείχνω αυτά που έχουν σημασία για μένα. Με ακούς με μεγάλη προσοχή. Αισθάνομαι μεγάλη σύνδεση μαζί σου.

Το δάχτυλό μου έχει μεγάλη επιρροή πάνω σου, το καταλαβαίνω.

Στη ζωή σου, μην αφήσεις κανέναν ποτέ να έχει το δάχτυλό του στραμμένο προς εσένα.

Το δάχτυλο δεν είναι για να κατηγορούμε. Ποτέ.

Ξέρω ότι μία διαφορά στην γωνία μπορεί να έχει μία διαφορά στον τρόπο που θα δεις τον εαυτό σου και την ζωή σου…

Το δάχτυλο είναι για να δείχνει τα ωραία της ζωής.

Για να τα προσέχουμε και να μην τα αφήνουμε να φεύγουν. 

Γιατί η υπακοή δεν έχει νόημα

''Όταν ένα παιδί υπακούει σε μία εντολή, ο μετωπικός του εγκέφαλος παραμένει αδρανής'' λέει η Ιζαμπέλ Φιλιοζά...

Είναι σημαντικό το παιδί να μπορεί να σκεφτεί, να έχει επιλογές, να αποφασίζει.

Αν απλά κάνει αυτό που του λέμε, δεν μαθαίνει να σκέφτεται, να παίρνει αποφάσεις, να προβλέπει... με άλλα λόγια δεν μαθαίνει να είναι υπεύθυνο.

Η Φιλιοζά μας εξηγεί επίσης ότι ένα παιδί που απλά υπακούει δεν χτίζει την αυτοπεποίθησή του...

Κατά συνέπεια, οι ειδικοί προτείνουν να έχουμε σαν οικογένεια μαξ 3 αδιαπραγμάτευτους κανόνες (κανόνες που το παιδί δεν μπορεί καθόλου να συζητήσει (Π.χ. : Δεν παίζει τάμπλετ αν δεν έχει τελειώσει τα μαθήματα πρώτα'').

Κάνουμε μία λίστα και αν οι αδιαπραγμάτευτοι κανόνες είναι περισσότεροι από 3, προσπαθούμε να τους κάνουμε 3...

Πώς ;

Αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε τη συγκεκριμένη απαίτηση, από πού προέρχεται και σκεφτόμαστε : ''Όταν ήμουν μικρός/η, τι γινόταν σε αυτή τη περίπτωση;

Τότε μπορεί να βλέπουμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά... όχι τόσο απόλυτα...

Επειδή είμαστε οι ενήλικες...

Είμαστε οι ενήλικες.

Προσπαθούμε.

Μαθαίνουμε και εμείς.

Εξελισσόμαστε παρέα με το παιδί μας.

Είμαστε οι ενήλικες.

Γονείς.

Προχωράμε.

Ακριβώς όπως εσύ...