Σε 50 μέρες γίνεται 6 η Ελαία (ναι, μετράμε, εσείς;😉).

6 χρόνια που προσπαθούμε να την μεγαλώνουμε μέσα στην θετική διαπαιδαγώγηση.

2140 μέρες που διαβάζουμε και κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να την αφήσουμε να ανθίσει όπως θέλει αυτή με όρια και κανόνες αλλά ποτέ με τιμωρίες.

Προσπαθούμε να την καθοδηγούμε με σεβασμό, να μην επιβάλουμε, να ακούμε με ενσυναίσθηση χωρίς να δίνουμε αμέσως λύσεις.

Θέλουμε να την αφήνουμε να εκφράσει βασικά ότι έχει μέσα της, άσχετα από τις δικές μας ιστορίες και προσδοκίες. Θέλουμε να πετάει ελεύθερα.

Δεν τα καταφέρνουμε πάντα, κάνουμε λάθη και είναι λογικό γιατί δεν υπάρχει η τελειότητα (ευτυχώς κιόλας!)

Η Ελαία είναι ένα σούπερ γλάρος (υποκειμενικά μιλάμε πάντα ε😉)

Αυτές τις μέρες που πρόσφατα ξεκίνησε δημοτικό ***, την κοιτάω, βλέπω πως πετάει, πως είναι με τους φίλους της, πως τσακώνεται (εννοείται) με την αδελφή της, πως εκφράζεται, τι αυτοπεποίθηση δείχνει πλέον και σκέφτομαι με ένα χαμόγελο τα ωραία και τα δύσκολα του να μεγαλώσεις ένα παιδί με θετική διαπαιδαγώγηση.

Και είπα να σας μοιραστώ κάποια δικά μας ‘‘WOW & άουτς του θετικού γονέα ‘‘ για να γελάσετε (σοβαρά) λίγο και να μου μοιραστείτε μετά τα δικά σας!

Αουτς & WOW #1: Με απειλείς Μαμά;;; Παίζεις σε κάποιο θέατρο;

Όταν μεγαλώνεις ένα παιδί χωρίς τιμωρίες αλλά με φυσικές συνέπειες, τότε, όταν σου τυχαίνει μία στο δισεκατομμύριο (ε!) να απειλήσεις για τιμωρία, μόνο τα γέλια δεν βάζουν γενικά! Εννοείται ότι αυτά τα παιδιά δεν φοβούνται τους γονείς οπότε δεν ‘’πιάνει’’ το παλιό μοντέλο που βασίζεται στον τρόμο!

Προχτές το απογειώσαμε όμως.

Να πως έγινε περίπου το σκηνικό:

Με εκνεύρισε αφάνταστα η Ελαία γιατί έριξε μία κλωτσιά στην αδελφή της (εάν νομίζεις ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στο σπίτι σου – χαλάρωσε) ενώ δεν είδα αντικειμενικά να είχε κάνει κάτι η αδελφή…

Δεν κατάλαβα τι έγινε αλλά με απογοήτευσε πολύ που έγινε επιθετική έτσι ξαφνικά ενώ πάντα έχουμε πει ότι ΜΙΛΑΜΕ και δεν ΒΑΡΑΜΕ. Τέλος πάντων, μου ξεφεύγει η πατάτα:

- ‘’Εάν συνεχίσεις έτσι, δεν θα πάρεις δώρο στα γενέθλια σου!’’

- …. (μένει κόκαλο, τουλάχιστον έτσι νομίζω)

- Είπαμε, δεν βαράμε, μπορείς να μιλήσεις, να εξηγήσεις τι έκανε η Σοφία και σε ενοχλεί και να βρείτε μία λύση’’ απάντησα στο περίπου.

- Ναι Μαμά, αλλά να σε ρωτήσω : Τι σχέση έχει ο τσακωμός με το δώρο γενεθλίων μου;;;

- …. (μένω κόκαλο)

- Ε, πες, τι σχέση έχει;

- …Καμία.

