Η ιστορία του μπολ και πώς έσωσε την πρωινή παρτίδα

7:20 το πρωί, τι κάνει ένα μπολ καθισμένο σε μια στάση λεωφορείου κάπου στην Αθήνα;

Αυτο το μπολ έσωσε τη παρτίδα σήμερα το πρωί με το 6χρονο παιδί που με μεγαλώνει… και Θα σας πω την ιστορία του… ξεκινώντας από την αρχή.

7:12 κάθε μέρα πρέπει να έχουμε φύγει από το σπίτι για να προλάβουμε να πάμε στη στάση του σχολικού με τα πατίνια.

Σήμερα στις 7:11 η Σοφία είναι ντυμένη αλλά πάνω στο κρεβάτι της ακόμα. Είναι στραβή και κάνει μούτρα.

Την ίδια ώρα παίρνω βαθιές αναπνοές γιατί αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω χρόνο και προσπαθώ να κατεβάσω ιδέες. Γνωρίζω ότι δεν προλαβαίνω να δω τι κρύβει το παγόβουνο…

7:12 πάει η Σοφία προς τη κουζίνα να φάει πρωινό, άνετη και αέρινη.

Της λέω ότι πρέπει να φύγουμε τώρα και ότι δεν προλαβαίνει το πρωινό πια.

Μου λέει ότι θα φάει τα δημητριακά της πρώτα και βάζει γάλα στο περιβόητο μπολ.

Της λέω ότι δεν προλαβαίνουμε και ότι πρέπει να βγούμε έξω αμέσως.

7:12 και κάτι δεν κουνιέται και εγώ κάνω alt/control/delete να δω τι επιλογές μου προτείνει το σύστημα πριν κρασαρει τελείως.

Δεν έχω ούτε ένα λεπτό πια. Πρέπει να βρω κάτι για να βγει έξω με χαρά αντί να τη σέρνω με ουρλιαχτά (πράγμα που δεν μπορώ να κάνω έτσι κι αλλιώς).

Εδώ εμφανίζεται στην οθόνη του μυαλού μου το περιβόητο μπολ.

- Τι λες να πάρουμε το μπολ μαζί μας και να σου δίνω κουταλιές ενώ κανείς πατίνι προς τη στάση;

Γίνεται επανεκκίνηση αμέσως.

Γελάει.

Βγαίνει το μπολ έξω και εμείς μαζί.

Κουταλιές ενώ ρολάρει.

Περαστικοί που μας κοιτάνε.

Λίγο γάλα στην Μπλούζα.

Και;

Γελάω κι εγώ.

Στη στάση οι τελευταιες κουταλιές και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Bye bye παιδιά και μια φωτό για να θυμίσω τον εαυτό μου οτι πάντα γίνεται να παίξεις και να καινοτομήσεις με δημιουργικότητα προκειμένου να μη χαλάς τη σχέση σου (και την υγεία σου!) για λίγα λεπτά το πρωί.

Τώρα αναρωτιέμαι αν θα καθιερωθεί το μπολ εως το τελος του σχολικού έτους.

Πραγματικά δεν θα με πειραζε καν.