Print & Play: Η ρόδα των συναισθημάτων
Μαμά, Μπαμπά,
Προχτές ούρλιαζα στο σουπερμάρκετ επειδή δεν ήθελες να μου πάρεις σοκολάτα Μπαμπά. Το θυμάσαι ακόμα, ξέρω… Ναι, είχαμε πει ότι δεν θα πάρουμε αλλά εκείνη την ώρα ήθελα τόσο πολύ…
Χτες φοβόμουν στο πάρτι γενεθλίων του Άρη να πάω να παίξω με τα άλλα παιδιά… είχε πολύ θόρυβο, δεν γνώριζα τα παιδιά και ήθελα πρώτα να είμαι αγκαλιά σου Μαμά, και ας είμαι 4 ετών.
Σήμερα γύρισα από το σχολείο και έκλαιγα γιατί έχασα το ολοκαίνουριο μου παγούρι.
Ξέρω ότι στην εποχή σας, πολλοί νόμιζαν ότι τα συναισθήματα και η λογική δεν ήταν καλοί φίλοι.
Όταν εσύ Μαμά ούρλιαζες στο σουπερμάρκετ, σου λέγανε ότι ήσουν κακό παιδί.
Και εσύ Μπαμπά έμαθες να μην κλαις γιατί όταν έκλαιγες, σε κάνανε τελικά να ντρέπεσαι, ‘‘Δεν κλαίνε τα αγοράκια’’ (Λες και τα αγόρια δεν είναι άνθρωποι!).
Αντί να μάθετε και να καταλάβετε τα συναισθήματα, μάθατε καλά να τα κρύβετε…
Εγώ όμως δεν θέλω να κρύψω τίποτα!!!
Θέλω να ξέρω τι συμβαίνει μέσα μου.
Θέλω να καταλάβω τι συμβαίνει στους άλλους έτσι ώστε να ανταποκρίνομαι σωστά και να συνδέομαι μαζί τους.
Δεν θέλω να είμαι συναισθηματικά αναλφάβητος…
…γιατί αυτό είναι πιο σημαντικό προσόν για τον 21° αιώνα από τις επιδόσεις μου στο σχολείο (όπως τονίζουν συνεχώς παγκοσμίως γνωστοί διανοούμενοι όπως ο Golleman, ο Harari, η Φιλιοζά και πολλοί άλλοι…)
Θέλω να είμαι άνετος με τα συναισθήματα μου, όπως και με των άλλων.
Ο εγκέφαλος μου όμως δεν είναι ακόμα ολοκληρωμένος, είναι υπό κατασκευή και μέσα μου βράζουν και μπερδεύονται τα συναισθήματά μου.
Χρειάζομαι λοιπόν Μπαμπά μου και Μαμά μου, τη σημαντική βοήθειά σας για να μάθω, να αγαπήσω και να αξιοποιήσω τα πολύτιμα συναισθήματά μου.
Έφτιαξα λοιπόν μία ρόδα συναισθημάτων για να παίξουμε!
Αλλά πριν παίξουμε θα σας πω πρώτα 2 σημαντικά πράγματα.
Τα συναισθήματα είναι χρήσιμα!
Είναι μία φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού που εξυπηρετεί την επιβίωση του είδους μας. Μας βοηθάνε τελικά και στη λογική επειδή μας επιτρέπουν να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Μας καθοδηγούν στη ζωή μας.
Αν βάζουμε λέξεις πάνω στα συναισθήματά μας και τα εκφράζουμε τότε απελευθερωνόμαστε. Αντίθετα, αν κρύβουμε τα συναισθήματα μας, καταπιεζόμαστε και παράγουμε μία παράσιτη συναισθηματική αντίδραση, για να το πω απλά: θα ξεσπάσουμε κάπου αλλού, κάποια άλλη στιγμή…
Καταλαβαίνετε τώρα Μαμά μου και Μπαμπά μου γιατί θέλω να μπορώ να κλαίω όταν είμαι στεναχωρημένος (χωρίς να μου λέτε να μη κλαίω) και να γελάω δυνατά και να χοροπηδάω όταν είμαι χαρούμενος;
Υπάρχουν 7 καθολικά συναισθήματα.
Όλοι οι άνθρωποι στο πλανήτη μας τα βιώνουν με τον ίδιο τρόπο. Για παράδειγμα αν νιώθουμε στενοχώρια, η καρδιά χτυπάει πιο αργά, πέφτει η θερμοκρασία του δέρματος μας, κρυώνουμε και πέφτει το επίπεδό ενέργειας μας. Αν κάποιος ντρέπεται, νιώθει ζέστη, η καρδιά του επιτυγχάνει, τα μάτια βλέπουν προς τα κάτω, η πλάτη καμπουριάζει…
Τα 7 καθολικά συναισθήματα είναι η αγάπη, ο θυμός, η στενοχώρια, η αηδία, ο φόβος, η χαρά και η ντροπή.