Εκεί, μου ήρθε να την πνίξω και να την αγκαλιάσω ταυτόχρονα.

Ήταν σαν να μου έλεγε να πάω να διαβάσω πάλι τα μαθήματά μου για γονείς.

Μία απαράδεκτη συμπεριφορά πρέπει να έχει φυσικές συνέπειες και η άσχετη κιόλας τιμωρία δεν είναι ποτέ αποτελεσματική λύση. Χρειάζεται να βρεις την αιτία της συμπεριφοράς, να συζητήσεις το πρόβλημα με ενεργητική ακρόαση σε μία στιγμή χωρίς ένταση. Positive parenting basic course…

Άουτς λοιπόν επειδή είναι σαν να μου πέταξε τα βιβλία του Gordon και της Φιλιοζά στην μούρη με το ‘‘τι σχέση έχει;’’.

Ταυτόχρονα βέβαια σκέφτηκα WOW και ένιωσα και περηφάνια που αντέδρασε έτσι, με λογική τελικά. και που δεν δέχεται καν την τιμωρία σαν έννοια στο μυαλό της.

Αουτς & WOW #2 Ο θετικός γονέας πονάει επειδή δαγκώνει συχνά την γλώσσα του

Πριν λίγες μέρες, ζωγράφισα μία καρδούλα και την τύλιξα σε ένα αλουμινόχαρτο όπου έβαλα και μπισκότα. Πρώτη φορά. Και της το έβαλα στην τσάντα. Πριν μπει στο σχολικό της είπα χαμογελώντας ‘’Πρόσεξε όταν θα ανοίξεις τα μπισκότα σου’’.

Το μεσημέρι κατεβαίνοντας από το σχολικό:

- ‘’Γιατί μου έβαλες μία καρδούλα;

- Επειδή σ’ αγαπάω.

- Όχι, δεν μου άρεσε. Ξέρω ότι μ’ αγαπάς. (με θυμωμένο και άγριο ύφος )

- Νόμιζα ότι θα σου άρεσε, δεν θα σου ξαναβάλω.’’

Εκεί μου ήρθε να συνεχίσω και να πω ότι δεν είναι ευγενικό να μου λέει κάτι τέτοιο, ότι είμαι πολύ στεναχωρημένη κτλ. Θα έβαζα άνετα και μια ταμπέλα. Πραγματικά ξαφνιάστηκα με την αντίδραση της επειδή απλά δεν την περίμενα καθόλου.

Δάγκωσα την γλώσσα μου αντί να μιλήσω όμως και αυτό μου επέτρεψε να σκεφτώ:

Προβλήθηκα δηλαδή; Έχει το δικαίωμα να μην της αρέσει. Ίσως ντράπηκε μπροστά στους φίλους της, ίσως περίμενε κάτι άλλο (επειδή της είπα να προσέχει όταν θα άνοιγε τα μπισκότα ίσως περίμενε μετά ένα δωράκι). Προφανώς η καρδουλοιστορία της δημιούργησε ένα πρόβλημα. Θα το συζητήσω μαζί της με ένα ελαφρύ ύφος τις επόμενες μέρες για να δω τελικά τι συνέβη.

Απλά με αυτό το παράδειγμα θέλω να πω ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε τα συναισθήματα των άλλων. Πρέπει να τα αποδεχτούμε γιατί απλά υφίστανται και μετά με ενεργητική ακρόαση να καταλάβουμε (ίσως) τι συμβαίνει. Εάν μετά μαζί ξεφλουδίζετε το κρεμμύδι για να δείτε τι κρύβεται από κάτω, τότε θα είναι WOW γιατί η σχέση δυναμώνει τότε.

