Κούνιες με τις ξαδέλφες χτες.

Η Σοφία (7) έρχεται, με διακόπτει από την συζήτηση που έκανα με την αδελφή μου, και με παίρνει από το χέρι προς ένα παγκάκι. Έχει θυμωμένο ύφος. Κάθομαι δίπλα της.

- Όλο με αντιγράφει η Α. (η ξαδέλφη της). Δεν μου αρέσει!!

- μμμ

- Και πάλι δεν με παιζει! Είδες;

- Το είδα.

- Μόνο με την Ε. παίζει και ασχολείται!

- Ναι...

- Ούτε γεια δεν μου είπε όταν με είδε… το παρατήρησες;

- To είδα ναι.

- Δεν θέλω να παίξω άλλο μαζί της!

- … Σε καταλαβαίνω, στεναχωριέσαι και θυμώνεις που η Α. δεν σου δίνει σημασία ενώ θέλεις τόσο πολύ να παίξεις με την ξαδέλφη σου. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος που αγαπάς πολύ να μη σου δίνει σημασία…

- (ανακουφίζεται) Ναι!

Λίγο αργότερα:

- Ξέρω όμως γιατί. Όταν ήταν μωρό η Α, μόνο η Ε. την φρόντιζε κι εγώ μόνο έπαιζα. Δεν ασχολιόμουν μαζί της.

- εεεε, λες να…

Τι είναι αυτό στο πάτωμα Μαμά; (Μου δείχνει ένα πράγμα κάτω.)

Και φεύγει με χαρά τρέχοντας να βρει την Α. και την Ε και να παίξουν.

Αυτό το ασήμαντο πράγμα που είδε κάτω ειναι το σημάδι ότι ακούστηκε.

Αυτή η ανακούφιση όταν κάποιος απλά…

Σε ακούει…

Σε χωράει…

Σε αποδέχεσαι…

Χωρίς «ναι, αλλά», «όμως εσύ» και « δεν πειράζει»

Χωρίς κρίση, συμβουλή, καθησυχασμό, λύσεις, ερωτήσεις κτλ.

ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!

—————

Πίσω από τις σκηνές: η ενεργητική ακρόαση!

Είναι 6 χρόνια που προσπαθώ να κάνω ενεργητική ακρόαση. Δεν είναι εύκολο. Δεν τα καταφέρνω πάντα, εννοείται.

Είναι μία τέχνη, όπως το λέει ο Goethe:

“«Να μιλάμε είναι μια ανάγκη. Να ακούμε είναι μια τέχνη.» ”

— Goethe

Όταν το παιδί μας έχει ένα πρόβλημα, τότε μπορούμε να προσπαθήσουμε να του κάνουμε ενεργητική ακρόαση.

Και πώς γίνεται;

Ακούμε προσεκτικά τι λέει το παιδί (και ξεκινάει η σύνδεση…)
Καθρεφτίζουμε τα συναισθήματά του (πχ: του λέμε ‘‘στεναχωριέσαι τώρα που….’’)
Ανατροφοδοτούμε τι μας λέει

Δεν κρίνουμε, δεν δίνουμε συμβουλές, απλά του καθρεφτίζουμε το συναίσθημά του.

Το παιδί (αν θέλει να μιλήσει, γιατί μπορεί και να μη θέλει) τότε συνεχίζει και εμείς πάλι του καθρεφτίζουμε το συναίσθημά του και του λέμε τι μας είπε.

Με αυτόν το τρόπο (που στην αρχή μας φαίνεται, η αλήθεια είναι, λίγο τεχνητό), πολλές φορές ανακαλύπτουμε ότι το αρχικό πρόβλημα που μας έλεγε το παιδί δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό του πρόβλημα.

Γιατί βοηθάει η ενεργητική ακρόαση;

Όταν το παιδί έχει πρόβλημα, τα συναισθήματα του είναι πολύ έντονα και του είναι πολύ δύσκολο να σκέφτεται. Με την ενεργητική ακρόαση, ανακουφίζεται συναισθηματικά και μπορεί πάλι να λειτουργεί ο νους.
Όπως είπαμε πριν, το παιδί δεν μας μιλάει αρχικά για το πραγματικό του πρόβλημα. Αν του κάνουμε ερωτήσεις για αυτό που μας λέει πρώτα, δεν θα φτάσει να ανακαλύψει τα άλλα στρώματα του προβλήματος του. Με την ενεργητική ακρόαση, το βοηθάμε να αναγνωρίσει το κεντρικό του ζήτημα.
Όταν φτάνει το παιδί να αναγνωρίσει το πρόβλημα του, μπορεί μετά να βρει την καλύτερη λύση για τον εαυτό του μόνο του. Έτσι αυξάνεται η αυτοπεποίθηση του...