Εγώ πρόσθεσα στην ρόδα συναισθημάτων μας και την νύστα γιατί όταν είμαστε κουρασμένοι, εσείς κι εγώ δεν ξέρουμε και πολύ τι μας γίνεται…
Αρκετή θεωρία, τώρα ήρθε η ώρα για το παιχνίδι :
Κατεβάστε Μπαμπά και Μαμά την συναισθηματική ρόδα συμπληρώνοντας τη παρακάτω φόρμα και εκτυπώστε τη σε σκληρό χαρτί (κατά προτίμηση). Αν δεν έχoυμε, γίνεται και σε απλό Α4 χαρτί. Είναι προτιμότερο να έχει ο καθένας από εμάς τη δική του ρόδα (έχουμε να μάθουμε όλοι μας πολλά για το θέμα ;-) )
Ο καθένας γράφει το όνομά του στη δική του ρόδα στην μπλε γραμμή που υπάρχει στον κύκλο της 1ης σελίδας.
Κόψτε γύρω γύρω τους δύο κύκλους και τοποθετήστε τον κύκλο που έχει τον αριθμό ‘‘1’’ γραμμένο στην σελίδα κάτω αριστερά πάνω στον άλλον που έχει τον αριθμό' ‘‘2’’ γραμμένο.
Κάντε μία τρύπα προσεκτικά στην μέση και βάλτε ένα διπλόκαρφο (δες στην εικόνα τι είναι).
Όταν θα βιώνουμε κάποιο συναίσθημα, θα παίρνουμε την ρόδα μας, θα επιλέγουμε στην ρόδα ποιο συναίσθημα βιώνουμε και έπειτα θα συζητάμε για το πως νιώθουμε και το πως μπορούμε να διαχειριστούμε καλύτερα αυτό το συναίσθημα (εάν πρόκειται για παράδειγμα για θυμό ή στενοχώρια).
Και όλο αυτό το παιχνίδι θα πρέπει να γίνει με ενσυναίσθηση: "Καταλαβαίνω ότι το νιώθεις αυτό γιατί πρέπει να είναι δύσκολο όταν ...".
Σημείωση: τα σηναισθήματα της ρόδας είναι αυτά που αναφέρει η Ιζαμπελ Φιλιοζά, δεν περιλαμβάνεται η έκπληξη.
Print & Play: H πρωινή συνεργατική ρουτίνα
Αχ… το πρωί… Η πρωινή τρέλα...
Είτε είσαι πρωινός τύπος, είτε όχι, με τα παιδιά το πρωί… είναι κάπως ένας… μαραθώνιος, μία μαμά που προσπαθεί να χτενίσει μαλλιά, ένα κυνήγι, κάλτσες που πετάνε στον αέρα, μία διαπραγμάτευση, φωνές…
‘’Άντε σήκω πια!!!’’
Μπορούμε να το πούμε κάποιες μέρες και μία κόλαση;
Και όταν γνωρίζουμε την σημασία του πρωινού ξυπνήματος στην διαμόρφωση της διάθεσης όλης την ημέρας, εμένα προσωπικά με προβληματίζει να ξεκινάω την μέρα μου με τέτοια ένταση και αρνητισμό...
Και το χειρότερο είναι ότι όλο αυτό θα γίνεται … κάθε μέρα;
Με αυτό το εργαλείο, βάλε το παιδί σου να σχεδιάσει τη δική του πρωινή ρουτίνα!
Κάποιες ιδέες:
Με το παιδί σου, μπορείς να έχεις μία ανοικτή συζήτηση για το θέμα του πρωινού. Τι πρέπει να γίνει το πρωί στην οικογένεια; Σε ποια χρονική σειρά; Τι θα ήθελε; Εάν ρωτάμε τα παιδιά πάντα κάτι έχουν να πουν!
Εκτύπωσε το Pdf (μπορείς και σε ασπρόμαυρο)
Μαζί με το παιδί, δείτε την 2η σελίδα, συζητήστε ποιες εικόνες σας ταιριάζουν και ποιες όχι, μπορείτε να ζωγραφίσετε κάτι άλλο εάν κάτι λείπει.
Το παιδί θα κόψει τις εικόνες που του ταιριάζουν. Μπορεί να τις ζωγραφίσει.
Στη συνέχεια, θα τις κολλήσει στην 1η σελίδα στην χρονική σειρά που έχετε συζητήσει πριν.
Μπορεί να κολλήσει στον τοίχο του δωματίου του την πρωινή του ρουτίνα.
Μετά από λίγες μέρες, συζητήστε πως πάει!
