Ζήσε το ΤΩΡΑ Μαμά : το ''πριν'' έφυγε και το ''μετά'' αργεί...
/Το γράμμα μου απευθύνεται στην Μαμά εδώ αλλά αφορά και εσένα Μπαμπά οπότε πρόσθεσε δύο ‘‘π’’ για να γίνει το ‘‘Μαμά’’ ——-.> Μπαμπά! ;-)
Ξέρεις από στόχους Μαμά.
Έχεις κάνει πολλά στην ζωή σου, έχεις σπουδάσει πολλά, πήγες στο Πανεπιστήμιο, ξέρω. Έμαθα από τον Παππού ότι ήσουν πάντα από τις καλύτερες μαθήτριες της τάξης σου. Έχεις παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια, πάντα διαβάζεις κάτι και παρόλο που δεν βάζεις τα πτυχία στον τοίχο, ξέρω ότι έχεις πολλά πτυχία γιατί μία μέρα ο Μπαμπάς σου είπε:
‘’Με τόσα πτυχία, δεν ξέρεις να κάνεις μία αφαίρεση ακόμα; ‘’
Σου ήρθε να νευριάσεις αλλά διάλεξες το γέλιο και του απάντησες :
Νομική και ψυχολογία σπούδασα όχι αφαιρολόγος.
Και χαμογελάσατε τελικά.
Μου έχεις πει για τη σημασία να βάλω στόχους, να προχωράω, να μην δίνω σημασία τόσο εάν αποτυχαίνω, να κοιτάω την διαδρομή, να προσπαθώ. Να μην ακούω τους άλλους. Γιατί πάντα εγώ θα ξέρω τι πρέπει να κάνω για την δική μου ζωή. Αυτό μου αρέσει.
Ξέρω, θα γίνω μαία. Ή σερβιτόρος. Ή ταμίας. Αλλά μου αρέσει και η μαγειρική. Θα δω.
Όλα αυτά μου τα λες πεταχτά και νομίζεις ότι δεν σε ακούω και πολύ όταν μου τα λες γιατί παίζω ταυτόχρονα. Αλλά ακούω.
Και βλέπω.
Σε βλέπω πολλές φορές χωρίς ενέργεια…
Βλέπω ότι σκέφτεσαι πολύ, όμως το σώμα σου νυστάζει.
Και ήρθε η ώρα να σου κάνω ένα μαγικό… Γιατί είναι ωραίο να έχεις στόχους, να προχωράς, να πας μπροστά, να προβλέπεις, να σχεδιάζεις το μέλλον.
Όμως, κάτι δεν καταλαβαίνω...
Η χαρά του τώρα πού είναι όταν σκεφτόμαστε συνέχεια το ‘’μετά’’ ή το ‘‘πριν’’;
Ήσουν λίγο στεναχωρημένη, απασχολημένη, προβληματισμένη, κουρασμένη προχτές. Έφτιαχνα ένα παζλ και ενώ με κοίταζες, ήξερα ότι δεν με έβλεπες.
- Δεν είσαι χαρούμενη ε Μαμά σήμερα;
Με κοίταξες περίεργα και αμήχανα και μου απάντησες:
- Γιατί το λες; Είμαι χαρούμενη. Είμαστε μαζί.
Τότε, σε κοίταξα στα μάτια. Δεν ήσουν χαρούμενη, ήταν ολοφάνερο.
Σκεφτόμουν όμως ότι δεν έκανες και τίποτα για να γίνεις χαρούμενη.
- Γιατί δεν γεννάς τώρα χαρά;
- Πώς; Τι θέλεις να πεις;
Δεν σου απάντησα. Δεν είχες πολύ όρεξη για κουβέντα και θεωρίες οπότε είχε έρθει η ώρα του μαγικού.
Άλλαξα θέμα (και καλά) :
- Ποια είναι η αγαπημένη σου μουσική Μαμά; Βασικά, μία μουσική που όταν την ακούς νιώθεις δύναμη και χαρά.
Σκέφτηκες. Νομίζω ότι δεν σου είχε κάνει ποτέ κάποιος αυτήν την ερώτηση.
