Όταν την ρώτησα αν είμαι καλή Μαμά...

Στην ταβέρνα οι 2 μας το μεσημέρι. Μαμά και κόρη σε ένα μικρο τραπεζάκι.

Γυρνώντας, Ρισκάρω…

- Για πες, είμαι καλή Μαμά;

- Ναι, πολύ καλή.

- Είναι κάτι που μπορώ να βελτιώσω;

- Όχι.

- Τίποτα τίποτα; Δηλαδή είμαι τέλεια; (την προκαλώ επίτηδες)

- Όχι δεν είσαι τέλεια. Απλά, τώρα δεν έχω κάτι να σου πω να βελτιώσεις.

- Οκ και όταν θα έχεις κάτι να μου πεις, κάτι που μπορώ να κάνω καλύτερα, θα μου το πεις;

- Ναι θα σου το πω. Και τώρα που το λες, δεν με πήρες αγκαλιά στη ταβέρνα.

- Έλα τώρα κάνεις πλάκα.

(Μάτια αγάπης)

———————-

Ρωτήστε για να μάθετε. «Είμαι καλός γονιός;»Μιλήστε. Ανοιχτείτε. Δείξτε την ανθρωπιά σας.

Όχι για να νιωσετε άσχημα ή ενοχές.

Για να προχωρήσετε.

Για να συνδεθείτε.

Το περιμένουν αυτό από μας τα παιδιά…

(Την έχω ξανακάνει την ερώτηση πρόπερσι νομίζω και μου είχε πει οτι φωνάζω καποιες φορές και δεν της αρέσει.)