Βλέπω ομορφιά παντού…

Σε ένα λουλούδι που μαζεύω για σένα στον δρόμο, σε μια λακκούβα με νερό στην οποία θέλω να πηδήξω μέσα μαζί σου, στο κομμάτι κέικ που σφίγγω στο χέρι μου για να το νιώσω καλύτερα, σε αυτή τη στιγμή στο βενζινάδικο που σε βλέπω κουρασμένη και σου δίνω ένα φιλί, έτσι, γιατί είσαι φοβερή.

Ζω τη στιγμή. Ζω το δευτερόλεπτο. Εσύ τη ζεις τη στιγμή; Είσαι εδώ μαζί μου;

Βλέπω κάποιες φορές τα μάτια σου χαμένα αλλού...

Σκέφτεσαι το μέλλον και χάνεσαι σε αυτό. Σκέφτεσαι τι θα φάμε το βράδυ και αν θα φάω αυτό που θα έχεις ετοιμάσει. Αναρωτιέσαι αν δεν φάω, αν θα πρέπει να με πιέσεις ή να φτιάξεις κάτι άλλο. Και τι ώρα θα πρέπει να με βάλεις για ύπνο το βράδυ αφού κοιμήθηκα αργά το μεσημέρι; Και πού θα πάμε διακοπές το καλοκαίρι; Και τι δώρο θα πάρουμε για τον μπαμπά, που έχει τα γενέθλιά του την Κυριακή; Ανησυχείς για το τι δουλειά θα υπάρξει για μένα το 2038…

Σκέφτεσαι το παρελθόν, και αναρωτιέσαι γιατί σου μίλησε άσχημα η θεία Κούλα και τι θα έπρεπε να της είχες απαντήσει… Και γιατί δεν είπες όχι στη δουλειά όταν σου είπαν να αναλάβεις ακόμα μία εργασία… Πού και πού, σημειώνεις γράμματα σε ένα χαρτί. Για να μην ξεχάσεις, για να βάλεις τάξη, δεν ξέρεις γιατί, για μετά.

Σταμάτα. Σταμάτα να σκέφτεσαι.

Άκουσέ με, κοίταξέ με.

Δες σε κάθε στιγμή το δώρο που αυτή μας κάνει.

Η ευτυχία είναι στα απλά και η ομορφιά στα αληθινά.

Δες κάθε κομματάκι του μωσαϊκού της ζωής. Εδώ, μπροστά μας!

Σήμερα.

Τώρα!