Τα μεγαλώνω με τον ίδιο τρόπο… γιατί είναι τόσο διαφορετικά; (και λίγες ιδέες εξισορρόπησης…)

Το πρώτο είναι υπεύθυνο και σοβαρό, το δεύτερο είναι ζημιάρικο, αξιολάτρευτο και έχει το κεφάλι του στα σύννεφα;

Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και έχει τη δική του προσωπικότητα (αυτό το ξέρουμε).

Αλλά πώς γίνεται να είναι τοοοοοοοσό διαφορετικά ενώ (νομίζουμε τουλάχιστον!) ότι τα μεγαλώνουμε με τον ίδιο τρόπο;

Eίναι μόνο θέμα προσωπικότητας;

Οι διαφορές μεταξύ των παιδιών μας δεν έχουν να κάνουν μόνο με την προσωπικότητά τους αλλά σε ένα μεγάλο βαθμό με την θέση στην οικογένεια και από την δική μας – ως γονείς-  διαφορετική μεταχείριση!

Συνήθως, τα πρώτα παιδιά είναι πιο προσεκτικά, πιο αγχώδη και θέλουν να αποδείξουν ότι είναι ανώτερα. Είναι πολύ απλό: όταν γεννήθηκε, γεννιόντουσαν μαζί του και οι γονείς του. Δεν είχαν εμπειρία. Εάν η πιπίλα έπεφτε κάτω, στο πρώτο μου παιδί, πήγαινε για αποστείρωση. Στο δεύτερο, λίγο νεράκι (και αν!) αρκούσε και πάλι στο στόμα. Cooooool.

Το περιβάλλον επίσης δεν είχε καμία σχέση. Το πρώτο παιδί έρχεται σε ένα ήσυχο και τακτοποιημένο περιβάλλον, το δεύτερο έρχεται σε ένα σπίτι άνω κάτω και με τις φωνές του πρώτου παιδιού. 

Δεν ήμασταν ίδιοι γονείς με το πρώτο και με το δεύτερο.

Συνήθως τα δεύτερα παιδιά είναι πιο πολύ της αγκαλιάς από τα πρώτα. Αλλά, όπως το εξηγεί η Ιζαμπελ Φιλιοζά σε ένα άρθρο της στο γαλλικό περιοδικό ‘Psychologie Positive’ του 2019, τα δεύτερα παιδιά δεν είναι από τη φύση τους πιο πολύ ‘’ της αγκαλιάς’’. Έχει να κάνει με την ιστορία τους.  Όταν έρχεται το 2ο παιδί, ο γονέας ασχολείται με το 1ο κρατώντας το 2ο στην αγκαλιά ατελείωτες ώρες. Με το μεγάλο παιδί, μιλάει, παίζει και με το 2ο, έχει για πολλές ώρες στενή σωματική επαφή. Επειδή το έχει πολύ αγκαλιά, αυτό το παιδί συχνά γίνεται πιο ‘’χειροπιαστό’’ και το πρώτο πιο ‘’πνευματικό’’.

Το πρώτο παιδί είχε γονείς ‘‘πάνω από το κεφάλι του’’ που του έδωσαν όλη την προσοχή και πολλαπλά ερεθίσματα ενώ το δεύτερο παιδί πήρε περισσότερο σωματική επαφή και δεν πήρε ίσως τόσα ερεθίσματα από το διάβασμα.

Αυτό που περιγράφει η Ιζαμπέλ Φιλιοζά ταιριάζει αρκετά στην δική μου περίπτωση. Όταν απέκτησα την Σοφία (το 2ο μου παιδί), η Ελαία (η μεγάλη μου κόρη) ήταν 2 και είχα όλη την ημέρα την μικρή αγκαλιά για να μπορέσω να παίζω και να ασχολούμαι με την μεγάλη. Από τότε, η Σοφία (μάλλον ως αποτέλεσμα τελικά!) θέλει περισσότερη σωματική επαφή και είναι πιο ‘’πρακτική’’ ενώ η Ελαία προτιμάει τα παιχνίδια φαντασίας, την συζήτηση, τα βιβλία κτλ.

Καταλαβαίνω τώρα ότι κάποια χαρακτηριστικά τους είναι συνδεδεμένα με το πως ήμουν τα πρώτα χρόνια με το κάθε ένα. Είναι λογικό.

Και τι μπορούμε να κάνουμε;

Αυτό όμως που λέει το άρθρο και έχει πολύ ενδιαφέρον είναι ότι γνωρίζοντας ότι οι διαφορές μεταξύ των παιδιών μας εξαρτώνται και από τη δική μας αντιμετώπιση του κάθε παιδιού, μπορούμε να ’’ισορροπήσουμε’’ λίγο αυτές τις διαφορές.

Εάν για παράδειγμα, το πρώτο παιδί έχει άγχος / είναι πολύ ανταγωνιστικό /θέλει συνέχεια να είναι πρώτο / έχει φοβίες…

Εάν το δεύτερο παιδί κάνει μεγάλα ξεσπάσματα /κάνει ‘’του κεφαλιού του’’/ κάνει μούτρα με το παραμικρό…

Mπορεί να έχει σχέση με τη θέση στην οικογένεια (και δεν είναι πάντα θέμα προσωπικότητας).

Η Φιλιοζά μας προτείνει να δώσουμε πάλι ‘ελευθερία’ στο καθένα.

Μερικές ιδέες

• Να περάσουμε ποιοτικό χρόνο για ελεύθερο παιχνίδι ξεχωριστά με το κάθε παιδί.

• Να έχουμε περισσότερη σωματική επαφή με το πρώτο παιδί και να αρπάξουμε κάθε ευκαιρία να του εκφράσουμε την δίχως όρους αγάπη.

• Να δώσουμε ευκαιρία στο 2ο παιδί να ‘’διδάσκει’΄ πράγματα σε ένα μικρότερο ξαδελφάκι ή φίλο.

Ξεκίνησα…

Κάνω περισσότερες αγκαλιές με τη μεγάλη (ενώ δεν τις ζητάει πάντα, βλέπω ότι τις θέλει και μας φέρνει πιο κοντά, μάλλον τις έχει πολύ ανάγκη!). To πρωί για παράδειγμα, της ζητάω εγώ αγκαλιά και μένουμε 5 λεπτά έτσι πριν ξεκινήσουμε.

Και θα επιδιώξω να οργανώσω αποκλειστικά ραντεβού μεταξύ της Σοφίας και της μικρής της ξαδέλφης (χωρίς την Ελαία που της κάνει κάπως σκιά) για να νιώσει και αυτή ‘’μεγάλη’’.

Έχεις αντιληφθεί εάν οι διαφορές μεταξύ των παιδιών σου έχουν σχέση και με την θέση τους στην οικογένεια;

Ρίξε και εσύ τις δικές σου ιδέες σου γράφοντας τώρα ένα σχόλιο παρακάτω για το πως θα μπορούσαμε να εξισορροπήσουμε τις όποιες διαφορές μπορούν να υπάρχουν λόγω της θέσης της οικογένειας!

Εάν θέλεις να διαβάσεις περισσότερα για τις αδελφικές σχέσεις, κάνε κλικ εδώ!