Νομίζω επίσης ότι θα ήθελες πολύ να σε αφήσω ήσυχη και να φτιάχνω μόνος μου το παζλ.
- Δεν ξέρω. Εσύ αγάπη μου;
- Εγώ ρώτησα πρώτα. Έλα Μαμά!
- Εεεεεε…..Νομίζω ότι ένα τραγούδι είναι ‘’Simply the best’’
- Να το βάλουμε, θέλεις ;
- Τώρα;
- …
Δεν απάντησα με λόγια, απάντησε το βλέμμα μου, μεταξύ σοβαρού και σοβαρού, καθόλου αστείο δηλαδή.
Και πριν καν ξεκινήσει η μουσική, χόρευα ήδη σαν κατσίκι, ξέρεις όπως κάνω.
Η μουσική ξεκίνησε και στο 7° δευτερόλεπτο, σε κοίταξα.
Είδα ότι πέταγαν ψηλά διάφορα πάνω από το κεφάλι σου.
Πρώτα πέταξε, εάν θυμάμαι καλά, μία φορολογική δήλωση παρέα με μία απλήρωτη ΔΕΗ. Τα νούμερα πάντα φεύγουν πρώτα όταν γίνεται το μαγικό αυτό να ξέρεις. Μετά με έκπληξη είδα το σκυλί της θείας Κούλας να πετάει…(είναι που δεν ήθελες να το κρατήσεις το ΣΚ και αυτή σε πίεζε)… Μετά το σκυλί, είδα κάτι ψάρια για μαγείρεμα, μία λίστα σουπερμάρκετ, 5-6 emails, δύο βαλίτσες άδειες που έπρεπε να ετοιμάσεις για τις διακοπές, και στο τέλος, με δυσκολία, πέταξε μία παρουσίαση με κάτι γραφήματα για ένα συνέδριο.
Αφού πέταξαν όλα από πάνω σου, ελάφρυνες και ήταν η σειρά σου να πετάξεις.
Και η χαρά σταδιακά αλλά σταθερά ήρθε.
Abracadabra.
Έκανα τα γλυκά μάτια:
- θέλεις να χορέψεις μαζί μου;
Σηκώθηκες, η ματιά μου πάλι δεν σου έδινε και άλλη επιλογή.
Και δούλεψε το μαγικό μου.
Χορεύαμε σε όλο το δωμάτιο.
Έγινες χαρά.
Πιο χαρά από μένα ακόμα.
Μεταμορφώθηκες.
Αφού είχαν φύγει όλα από πάνω σου εκείνη τη στιγμή, ήσουν μαζί μου στο τώρα.
Η μουσική σε ταξίδευε μάλλον πολύ πολύ μακριά, πριν μπω στην κοιλιά σου, πολύ πριν.
Δεν σε σταμάταγε κανείς, μόνη σου χόρευες πια.
Σταμάτησα και σε κοίταξα.
Τελείωσε το τραγούδι και πήγες τρέχοντας να βάλεις ένα άλλο, στα γαλλικά αυτή τη φορά.
Ήταν τόσο ωραίο να σε δω έτσι Μαμά, χωρίς σκοτούρες, ‘‘χωρίς πρέπει’’, χωρίς ‘’μετά’’.
Όσο χόρευες, όσο μίκραινες.
Τα τραγούδια που διάλεγες πρέπει να ήταν όλο και πιο παλαιά γιατί μετά από 3-4 τραγούδια, έγινες παιδάκι μπροστά μου.
Περιττό να πω ότι ένιωσα τεράστιος μάγος που είχα καταφέρει να σε μεταμορφώσω σε παιδί!
Γελάσαμε και το γέλιο μας αυτό έγραψε ιστορία.
Γιατί με το μαγικό μου, κατάλαβες ότι όποτε θέλεις μπορείς να γεννήσεις χαρά και εσύ.
Δική σου επιλογή.
Είσαι η καλύτερη!
Simply the best…
Αν σου άρεσε η ιστορία αυτή…
Ανακάλυψε άλλες 110+ ιστορίες και ζωγραφιές στο νέο μου βιβλίο!
