Επ, τι είμαι εγώ; υπηρέτρια;

/

Έφαγαν το Καρπουζάκι τους και έτρεξαν να παίξουν.

Κι εγώ παω στη κουζίνα και βλέπω το σκηνικό.

Έτοιμη και πανέτοιμη την είχα την ατάκα:

«Επ, τι είμαι εγώ; υπηρέτρια; Βαρέθηκα! Γιατί δεν μαζεύετε βρε παιδιά;»

Προχτές όμως που τα είπα περίπου έτσι δεν λειτούργησε… κι όλοι φωνάξαμε στο τέλος.

Προτίμησα να πάρω μια φωτό λοιπόν και να πάω στο σαλόνι να βρω τις κοπέλες μου.

«- Παιδιά, για κοιτάξτε φωτο.»

Ήρθαν αμέσως να δουν το κινητό (εννοείται).

- Εγώ βλέπω καρπούζια μη τελειωμένα και απλωμένα παντού. Εσείς;

Ε… η μεγάλη (8,5) πήγε στην κουζίνα και μάζεψε.

Η μικρή, ας πούμε ότι δεν πρόλαβε.

Στιγμιότυπο ενός απογεύματος που μόλις ξεκινάει κάπου σε ένα σπίτι στην Αθήνα