'Άστο να κλάψει λιγάκι, δεν θα πάθει τίποτα...'' 😵
/'Άστο να κλάψει λιγάκι, δεν θα πάθει τίποτα...'' 😵
Οκ… αν εννοούμε ότι το μωρό δεν θα μετατραπεί σε βάτραχο ή δεν θα πνιγεί από το κλάμα του, η παραπάνω πρόταση είναι σωστή.
Αν όμως γνωρίζουμε ότι:
Τo νεογέννητο του ανθρώπου γεννιέται ανώριμο και τελείως εξαρτημένο από τους φροντιστές του για την επιβίωση του... (εξελικτικά, έρευνες έδειξαν ότι ένα μωρό κλαίει για να τραβήξει την προσοχή των φροντιστών του για να προστατευτεί από τα αρπακτικά.)
O εγκέφαλος του νεογέννητου είναι περίπου στο 30% του μεγέθους που θα είναι στην ενήλικη ζωή και μεγαλώνει κατά 1% την ημέρα μέχρι το 3° μήνα, οπότε σε τρελό ρυθμό...
Όταν ένα μωρό κλαίει μόνο του, εκκρίνεται κορτιζόλη και αδρεναλίνη και αυτό μετά από κάποια ώρα, επιρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη του εγκεφάλου του μωρού αφού με τις ορμόνες του στρες, καταστρέφονται κυριολεκτικά συνάψεις...
To μωρό δεν κλαίει χωρίς λόγο: μας επικοινωνεί τις ανάγκες του για να το βοηθήσουμε. Δεν έχει άλλο τρόπο επικοινωνίας.
Τo μωρό τους πρώτους μήνες ζωής δεν έχει μία συνηδειτή πρόθεση όταν κλαίει. Δεν μπορεί να μας χειριστεί ούτε να κακομάθει.
Ανάλογα με την ανάγκη του, οι κραυγές που θα παράξει το σώμα του θα είναι διαφορετικές γιατί βασίζονται σε ένα συγκεκριμένο αντανακλαστικό (¨Νεχ¨ για την πείνα, ¨Aoυ¨ για τον ύπνο κτλ...)
Αν λοιπόν γνωρίζεις όλα αυτά τι κάνεις;
ΔΕΝ αφήνεις το μωρό να κλαίει μόνο του.
Το παίρνεις αγκαλιά, του μιλάς και το ακούς.
Τι ακούς;
Τη δυσκολία του με ενσυναίσθηση γιατί θα είσαι μαζί του (και αυτό κάνει όλη την διαφορά...)
Τις κραυγές / ηχο-λέξεις που παράγει για να αποκωδικοποιήσεις την ανάγκη του και να του δώσεις αυτό που χρειάζεται...