*Είναι σαν να λέμε ‘μη φοβάσαι’ σε ένα παιδί. Αφού φοβάται, πώς να μην φοβάται; Το θέμα είναι να δούμε γιατί φοβάται… (βλέπε παγόβουνο…)

Αουτς & WOW # 3 Η ελκυστική πρόταση ‘’Είναι έτσι και όχι αλλιώς’’ δεν υπάρχει για τον θετικό γονέα…

Η δική σου παιδική ηλικία σε κυνηγάει συνέχεια, είναι εκεί, έτσι δεν είναι; (εάν δεν είναι έτσι για σένα τότε, ή δεν το έχεις ακόμα συνειδητοποιήσει ή είσαι πολύ τυχερός/η!).

Το πως αντιδρούσαν οι δικοί μας γονείς στα συναισθήματά μας είναι καθοριστικό για όλη μας την ζωή. Και χτίζει την συναισθηματική μας νοημοσύνη. Όλο αυτό είναι πλέον και επιστημονικά αποδεδειγμένο αλλά δεν ήταν όταν εμείς ήμασταν παιδιά.

Οι γονείς μου δεν ξέρανε, την δεκαετία του 80, για θετική διαπαιδαγώγηση και δεν εξηγούσαν πάντα τα πράγματα… Θυμάμαι πολλές φορές να ένιωσα αδικία επειδή απλά δεν καταλάβαινα για ποιο λόγο πρέπει να κάνω ή να μην κάνω κάτι. Ακούγαμε τακτικά ως παιδιά ‘’Είναι έτσι και όχι αλλιώς’’. Τελεία. Και περίμεναν υπακοή. Αυτό ποτέ δεν το δέχτηκα εντελώς… (ευτυχώς! Γι’ αυτό είμαι γενικά εκτός πλαισίου Lol)

Το ‘’Είναι έτσι και όχι αλλιώς επειδή το είπα εγώ’’ δεν βοηθάει και δεν θέλω να το λέω στα παιδιά. Καταρχήν, δεν θέλω να μάθουν να υπακούν χωρίς να καταλάβουν το γιατί.

Και γενικά θέλω να σκέφτονται πάντα το ΓΙΑΤΙ των πάντων. Οπότε εξηγούμε, εξηγούμε, εξηγούμε, εξηγούμε…

Αυτό κυριολεκτικά πονάει πολλές φορές.

Είναι πιο δύσκολο να κυβερνάς μία δημοκρατία παρά μία δικτατορία έτσι δεν είναι; Θα ήθελες να πεις ‘’Κάνε αυτό, κάνε το άλλο γιατί το είπα εγώ’’ και τέλος.

Είσαι κουρασμένος/η, σου σπάνε τα νεύρα, έχεις προβλήματα στην δουλειά, έχουμε κάθε μέρα πολλούς λόγους να θέλουμε τα παιδιά μας να υπακούν στο λεπτό. Αλλά τότε θα έχουμε άλλη σχέση και άλλο παιδί στο τέλος!

Ο θετικός γονέας μέσα μας κάθε φορά που δεν λέει αυτήν την πρόταση στην ουσία γίνεται WOW γιατί μεγαλώνει έναν άνθρωπο που:

θα ξέρει να πει όχι και να πάει να βρει άλλη δουλειά αύριο όταν θα του λένε να μείνει μέχρι τις 23:00 WOW!
δεν θα συμπεριφέρεται στην ζωή του αυταρχικά στους άλλους επιβάλλοντας την δική του άποψη (Κάνεις κοινωνικό έργο, μη γελάς! WOW)
δεν θα υπακούει αλλά θα έχει ερωτηματικά στο κεφάλι του και θα μάχεται συνέχεια να μάθει τι συμβαίνει γύρω και μέσα του. WOW!

Έχω άπειρα άλλα άουτς & WOW ως μαθητευόμενος θετικός γονέας αλλά γράφω βιβλίο για αυτό (αλήθεια! Θα σου πω σύντομα περισσότερα!)