Γιατί ο φόβος είναι ένα χρήσιμο συναίσθημα...

« Μη φοβάσαι, τίποτα δεν είναι».

Δεν μας αρέσει να φοβούνται τα παιδιά μας. Θα τα θέλαμε ηγέτες, τολμηρά. «Θα κάνεις φίλους στη κατασκήνωση». «Μην ανησυχείς, κι αυτό θα περάσει».

Όταν φαίνονται αγχωμένα, τείνουμε να τα καθησυχάσουμε. Θα θέλαμε να τα ξαλαφρώσουμε από κάθε πιθανό φόβο. Όμως μολονότι ορισμένες φορες, εάν είναι υπερβολικός ή μετατοπισμένος, πράγματι μπλοκάρει και εμποδίζει τα παιδιά να κάνουν πράγματα, ο φόβος είναι ένα χρήσιμο συναίσθημα.
Κινητοποιεί την ενέργεια μας ώστε να αντιμετωπίζουμε έναν κίνδυνο, μας επιτρέπει να τρυπούμε σε φυγή, να αμυνθούμε ή να ακινητοποιηθούμε.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι αντιδράσεις του ανθρώπου απέναντι στον φόβο του επέτρεψαν να επιβιώσει απέναντι σε επικίνδυνες καταστάσεις. (...)

Ο φόβος είναι χρήσιμος. Είναι το συναίσθημα που εγγυάται την ασφάλεια μας και μας επιτρέπει να επιτύχουμε.

Στο προαύλιο, κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, κάποια παιδιά τρέχουν να παίξουν ενώ αλλά παίρνουν τον χρόνο τους, κοιτάζουν και αναλύουν. Το καθένα έχει τον τρόπο του. (...) Ειναι ανώφελο να πιέσουμε το παιδί μας να υιοθετήσει έναν τρόπο δράσης που δεν του ταιριάζει. Ένα ατρόμητο παιδί δεν ειναι απαραίτητα ούτε πιο ευτυχισμένο ούτε πιο ευφυές, και βέβαια ούτε πιο ασφαλές από ένα παιδί που φοβάται.

Απόσπασμα και εικόνα από το σημειωματάριο των συναισθημάτων της Ιζαμπελ Φιλιοζά «Φόβοι, φίλοι ή εχθροί;» Από 5 ετών.

http://mikk.ro/CaBA. Και http://mikk.ro/CaFf